Nuk do e kuptoj kete pjesen: Jeni te merzitur, qeshni!
Nuk ka asgje te pranosh qe po jeni merzitur, keni qare, keni dashur te vrisni veten. E rendesishme eshte te keni gjetur forcen per te ecur para. Dhe me e rendesishmja te kuptojme se Zoti shikon cdo gje. Ne momentin qe i mbeshtetemi Atij, cdo gje kalohet.
Sprovat qe na biejne, fatkeqesite jane 1 test. Ne fund te dites dhe ai qe te ka bere keq do e marre nga Zoti denimin nese nuk e mori ne kete jete.
Ideja eshte qe ashtu sic na lendojne, lendojme dhe ne! Por njeriu e ka ne natyre te tij qe veten e justifikon sepse arrin ta kuptoje me mire. Ndersa tjetrin jo.
Sa i perkete dhe veshtiresive te tjera:
Nje i ri humbet komplet shikimin ta zeme,
nje tjetri i vdiq nena e babai ne germadhe e shpetoi vec femija
Nje gruaje ju shua e tere familja,
A ja vlejne te jetojne me? Ne ato caste thua: Ce dua jeten? Por, nese e dime se ne kete bote edhe do vuajme edhe do gezohemi, dhe per cdo vuajtje, qofte sa shpimi i nje gjembi do shperblehemi nga Zoti, merr kuptim cdo gje.
Ne jetes sado te mundohemi nuk i ikim. U krijuam tani, lindem. S'na pyeti kush. Ama kemi ne dore si do jetojme dhe vdesim.
Keshtuqe, nese keni te aferm qe kalojne ne kete situate, qendrojuni afer dhe jepuni force. Nese ju ka ndodhur juve, harrojeni dhe ecni para. Te gjithe kalojme ne veshtiresi te ndryshme, thjesht askush nuk e di historine e tjetrit.