Deri në vitin 2050, Evropa nuk do njihet më. Në vend të kafeneve romantike, në bulevardin Saint-Germain në Paris do të jenë rreshtuar kasapët hallall dhe baret me nargjile; shenjat e rrugëve në Berlin do të jenë të shkruara në gjuhën turke. Nxënësit e shkollave nga Oslo në Napoli do të lexojnë ajete kuranore në klasë, dhe gratë do të jenë të mbuluara me vello.
Literatura
Të paktën, kjo është ajo që autorët e zhanrit të literaturës së re të çuditshme "Eurabia" duan që ju të besoni. Jo të gjithë librat e kësaj kategorie alarmante se Evropa po vdes, e cila u trajtua intelektualisht kohët e fundit nga Christopher Caldwell në "Refleksione për Revolucionin në Evropë", ofron parashikime të tilla tmerrshme dhe me shumë ngjyra. Por ata të gjithë e trajtojnë këtë çështje me normat e ulëta të fertilitetit mes vendasve, një emigracion masiv nga vendet myslimane, dhe përplasjen fatale ndërmjet kulturës islamike dhe një vetdruajtje evropiane që do të çojë në një Europë pa asnjë identitet perëndimor. Pavarësisht përmbajtjes së fokusuar të Evropës së tyre, këto libra janë më shumë një fenomen i Amerikës së Veriut. Bat Ye'or (ose Gisele Littman), një autor egjiptian i lindur në Britani, ka shkruar njërin nga zhanret e para në vitin 2005, me Eurabia: Boshti Euro-Arabe, i cili argumenton se servilizmi politik në një axhendë myslimane e ka kthyer Evropën në një hyrje në botën arabe. Por shumica e pasuesve të tij të fundit, duke përfshirë Caldëell, gazmorin dhe hiperbolikun Mark Steyn, sipërfaqësorin Bruce Thornton, më seriozin Walter Laqueur, dhe të mprehtin Claire Berlinski dhe Bruce Bawer, shkruajnë nga ana tjetër e Atlantikut. Nuk është se evropianët nuk prodhojnë libra në të njëjtën mënyrë. Konsideroni italianen Oriana Fallaci e gazetarit "Inatosja dhe Krenaria", një sulm i tërbuar për emigrantët mysliman, ose kolumnistja britanike Melanie Phillips duke akuzuar të majtën britanike për dorëzimin e vendit Vëllazërisë Muslimane. Prapë, nuk ka asnjë version real Evropian të panikut Eurabia, dhe librat që ekzistojnë priren të jenë specifike për çdo vend, dhe pjesë e ekstremit të djathtë. Ata nuk e dominojnë tregun, ndërsa punimet me një varg studimesh serioze, duke përfshirë punën e sociologut italian Stefano Allievi mbi Muslimanët Evropianë, studimet kulturore të antropologut gjerman Verner Schiffauer mbi politikën e Islamit midis emigrantëve turq, sociologu britanik Tarik Modood, dhe shkencëtari politik francez Olivier Roy, kanë ofruar të dhëna dhe analiza të rëndësishme që minojnë mitin e Eurabisë. Por në Shtetet e Bashkuara, librat Eurabia vazhdojnë të shtohen edhe sot, pranë një dekade pas sulmeve të 11 shtatorit 2001, që shkaktoi këtë zhanër.
Shpjegimi
Një pjesë e shpjegimit qëndron në tregimin post 11 shtatorit të Amerikës i rrethuar nga militantët islamistë një përplasje e qytetërimeve, në të cilin Evropa është vija e frontit, e kërcënuar nga përmbysjet e brendshme. "Në qoftë se Evropa nuk është në gjendje të asimilojë emigrantët e saj, në qoftë se Evropa është një terren fertil për anti-amerikanizmin dhe radikalizmin islamik ky është problemi ynë," Berlinski paralajmëron në Menace in Evropë (2006). "Kërcënimi i islamistëve radikal për të marrë Evropën është pak si e madhe për Shtetet e Bashkuara, ashtu siç ishte kërcënimi i nazistëve për të marrë Evropën në vitet 1940," Tony Blankley shkruan në Shansi i Fundit Perëndimit (2005). "Ne nuk mund tia lejojmë vetes të humbim Evropën." Në këtë kuptim, shumë nga këto libra ofrojnë një variacion mbi vizionin konservator të Luftës së Ftohtë të Evropës si e prekshme për përhapjen e komunizmit - vetëm tani, muslimanët i kanë zëvendësuar sovjetikët dhe Euro-komunistët si armiq. Vazhdimësia në klishetë me literaturën Eurofobike të viteve 1970 dhe 1980 është e mrekullueshme: në të dyja periudhat e Evropës është përshkruar me terma si, impotent, aseksual, femërore, post-nacionaliste, jofetare, naive, dekadente, dhe kështu me radhë. Klishetë nuk janë arsyeja e vetme pse themelet e letërsisë Eurabia janë të dobta. Duke u mbështetur kryesisht në anekdotat më tepër se sa tek të dhënat, këto libra paraqesin ndryshe foto komplekse të evolucionit të Islamit në Evropë. Ata gjithashtu kanë eliminuar kushtet sociale dhe ekonomike, duke përfshirë diskriminimin, nga kuadri.
Fobia e myslimanëve
"Ka më shumë fobi ndaj perëndimorëve dhe gjërave Perendimore se Islamofobia," mendon Laqueur në Ditët e fundit të Europës (2007). Duke u larguar nga varfëria dhe racizmi (e cila, sipas Laqueur, është një problem i përditshëm për njerëzit me ngjyrë në Evropë, muslimanë ose jo), shkrimtarët e Eurabias mbivlerësojnë kulturën dhe e fenë për të shpjeguar tensionet dhe e vënë fajin vetëm mbi muslimanët". Pas trazirave të 2005 në banlieue franceze, për shembull, studime të pavarura vunë në dukje faktorët e njëjtë: dhuna policore, diskriminimi, papunësia, dhe një popullsi e madhe rinore në projektet e banimit ku shpërtheu problemi. Por autorët Eurabia nuk ishin të habitur. Emigrantët nuk kanë pse të ankohen shumë, pohojnë ata, kështu që trazirat ishin të gjitha në lidhje me xhihadin, ose, siç sugjeron Caldwell në librin e tij të fundit, "اështja arabe." "Edhe nëse ata nuk besonin në Islam, ata besonin në ekipin Islam," shkruan ai. Kjo nuk është, sigurisht, për të sugjeruar se gjërat po shkojnë mirë. Karikaturat dhe tregime tronditëse për tensione sociale dhe dhunën e lidhur me islamizmin, si vrasja e regjisorit Theo van Gogh, janë me të vërtetë pjesë e kuadrit. Por paradoksi i këtij zhanri është se ai banon në debate të nxehta dhe tensione që kanë ndodhur në Evropë ndërsa në të njëjtën kohë, duke pretenduar se evropianët janë mohimi i problemeve të tyre. Dhe theksi anekdotik tenton të errësojë faktin se, nga lufta mbi minaret në Zvicër, për debatin mbi velot e kokës në Francë, tensionet e tanishme janë pjesë e një procesi normal dhe demokratik të përshtatjes, dhe jo shenjat e para të një katastrofe të afërt.
Supozimet
Përtej të gjitha spërkatjeve të dëshmive anekdotike, leteratura Eurabia mbështetet në dy supozime kryesore të rreme. E para është demografike. Literatura mbështet faktin se Evropa do të jetë islamike në fund të shekullit, me shumicë myslimane në disa vende Evropiane "në të ardhmen e ardhshme," në fjalët e Bernard Leëis në pamfletin e tij të 2007, "Evropa dhe Islami . Kjo është për shkak se "popullsia vendase është plakur dhe venitur dhe që po zëvendësohet nga një demografi e re muslimane," shpjegon Steyn në America Alone (2006). "Europa do të jetë gjysmë-islame në karakterin e sa politiko-kulturore brenda një brezi."Në qoftë se këto libra këmbëngulin aq shumë në të ardhmen, kjo është për shkak se shifrat aktuale janë të papërfillshme. Sipas gamës superiore të vlerësimeve nga Këshilli Kombëtar i Inteligjencës të SHBA (NIC), ka tashmë deri në 18 milionë myslimanë në Evropën Perëndimore, ose 4,5 për qind e popullsisë. Përqindja është edhe më e ulët për 27 vendet e Bashkimit Evropian si një i tërë. E ardhmja sigurisht do të jetë një rritje, por është e vështirë të imagjinohet se Evropa do të arrijë të shënojë edhe 10 për qind (përveç në disa vende apo qytete).
Por një studim i NIC tregon se, normat e fertilitetit midis muslimanëve janë në rënie ashtu si fëmijët e emigrantëve që mbizotërojnë gradualisht në përputhje me normat sociale dhe ekonomike. As emigrimi ende nuk është një burim i madh i muslimanëve të saporiformuar Evropian. Vetëm 500.000 njerëz në vit vijnë legalisht në Evropë nga vendet me shumicë muslimane, me një numër edhe më të vogël që vjen në mënyrë të paligjshme - do të thotë se fluksi vjetor është një fraksion i përqindjes së popullsisë evropiane. Së fundi, edhe pse librat e përshkruajnë Eurabian si kryerjen e një "vetëvrasje të ngadaltë" të Evropës (Thornton në Rënia ), realiteti sugjeron të ndryshojnë - dhe gjithnjë kështu. Sipas demografëve, në vitin 2008, normat e fertilitetit në Francë dhe Irlandë janë më shumë se dy fëmijë për grua, në afërsi të SHBA, në Suedi dhe Britani ishin mbi 1.9. Dhe pse në vitet 1990 vendet evropiane vendosën një kohë rekord të për nivele të ulëta të fertilitetit, shifrat tani janë në rritje në të gjitha shtetet e BE me përjashtim të Gjermanisë. Më në përgjithësi, mesatarisht myslimanët evropian janë tgë preokupuar para së gjithash për çështjen e bukës dhe gjalpit, dhe në atë masë që ato janë fetarë, ata duan të jenë të aftë për të praktikuar fenë lirshëm dhe në kushte të mira, jo për të imponuar kalifat. Sipas një studimi pan evropian, "Muslimanët në Evropë shqetësohen për të ardhmen e tyre, por shqetësimi i tyre është më shumë ekonomik se fetarë apo kulturorë", dhe megjithëse ka tensione, këto janë kryesisht për shkak të racizmit, dhe jo për përplasje të kulturave.
•parajsa•
Literatura
Të paktën, kjo është ajo që autorët e zhanrit të literaturës së re të çuditshme "Eurabia" duan që ju të besoni. Jo të gjithë librat e kësaj kategorie alarmante se Evropa po vdes, e cila u trajtua intelektualisht kohët e fundit nga Christopher Caldwell në "Refleksione për Revolucionin në Evropë", ofron parashikime të tilla tmerrshme dhe me shumë ngjyra. Por ata të gjithë e trajtojnë këtë çështje me normat e ulëta të fertilitetit mes vendasve, një emigracion masiv nga vendet myslimane, dhe përplasjen fatale ndërmjet kulturës islamike dhe një vetdruajtje evropiane që do të çojë në një Europë pa asnjë identitet perëndimor. Pavarësisht përmbajtjes së fokusuar të Evropës së tyre, këto libra janë më shumë një fenomen i Amerikës së Veriut. Bat Ye'or (ose Gisele Littman), një autor egjiptian i lindur në Britani, ka shkruar njërin nga zhanret e para në vitin 2005, me Eurabia: Boshti Euro-Arabe, i cili argumenton se servilizmi politik në një axhendë myslimane e ka kthyer Evropën në një hyrje në botën arabe. Por shumica e pasuesve të tij të fundit, duke përfshirë Caldëell, gazmorin dhe hiperbolikun Mark Steyn, sipërfaqësorin Bruce Thornton, më seriozin Walter Laqueur, dhe të mprehtin Claire Berlinski dhe Bruce Bawer, shkruajnë nga ana tjetër e Atlantikut. Nuk është se evropianët nuk prodhojnë libra në të njëjtën mënyrë. Konsideroni italianen Oriana Fallaci e gazetarit "Inatosja dhe Krenaria", një sulm i tërbuar për emigrantët mysliman, ose kolumnistja britanike Melanie Phillips duke akuzuar të majtën britanike për dorëzimin e vendit Vëllazërisë Muslimane. Prapë, nuk ka asnjë version real Evropian të panikut Eurabia, dhe librat që ekzistojnë priren të jenë specifike për çdo vend, dhe pjesë e ekstremit të djathtë. Ata nuk e dominojnë tregun, ndërsa punimet me një varg studimesh serioze, duke përfshirë punën e sociologut italian Stefano Allievi mbi Muslimanët Evropianë, studimet kulturore të antropologut gjerman Verner Schiffauer mbi politikën e Islamit midis emigrantëve turq, sociologu britanik Tarik Modood, dhe shkencëtari politik francez Olivier Roy, kanë ofruar të dhëna dhe analiza të rëndësishme që minojnë mitin e Eurabisë. Por në Shtetet e Bashkuara, librat Eurabia vazhdojnë të shtohen edhe sot, pranë një dekade pas sulmeve të 11 shtatorit 2001, që shkaktoi këtë zhanër.
Shpjegimi
Një pjesë e shpjegimit qëndron në tregimin post 11 shtatorit të Amerikës i rrethuar nga militantët islamistë një përplasje e qytetërimeve, në të cilin Evropa është vija e frontit, e kërcënuar nga përmbysjet e brendshme. "Në qoftë se Evropa nuk është në gjendje të asimilojë emigrantët e saj, në qoftë se Evropa është një terren fertil për anti-amerikanizmin dhe radikalizmin islamik ky është problemi ynë," Berlinski paralajmëron në Menace in Evropë (2006). "Kërcënimi i islamistëve radikal për të marrë Evropën është pak si e madhe për Shtetet e Bashkuara, ashtu siç ishte kërcënimi i nazistëve për të marrë Evropën në vitet 1940," Tony Blankley shkruan në Shansi i Fundit Perëndimit (2005). "Ne nuk mund tia lejojmë vetes të humbim Evropën." Në këtë kuptim, shumë nga këto libra ofrojnë një variacion mbi vizionin konservator të Luftës së Ftohtë të Evropës si e prekshme për përhapjen e komunizmit - vetëm tani, muslimanët i kanë zëvendësuar sovjetikët dhe Euro-komunistët si armiq. Vazhdimësia në klishetë me literaturën Eurofobike të viteve 1970 dhe 1980 është e mrekullueshme: në të dyja periudhat e Evropës është përshkruar me terma si, impotent, aseksual, femërore, post-nacionaliste, jofetare, naive, dekadente, dhe kështu me radhë. Klishetë nuk janë arsyeja e vetme pse themelet e letërsisë Eurabia janë të dobta. Duke u mbështetur kryesisht në anekdotat më tepër se sa tek të dhënat, këto libra paraqesin ndryshe foto komplekse të evolucionit të Islamit në Evropë. Ata gjithashtu kanë eliminuar kushtet sociale dhe ekonomike, duke përfshirë diskriminimin, nga kuadri.
Fobia e myslimanëve
"Ka më shumë fobi ndaj perëndimorëve dhe gjërave Perendimore se Islamofobia," mendon Laqueur në Ditët e fundit të Europës (2007). Duke u larguar nga varfëria dhe racizmi (e cila, sipas Laqueur, është një problem i përditshëm për njerëzit me ngjyrë në Evropë, muslimanë ose jo), shkrimtarët e Eurabias mbivlerësojnë kulturën dhe e fenë për të shpjeguar tensionet dhe e vënë fajin vetëm mbi muslimanët". Pas trazirave të 2005 në banlieue franceze, për shembull, studime të pavarura vunë në dukje faktorët e njëjtë: dhuna policore, diskriminimi, papunësia, dhe një popullsi e madhe rinore në projektet e banimit ku shpërtheu problemi. Por autorët Eurabia nuk ishin të habitur. Emigrantët nuk kanë pse të ankohen shumë, pohojnë ata, kështu që trazirat ishin të gjitha në lidhje me xhihadin, ose, siç sugjeron Caldwell në librin e tij të fundit, "اështja arabe." "Edhe nëse ata nuk besonin në Islam, ata besonin në ekipin Islam," shkruan ai. Kjo nuk është, sigurisht, për të sugjeruar se gjërat po shkojnë mirë. Karikaturat dhe tregime tronditëse për tensione sociale dhe dhunën e lidhur me islamizmin, si vrasja e regjisorit Theo van Gogh, janë me të vërtetë pjesë e kuadrit. Por paradoksi i këtij zhanri është se ai banon në debate të nxehta dhe tensione që kanë ndodhur në Evropë ndërsa në të njëjtën kohë, duke pretenduar se evropianët janë mohimi i problemeve të tyre. Dhe theksi anekdotik tenton të errësojë faktin se, nga lufta mbi minaret në Zvicër, për debatin mbi velot e kokës në Francë, tensionet e tanishme janë pjesë e një procesi normal dhe demokratik të përshtatjes, dhe jo shenjat e para të një katastrofe të afërt.
Supozimet
Përtej të gjitha spërkatjeve të dëshmive anekdotike, leteratura Eurabia mbështetet në dy supozime kryesore të rreme. E para është demografike. Literatura mbështet faktin se Evropa do të jetë islamike në fund të shekullit, me shumicë myslimane në disa vende Evropiane "në të ardhmen e ardhshme," në fjalët e Bernard Leëis në pamfletin e tij të 2007, "Evropa dhe Islami . Kjo është për shkak se "popullsia vendase është plakur dhe venitur dhe që po zëvendësohet nga një demografi e re muslimane," shpjegon Steyn në America Alone (2006). "Europa do të jetë gjysmë-islame në karakterin e sa politiko-kulturore brenda një brezi."Në qoftë se këto libra këmbëngulin aq shumë në të ardhmen, kjo është për shkak se shifrat aktuale janë të papërfillshme. Sipas gamës superiore të vlerësimeve nga Këshilli Kombëtar i Inteligjencës të SHBA (NIC), ka tashmë deri në 18 milionë myslimanë në Evropën Perëndimore, ose 4,5 për qind e popullsisë. Përqindja është edhe më e ulët për 27 vendet e Bashkimit Evropian si një i tërë. E ardhmja sigurisht do të jetë një rritje, por është e vështirë të imagjinohet se Evropa do të arrijë të shënojë edhe 10 për qind (përveç në disa vende apo qytete).
Por një studim i NIC tregon se, normat e fertilitetit midis muslimanëve janë në rënie ashtu si fëmijët e emigrantëve që mbizotërojnë gradualisht në përputhje me normat sociale dhe ekonomike. As emigrimi ende nuk është një burim i madh i muslimanëve të saporiformuar Evropian. Vetëm 500.000 njerëz në vit vijnë legalisht në Evropë nga vendet me shumicë muslimane, me një numër edhe më të vogël që vjen në mënyrë të paligjshme - do të thotë se fluksi vjetor është një fraksion i përqindjes së popullsisë evropiane. Së fundi, edhe pse librat e përshkruajnë Eurabian si kryerjen e një "vetëvrasje të ngadaltë" të Evropës (Thornton në Rënia ), realiteti sugjeron të ndryshojnë - dhe gjithnjë kështu. Sipas demografëve, në vitin 2008, normat e fertilitetit në Francë dhe Irlandë janë më shumë se dy fëmijë për grua, në afërsi të SHBA, në Suedi dhe Britani ishin mbi 1.9. Dhe pse në vitet 1990 vendet evropiane vendosën një kohë rekord të për nivele të ulëta të fertilitetit, shifrat tani janë në rritje në të gjitha shtetet e BE me përjashtim të Gjermanisë. Më në përgjithësi, mesatarisht myslimanët evropian janë tgë preokupuar para së gjithash për çështjen e bukës dhe gjalpit, dhe në atë masë që ato janë fetarë, ata duan të jenë të aftë për të praktikuar fenë lirshëm dhe në kushte të mira, jo për të imponuar kalifat. Sipas një studimi pan evropian, "Muslimanët në Evropë shqetësohen për të ardhmen e tyre, por shqetësimi i tyre është më shumë ekonomik se fetarë apo kulturorë", dhe megjithëse ka tensione, këto janë kryesisht për shkak të racizmit, dhe jo për përplasje të kulturave.
•parajsa•
pra 2050 apo me heret apo me von kur do qe te ndodh ajo do ndodh skan ka me ik askush . 
