Titulli: Fotoja që po bën xhiro në rrjetet sociale, mjeku pikëllohet pasi nuk arrin t
Perhere them qe nqs Mjeksia nuk te pelqen si zanat nuk e ushtron dot.
Duhet te te pelqejne njerzit, te te pelqej te flasesh me ta, te kesh durimin ti degjosh e ti kuptosh, te kesh aftesine ti pershtatesh cdo karakteri dhe te kesh mundesine te behesh i kuptuar nga te gjithe pavarsisht pergatitjes dhe nivelit qe kane.
Mjeksia eshte shpate me dy thika: njera pozitive, kur rezultaten jane te kenaqeshme dhe njera negative kur je i detyruar te behesh lajmeruesi i nje tragjedie. Nqs shumica zgjedhin mjeksine per aspektin e pare, e dine edhe qe pjesa e dyte eshte e domosdoshme: ka raste qe je ti ai qe njofton nje vdekje (te pritur apo te papritur), nje kancer, nje semundje te rende... Dhe perhere duhet te dish te qendrosh te japesh shpejgime (aq sa mundesh) por dhe inkurajime ne radhe te pare pacientit dhe pastaj familjes - nuk ka menyre ideale per te njoftuar lajmet e keqia - reagimet jane nga me te papriturat - por indiferentizmi nuk eshte zgjidhja. Me taktik duhet ti pershtates situates dhe njereze.
Si ne cdo pune, kur behet me pasion eshte e bukur edhe sjell shume satisfaksion personal edhe pse ka momentet e humbjeve te te semureve.
Cdo mjek ka humbur te semure, por jo cdo mjek e ka ndjere humbjen e tyre.
Ditet e kaluar konkluzioni i trisht i nje doktori ishte qe per disa Mjeksia=Biznes, sa me shume te semure shikon ne dite, aq me shume leke ke kur terheq vize. Por sa me shume shikon aq me pak kohe te rish me secilin, domosdomerisht dhe cilesia aktit mjeksor ulet...