Ura e Zogut në veri të vendit është bërë pre e hajdutëve. Persona ende të paidentifikuar kanë nisur të marrin prej saj pjesë që i shesin për skrap. E shpallur monument kulture, ajo ka nisur të shkatërrohet. Kalimi në të i mjeteve është ndërprerë e të vetmit që kanë të drejtën të kalojnë janë këmbësorët. Hajdutët kanë nisur të heqin hekurat anësorë, që lidhin edhe harqet e kësaj ure dhe një pjesë të parmakëve.
E rikonstruktuar dhjetë vite më parë, duke u sjellë në parametrat që ka pasur për t'u ruajtur si një objekt muzeal, askush deri tani nuk kujdeset për të, me përjashtim të hajdutëve të skrapit. Ura e Zogut gjendet në të djathtë të rrugës që të çon në Mirditë, në të dyja ekstremet e lumit Mat, që nga viti 1927. Kjo urë është madhështore, me një konfigurim të tillë, që e rendit ndër më të rrallat në Ballkan e madje më gjerë. E quajtur për shumë vite "Ura e Zogut", vetë mbreti qe ideatori i ndërtimit të kësaj ure shumë funksionale sidomos për kohën. Ato vite, ajo ishte një portë e domosdoshme për të hyrë në Shqipërinë e epërme që përfshin Shkodrën, Lezhën, Mirditën, Tropojën, Kukësin, Pukën etj.
Ura është projektuar nga inxhinieri italian Martini dhe pothuajse e gjithë baza materiale u soll nga italianët. Zbatimi i projektit u bë nga një inxhinier shqiptar, Gjovalin Gjadri, inxhinier që ka projektuar rrugën automobilistike Milot-Burrel, që kalon nga livadhi i Turkut nëpër Mirditë. Ura ka një gjatësi 584.7 m e gjatë dhe 5.6 m e gjerë. Sipas specialistëve, për nga konstruksioni është ndër urat e veçanta; e para në Ballkan e ndërtuar me metoda të avancuara, si e paranderur me një hapësirë drite të harqeve 52 m të lartë. Elementi hark është mjaft i vështirë për t'u realizuar, por dhe me rezistenti. Ana artistike është ajo që të jep një kënaqësi të veçantë. Ura vazhdon të jetë rezistente, megjithëse kanë kaluar 77 vjet nga dita kur përfundoi ndërtimi i saj.
Info e marr nga GazetaShqiptare
Redaktimi i fundit:
