Lauri
Anunnak
Zoti si zëvendësim i aftësisë për udhëheqje dhe arsyetim
Janë disa dukuri në natyrë e shoqëri që ne nuk i vërejmë. Nuk i vërejmë pikërisht pse janë. Njerëzit nuk janë të barabartë. Por duke qenë se njerëzit janë mësuar me të ashtuquajturin "diversitet", nuk e vërejnë dot dallimin.
Diku para 3.000 viteve një fis pellazgësh u dynd në Izrael dhe i udhëhoqi çifutët për një kohë të gjatë. Ky fis dërgoi atje jo vetëm shpikjen e tyre, përpunimin e hekurit, por edhe shumë elemente tjera kulturore, si dhe emri i sotëm Palestinë mbeti nga ky fis.
Shohim në Dhjatën e Vjetër se ka goxha shumë zakone të ngjashme me ato të Kanunit tonë. Solidariteti, vëllazëria mes njerëzve të një kombi, nderi, familja, etj. Edhe numri i fiseve të Izraelit, është i njëjtë me numrin e fiseve në Kanunin e Lekës, dymbëdhjetë. Kjo tregon ndikimin e madh që kanë pasur filistinët pellazgë në kulturën e çifutëve.
Por siç e thamë, njerëzit nuk janë të barabartë. Populli jonë, gjithnjë udhëhiqej nga një ligj i lashtë, që e kishte krijuar vetë, ashtu siç i përshtatej. Ky ligj nuk thoshte "mos vidh se të vret zoti", apo "mos vrit se të dënon zoti", as nuk përmendej ndonjë parajsë, ferr, apokalipsë apo kiamet. Ky ligj bazohej në moralin shoqëror e jo në frikën nga zoti.
Shqiptarët gjithnjë kanë qenë të aftë që të vetë-sundohen, e të qeverisen nga një ligj laik, duke mos përdorur frikën fetare. Kjo është një aftësi që nuk e kanë të gjithë.
Kjo nuk qëndron me çifutët, arabët etj. Ata nuk kanë aftësi për pushtet, për qeverisje, për udhëheqje. Prandaj e kërkojnë pushtetin diku tjetër në "botën e padukshme". Prandaj e kanë shpikur zotin që t'u imponohen njerëzve përmes tij, sepse vetë nuk kanë aftësi arsyetuese, as aftësi që të udhëheqin, kështuqë nuk ua var askush fjalëve të tyre po të mos përdorin idenë e zotit si argument. Shqiptari imponohet vetëm me fjalën e tij, me "fjalën e burrit".
Shqiptari thotë "hajdutëria është ves i keq", kurse çifuti ose arabi thotë "zoti atje lart e ndaloi hajdutërinë". Këtu kemi një dallim të madh mes këtyre gjykimeve, nëse na lejohet t'a quajmë gjykim këtë të fundit. Shqiptari logjikon, mendon, çfarë është mirë e çfarë është keq, kurse semiti i përmbahet një grumbulli idesh fikse, të cilat janë thurur nën ndikimin e ca kërpudhave halucinogjene.
Ndër ato gjëra që "zoti i thotë", ka shumë gjëra të këqija, vrasje, përdhunime, plaçkitje etj, por semiti detyrohet të gjejë faktet për t'i mbrojtur. Pra përfundimi është i qartë, vetëm nevojiten faktet për ta mbështetur, në mënyrë që të qëndrojë më këmbë ideologjia e tyre.
Kurse shqiptarët gjithnjë kanë gjykuar me mendje të shëndoshë, dhe Kanuni nuk ka qenë i ngurtë e i pandryshueshëm, por siç thoshte fjala e urtë "Kanunin duhet me e përshtat siç është koha".
Në përgjithësi, secila racë zhvillohet dhe përparon më lirshëm kur udhëhiqet nga idetë e veta origjinale. Shqiptarëve u përshtatet Shqiptaria, semitëve monoteizmi. Për këtë arsye para mijëra viteve kur nuk kishte fe, shqiptarët sunduan për shekuj rresht, kurse qe nja dy mijë vite që në botë u përhap monoteizmi shqiptarët e kaluan si mos më keq me samar në shpinë. Pikërisht në këtë kohë filloi sundimi i të paaftëve: çifutë, arabë, sllavë, jevgj-grekë etj.
Ndërrimi i këtyre periudhave, nuk shpjegohet përmes yjeve, planetëve apo ndikimit të tyre në botën njerëzore. Kjo është absurditet. Jemi vetë ne që e kemi në dorë ndërrimin e këtyre periudhave. Kur të hiqen prangat semito-sllave, periudha e pellazgëve do të fillojë. Duke qenë i udhëhequr nga idetë e veta origjinale, shqiptari do të përparojë lirshëm, sikurse para mijëra viteve, kur sundonte gjithë botën.
Genc Kastrati
Janë disa dukuri në natyrë e shoqëri që ne nuk i vërejmë. Nuk i vërejmë pikërisht pse janë. Njerëzit nuk janë të barabartë. Por duke qenë se njerëzit janë mësuar me të ashtuquajturin "diversitet", nuk e vërejnë dot dallimin.
Diku para 3.000 viteve një fis pellazgësh u dynd në Izrael dhe i udhëhoqi çifutët për një kohë të gjatë. Ky fis dërgoi atje jo vetëm shpikjen e tyre, përpunimin e hekurit, por edhe shumë elemente tjera kulturore, si dhe emri i sotëm Palestinë mbeti nga ky fis.
Shohim në Dhjatën e Vjetër se ka goxha shumë zakone të ngjashme me ato të Kanunit tonë. Solidariteti, vëllazëria mes njerëzve të një kombi, nderi, familja, etj. Edhe numri i fiseve të Izraelit, është i njëjtë me numrin e fiseve në Kanunin e Lekës, dymbëdhjetë. Kjo tregon ndikimin e madh që kanë pasur filistinët pellazgë në kulturën e çifutëve.
Por siç e thamë, njerëzit nuk janë të barabartë. Populli jonë, gjithnjë udhëhiqej nga një ligj i lashtë, që e kishte krijuar vetë, ashtu siç i përshtatej. Ky ligj nuk thoshte "mos vidh se të vret zoti", apo "mos vrit se të dënon zoti", as nuk përmendej ndonjë parajsë, ferr, apokalipsë apo kiamet. Ky ligj bazohej në moralin shoqëror e jo në frikën nga zoti.
Shqiptarët gjithnjë kanë qenë të aftë që të vetë-sundohen, e të qeverisen nga një ligj laik, duke mos përdorur frikën fetare. Kjo është një aftësi që nuk e kanë të gjithë.
Kjo nuk qëndron me çifutët, arabët etj. Ata nuk kanë aftësi për pushtet, për qeverisje, për udhëheqje. Prandaj e kërkojnë pushtetin diku tjetër në "botën e padukshme". Prandaj e kanë shpikur zotin që t'u imponohen njerëzve përmes tij, sepse vetë nuk kanë aftësi arsyetuese, as aftësi që të udhëheqin, kështuqë nuk ua var askush fjalëve të tyre po të mos përdorin idenë e zotit si argument. Shqiptari imponohet vetëm me fjalën e tij, me "fjalën e burrit".
Shqiptari thotë "hajdutëria është ves i keq", kurse çifuti ose arabi thotë "zoti atje lart e ndaloi hajdutërinë". Këtu kemi një dallim të madh mes këtyre gjykimeve, nëse na lejohet t'a quajmë gjykim këtë të fundit. Shqiptari logjikon, mendon, çfarë është mirë e çfarë është keq, kurse semiti i përmbahet një grumbulli idesh fikse, të cilat janë thurur nën ndikimin e ca kërpudhave halucinogjene.
Ndër ato gjëra që "zoti i thotë", ka shumë gjëra të këqija, vrasje, përdhunime, plaçkitje etj, por semiti detyrohet të gjejë faktet për t'i mbrojtur. Pra përfundimi është i qartë, vetëm nevojiten faktet për ta mbështetur, në mënyrë që të qëndrojë më këmbë ideologjia e tyre.
Kurse shqiptarët gjithnjë kanë gjykuar me mendje të shëndoshë, dhe Kanuni nuk ka qenë i ngurtë e i pandryshueshëm, por siç thoshte fjala e urtë "Kanunin duhet me e përshtat siç është koha".
Në përgjithësi, secila racë zhvillohet dhe përparon më lirshëm kur udhëhiqet nga idetë e veta origjinale. Shqiptarëve u përshtatet Shqiptaria, semitëve monoteizmi. Për këtë arsye para mijëra viteve kur nuk kishte fe, shqiptarët sunduan për shekuj rresht, kurse qe nja dy mijë vite që në botë u përhap monoteizmi shqiptarët e kaluan si mos më keq me samar në shpinë. Pikërisht në këtë kohë filloi sundimi i të paaftëve: çifutë, arabë, sllavë, jevgj-grekë etj.
Ndërrimi i këtyre periudhave, nuk shpjegohet përmes yjeve, planetëve apo ndikimit të tyre në botën njerëzore. Kjo është absurditet. Jemi vetë ne që e kemi në dorë ndërrimin e këtyre periudhave. Kur të hiqen prangat semito-sllave, periudha e pellazgëve do të fillojë. Duke qenë i udhëhequr nga idetë e veta origjinale, shqiptari do të përparojë lirshëm, sikurse para mijëra viteve, kur sundonte gjithë botën.
Genc Kastrati