Për Xhinet dhe bota e tyre shumicën e lexuesve sigurisht që është i njohur se shërimi me Kur’an nuk është ndonjë gjë e re, dhe se edhe gjyshët tonë, madje stërgjyshët e katragjyshët e mëtej kanë ditur për shërimin me ndihmën e Kur’anit.
Madje edhe në vetë Kur’Anin shkruan për shërimin me të (17:82). Se sa është vlera dhe shërueshmëria e Tij, mjaftë na tregojnë edhe fjalët e Muhamedit a.s. ku thuhet:”Kënd nuk e shëron Kurr’ani, as Allahu nuk do ta shërojë”. Me vet botimin e librit të fundit të zotiit, njerzit në të fillojnë të kërkojnë jo vetëm udhën në rrugën e drejtë, por edhe ilaçet për sëmundjet e hallet e veta.
Pak janë shkencëtarë islam të cilët shkencën e shërimit me Kur’an nuk e kanë studiuar dhe dhënë kontributin nga ana e tyre. T’i përmendim vetëm disa: El-Gazali. Ibn Sinn, Suzuti, Fahrudin er-Razia, Ibn Bitsama… asnjëri prej grupeve islame as shiitët, as sunnitët, këtë shkencë nuk e hodhën, të gjithë e kanë hulumtuar mjaft seriozisht.
Shërimi me Kur’an është i lidhur me sëmundjet të cilat i nxisin xhinët, të cilët janë shumë lloje. Sipas Kur’anit(1 5 : 2 7) xhinët janë të krijuar nga flaka pa tym, mijëra vjetë para krijimit të njeriut të parë.
Para se të krijohet korja e Tokës, përbëhej flake. Në këtë mënyrë xhinët u krijuan në një formë, që të jetonin derisa toka ishte në gjendje të zjarrtë.
Në mesin e tyre, si në mesin e njerëzve, ka njerëz të mirë dhe të këqinj, ka edhe besimtarë të t’gjitha religjioneve që janë në këtë botë, ppor ka edhe jo besimtarë (72:11).
Këto qenie jomateriale janë shumë lloje. Nëse bëhet fjalë për xhinët që jetojnë nëpër vendet e pabanuara, i themi xhinijë; për ata që banojnë pranë njerëzve, i themi armir; ata që sulmojnë fëmijët quhen arvah. Prej të gjithëve, më të fuqishmit janë shejtanët ndërsa ata më të fuqishmit quhen aferitë.
Lloji i shejtanëve me emrin karin ka për detyrë ta anojë çdo njeri nga rruga e drejtë. Karinët në zemrën e njeriut futin urejtjen, lakminë, frikën, idetë për telepati, parashikim…
Në librin “Shumusul-anvar” në tërësi janë të përshkruara mundësitë e përuljeve të xhinëve (për qëllim të keq), emrat e tyre, si dhe për çka shërbejnë, cilët prej tyre njeriun mund ta fshehin prej syve të t’tjerëve (padukshmëria), cilët prej tyre mund ta dërgojnë njeriun me një çast në vendet më të largëta të rruzullit të tokës.
Ka të tillë që i mundësojnë njeriut të dërgojë dhe zbulojë mendimet e huaja, të dijnë gjuhën e zogjve dhe shtazëve të tjera…
Për çdonjërin lloj (grup) të xhinëve ekziston emri i caktuar.
Kur të dëshirohet të bëhet keq ose mirë, atëherë ai emër përsëritet gjatë ditës (gjatë një periudhe të caktuar) aq herë sa është e nevojshme që t’i plotësohet kënaqësia xhinit dhe personit që e porositë veprimin.
Xhinët jetojnë në vende të ndryshme.
Nuk janë të rrallë xhinët që strehohen nëpër gërmadha, shtëpi të vjetra dhe të pabanuara, shpella, kanjone, varreza, gropa septike, bërraka, pranë burimeve, udhëkryqe rrugësh, pastaj në vendet ku ka gjithnjë gjak, eshtra, urinë, pleh kafshësh, nëpër shkëmbinjë, gryka malesh, gurë, lumenj dhe detërashkurt, të rralla janë vendet ku nuk janë.
Disa prej tyre qëndrojnë në vendbanimet e njerëzve, më saktësisht, në vendet e ndyra siç është banjoja, dhe vendet ku hudhen plehërat. Që dëmi prej tyre të zvogëlohet, nevojitet që sa më pak kohë të qëndrohet në vendbanimet e tyre(për leximin e gazetës në banjo të mos flasim); pastaj ato vende, duke përfshirë tërë shtëpinë, duhet mbajtur sa më pastër Mbrojtja prej xhinëve është e thjeshtë.
Terapia më e mirë është pastërtia e përhershme, ajo fizike dhe shpirtërore. Edhe pse qenie jomateriale, janë të ngjashëm me njerëzit. Futen në njeriun (ndonjëherë shumë prej tyre në një njeri ), poashtu mund të sulmojnë edhe tërë familjen.
Disa njerëz mund t’i shohin e disa t’i dëgjojnë, disa mund edhe ti shohin edhe tاi dëgjojnë dhe të flasin me ta.
Sulmet (sëmundjet prej xhinëve janë rreth 100 lloje, ndërsa magjitë me ta rreth 50. Kur xhinët janë të cenuar, do të thotë, kur ndjehen ashtu, ato kalojnë në sulm, që quhet goditja xhinore.
Cenimi i tyre fillon atëherë kur në ta gjuhet uji valë ose i ndotur (sidomos në perëndimin e diellit), nëse hyjmë në hapësira (lokale) që ata i konsiderojnë të vetat (vendet e lëshuara dhe të shkreta).
Sulmet e tyre janë të tmerrshme, si për kah shpejtësia ashtu edhe për kah fuqia. Pasojat më të shpeshta janë epilepsia (sëmundja e tokës), marrja e ndonjë pjese të trupit (ndonjëherë tërë trupi), ëndërrat e shëmtuara, ankthet, halucinacionet, etj.
Xhinët para syve të njerëzve më së shumti shfaqen në formë të njeriut, por nuk janë të mëngëta edhe paraqitjet në formë të zogjve, gjarpërit, akrepit, qenit, lopëve, deleve… Ndonjëherë ata paraqiten në formën e fyytyrave të përcaktuara, të njohura për ne, madje në formë të personave të afërt me ne.
JanëXhinet dhe bota e tyre njerëz të tillë që në ndonjë mënyrë të caktuar i përfitojnë ose i detyrojnë xhinët në bashkëpunim. Si shembull mund ta marrim Babilonin e vjetër dhe sundimin e Sulejmanit a.s (Solomonit), ku sipas Kur’anit (34:12,13) xhinët ishin ata që ndërtuan tempullin e Sulejmanit.
اdo përdorim i tyre, për arritjen e qëllimeve siç janë që dikush të urrejë ose dashurojë dikë, të sëmuret a çmendet, të humbasë respektin në shoqëri, paraqet magjinë.
Kështu, magjia, ose si e quajnë në trevaat tona, sehiret, janë aq të pandashme nga xhinët.
Ata mund të jenë në marrëveshje me disa njerëz, p.sh. me parashikues të fatit, bioenergoterapeutë, fallexhi, etj. Kur bie fjala për fall dhe gjëra të ndryshme (kafe, pasul, letra, etj) metaforik është shembulli i Haxhaxhit, djali i Jusufit, kur shkoi te një magjistar.
Atëherë morri një grusht kokrrash misri, në vete i numëroi, u kthye kah magjistari dhe e pyeti se sa kokrra i ka në grusht. Magjistari i tregoi numrin e saktë, pastaj Haxhaxhi përsëri mori një grusht kokrra, por nuk i numëroi.
Në pyetjen se sa i ka tani, magjistari i tha se përgjigjen nuk e din. Atëherë Haxhaxhi pyeti: “Si e dite herën e parë?” Magjistari ia ktheu: derisa numëroje, numëronte edhe shejtani yt, i cili i tregoi shejtanit tim, e ky pastaj, më tregoi mua. Herën e dytë nuk i numërove, kështu që nuk diti as shejtani yt e as i imi”.
Sidomos në trevat tona, ka shumë hoxhë, fallexhi dhe parashikues të cilët dijnë të gjitha kur vjen i sëmuri; edhe kush ësht, se ç’flite gjatë rrugës, si e ka emrin, prej nga është, por për fat të keq, s’e dijnë atë më të rëndësishmen-si t’i ndihmohet njeriut me halle.
Ekzistencën e tyre e shfrytëzojnë edhe të tjerët për profite përsonale.
Si në çdo profesion, edhe në këtë ka një numër mjaft të madh të mashtruesve, të cilët në mënyra të ndrryshme shfrytëzojnë popullin dhe sjellin konflikte mes njerëzve.
Për keqpërdorimin e kësaj veprimtarie dhe për ata që e keqpërdorin këtë, mund të shkruhet aq shumë ssa që nuk do të mjaftonte e tërë revista. Por t’i por tl ktheheni edhe njëherë temës së magjisë.
Ibn Halddumi tha se magjia paraqet të drejtuarit e njeriut në planete, yjësi, botët e larta ose më të ulëta, dhe se e tërë kjo paraqet pabesi dhe rënie nga religjioni.
Aabu Muhammed Al-Mukaddesu në Kfij thotë:”Sehiret (magjitë) janë tekste të caktuara, hajmali, talismane dhe lidhje me ndihmën e të cilëve në zemrat dhe trupat e njerëzve krijohen barra, kështu që ai sëmuret ose vdes, ose-ndahet prej gruas”.
Magjistari që dëshiron t’i bëjë dikujt të keqen, arrin këtë në mënyrë që vijon: flet fjalë të caktuara të pakuptimta she shkruan talismane; lexon disa fjali ose ajete të Kur’anit apo emrat e Allahut i shkruan me ndytësira (gjak, urinë, etj.); mban Kur’anin ose bukën në banjo dhe ulet mbi to; merr fotografinë ose një veshje të viktimës dhe e groposë në varreza; merr sapunin me të cilin është i larë i vdekuri, si dhe thonjtë e tij dhe me këtë magjeps viktimën.
E gjithë kjo, madje më shumë, paraqet mënyrat e përfitimit ose përuljes së xhinëve, të cilët pastaj sulmojnë personin në të cilin është drejtuar magjia. Prej sulmeve (goditjeve) të tyre dhe magjive, shërimi arrihet me largimin ose shkatërrimin e xhinëve sulmues .
Për punë të suksesshme në shërimin me Kur’an si dhe për largimin dhe shkatërrimin e xhinëve, nevojiten këto kushte: vendi në të cilin punohet duhet të jetë i pastër, poashtu edhe të pranishmit; për trajtime të posaçme duhet të jetë edhe perdja; gjatë kohës së punës me të sëmurin duhet të mbisundojë qetësia; nga i sëmuri duhet të hiqen të gjithë hajmalitë, talismanet dhe të ngjajshmet; i sëmuri nuk guxon të jetë i kthyer kah dera, më së miri është që të ulet dhe nëse nuk mundet, le ta mbajnë (mashkulli mashkullin ndërsa femrën femrat); femrat gjatë shërimit nuk guxon të ketë marrëdhënie me mashkullin; gjatë shërimit nuk guxon të jetë i pranishëm personi i cili ka pasur djegie të mëdha, etj, etj.
Mirë është nëse vendi i shërimit mbushet me aromë të këndshme dhe gjithsesi duhet të dihet se në cilën kohë të ditës më së miri dëbohen grupe të caktuara të xhinëve. E tëra kjo do të thotë se marrja me këtë “shkencë” dhe me këtë punë nuk është edhe aq e thjeshtë, siç dëshirojnë ta paraqesin disa.
Më në fund, shërbehemi me fjalët e disa prej atyre që merren me këtë lëm, mjekësia oficiele duhet të hiqet nga monopoli mbi ato lëme të mjekësisë të cilat nuk mund të shpjegohen nga aspekti material, e të cilat nuk kanë sukses në shërim.
Nevojitet një bashkëpunim mjaft i madh mes të gjitha degëve të mjekësisë (edhe asaj zyrtare edhe asaj jozyrtare), sepse një fakt duhet të kenë të gjithë parasysh: të gjitha sëmundjet as nuk janë për mjekun, poashtu, as për hoxhë e fallexhi, por për çdokend që më së miri di dhe është i shkathtë.
Madje edhe në vetë Kur’Anin shkruan për shërimin me të (17:82). Se sa është vlera dhe shërueshmëria e Tij, mjaftë na tregojnë edhe fjalët e Muhamedit a.s. ku thuhet:”Kënd nuk e shëron Kurr’ani, as Allahu nuk do ta shërojë”. Me vet botimin e librit të fundit të zotiit, njerzit në të fillojnë të kërkojnë jo vetëm udhën në rrugën e drejtë, por edhe ilaçet për sëmundjet e hallet e veta.
Pak janë shkencëtarë islam të cilët shkencën e shërimit me Kur’an nuk e kanë studiuar dhe dhënë kontributin nga ana e tyre. T’i përmendim vetëm disa: El-Gazali. Ibn Sinn, Suzuti, Fahrudin er-Razia, Ibn Bitsama… asnjëri prej grupeve islame as shiitët, as sunnitët, këtë shkencë nuk e hodhën, të gjithë e kanë hulumtuar mjaft seriozisht.
Shërimi me Kur’an është i lidhur me sëmundjet të cilat i nxisin xhinët, të cilët janë shumë lloje. Sipas Kur’anit(1 5 : 2 7) xhinët janë të krijuar nga flaka pa tym, mijëra vjetë para krijimit të njeriut të parë.
Para se të krijohet korja e Tokës, përbëhej flake. Në këtë mënyrë xhinët u krijuan në një formë, që të jetonin derisa toka ishte në gjendje të zjarrtë.
Në mesin e tyre, si në mesin e njerëzve, ka njerëz të mirë dhe të këqinj, ka edhe besimtarë të t’gjitha religjioneve që janë në këtë botë, ppor ka edhe jo besimtarë (72:11).
Këto qenie jomateriale janë shumë lloje. Nëse bëhet fjalë për xhinët që jetojnë nëpër vendet e pabanuara, i themi xhinijë; për ata që banojnë pranë njerëzve, i themi armir; ata që sulmojnë fëmijët quhen arvah. Prej të gjithëve, më të fuqishmit janë shejtanët ndërsa ata më të fuqishmit quhen aferitë.
Lloji i shejtanëve me emrin karin ka për detyrë ta anojë çdo njeri nga rruga e drejtë. Karinët në zemrën e njeriut futin urejtjen, lakminë, frikën, idetë për telepati, parashikim…
Në librin “Shumusul-anvar” në tërësi janë të përshkruara mundësitë e përuljeve të xhinëve (për qëllim të keq), emrat e tyre, si dhe për çka shërbejnë, cilët prej tyre njeriun mund ta fshehin prej syve të t’tjerëve (padukshmëria), cilët prej tyre mund ta dërgojnë njeriun me një çast në vendet më të largëta të rruzullit të tokës.
Ka të tillë që i mundësojnë njeriut të dërgojë dhe zbulojë mendimet e huaja, të dijnë gjuhën e zogjve dhe shtazëve të tjera…
Për çdonjërin lloj (grup) të xhinëve ekziston emri i caktuar.
Kur të dëshirohet të bëhet keq ose mirë, atëherë ai emër përsëritet gjatë ditës (gjatë një periudhe të caktuar) aq herë sa është e nevojshme që t’i plotësohet kënaqësia xhinit dhe personit që e porositë veprimin.
Xhinët jetojnë në vende të ndryshme.
Nuk janë të rrallë xhinët që strehohen nëpër gërmadha, shtëpi të vjetra dhe të pabanuara, shpella, kanjone, varreza, gropa septike, bërraka, pranë burimeve, udhëkryqe rrugësh, pastaj në vendet ku ka gjithnjë gjak, eshtra, urinë, pleh kafshësh, nëpër shkëmbinjë, gryka malesh, gurë, lumenj dhe detërashkurt, të rralla janë vendet ku nuk janë.
Disa prej tyre qëndrojnë në vendbanimet e njerëzve, më saktësisht, në vendet e ndyra siç është banjoja, dhe vendet ku hudhen plehërat. Që dëmi prej tyre të zvogëlohet, nevojitet që sa më pak kohë të qëndrohet në vendbanimet e tyre(për leximin e gazetës në banjo të mos flasim); pastaj ato vende, duke përfshirë tërë shtëpinë, duhet mbajtur sa më pastër Mbrojtja prej xhinëve është e thjeshtë.
Terapia më e mirë është pastërtia e përhershme, ajo fizike dhe shpirtërore. Edhe pse qenie jomateriale, janë të ngjashëm me njerëzit. Futen në njeriun (ndonjëherë shumë prej tyre në një njeri ), poashtu mund të sulmojnë edhe tërë familjen.
Disa njerëz mund t’i shohin e disa t’i dëgjojnë, disa mund edhe ti shohin edhe tاi dëgjojnë dhe të flasin me ta.
Sulmet (sëmundjet prej xhinëve janë rreth 100 lloje, ndërsa magjitë me ta rreth 50. Kur xhinët janë të cenuar, do të thotë, kur ndjehen ashtu, ato kalojnë në sulm, që quhet goditja xhinore.
Cenimi i tyre fillon atëherë kur në ta gjuhet uji valë ose i ndotur (sidomos në perëndimin e diellit), nëse hyjmë në hapësira (lokale) që ata i konsiderojnë të vetat (vendet e lëshuara dhe të shkreta).
Sulmet e tyre janë të tmerrshme, si për kah shpejtësia ashtu edhe për kah fuqia. Pasojat më të shpeshta janë epilepsia (sëmundja e tokës), marrja e ndonjë pjese të trupit (ndonjëherë tërë trupi), ëndërrat e shëmtuara, ankthet, halucinacionet, etj.
Xhinët para syve të njerëzve më së shumti shfaqen në formë të njeriut, por nuk janë të mëngëta edhe paraqitjet në formë të zogjve, gjarpërit, akrepit, qenit, lopëve, deleve… Ndonjëherë ata paraqiten në formën e fyytyrave të përcaktuara, të njohura për ne, madje në formë të personave të afërt me ne.
JanëXhinet dhe bota e tyre njerëz të tillë që në ndonjë mënyrë të caktuar i përfitojnë ose i detyrojnë xhinët në bashkëpunim. Si shembull mund ta marrim Babilonin e vjetër dhe sundimin e Sulejmanit a.s (Solomonit), ku sipas Kur’anit (34:12,13) xhinët ishin ata që ndërtuan tempullin e Sulejmanit.
اdo përdorim i tyre, për arritjen e qëllimeve siç janë që dikush të urrejë ose dashurojë dikë, të sëmuret a çmendet, të humbasë respektin në shoqëri, paraqet magjinë.
Kështu, magjia, ose si e quajnë në trevaat tona, sehiret, janë aq të pandashme nga xhinët.
Ata mund të jenë në marrëveshje me disa njerëz, p.sh. me parashikues të fatit, bioenergoterapeutë, fallexhi, etj. Kur bie fjala për fall dhe gjëra të ndryshme (kafe, pasul, letra, etj) metaforik është shembulli i Haxhaxhit, djali i Jusufit, kur shkoi te një magjistar.
Atëherë morri një grusht kokrrash misri, në vete i numëroi, u kthye kah magjistari dhe e pyeti se sa kokrra i ka në grusht. Magjistari i tregoi numrin e saktë, pastaj Haxhaxhi përsëri mori një grusht kokrra, por nuk i numëroi.
Në pyetjen se sa i ka tani, magjistari i tha se përgjigjen nuk e din. Atëherë Haxhaxhi pyeti: “Si e dite herën e parë?” Magjistari ia ktheu: derisa numëroje, numëronte edhe shejtani yt, i cili i tregoi shejtanit tim, e ky pastaj, më tregoi mua. Herën e dytë nuk i numërove, kështu që nuk diti as shejtani yt e as i imi”.
Sidomos në trevat tona, ka shumë hoxhë, fallexhi dhe parashikues të cilët dijnë të gjitha kur vjen i sëmuri; edhe kush ësht, se ç’flite gjatë rrugës, si e ka emrin, prej nga është, por për fat të keq, s’e dijnë atë më të rëndësishmen-si t’i ndihmohet njeriut me halle.
Ekzistencën e tyre e shfrytëzojnë edhe të tjerët për profite përsonale.
Si në çdo profesion, edhe në këtë ka një numër mjaft të madh të mashtruesve, të cilët në mënyra të ndrryshme shfrytëzojnë popullin dhe sjellin konflikte mes njerëzve.
Për keqpërdorimin e kësaj veprimtarie dhe për ata që e keqpërdorin këtë, mund të shkruhet aq shumë ssa që nuk do të mjaftonte e tërë revista. Por t’i por tl ktheheni edhe njëherë temës së magjisë.
Ibn Halddumi tha se magjia paraqet të drejtuarit e njeriut në planete, yjësi, botët e larta ose më të ulëta, dhe se e tërë kjo paraqet pabesi dhe rënie nga religjioni.
Aabu Muhammed Al-Mukaddesu në Kfij thotë:”Sehiret (magjitë) janë tekste të caktuara, hajmali, talismane dhe lidhje me ndihmën e të cilëve në zemrat dhe trupat e njerëzve krijohen barra, kështu që ai sëmuret ose vdes, ose-ndahet prej gruas”.
Magjistari që dëshiron t’i bëjë dikujt të keqen, arrin këtë në mënyrë që vijon: flet fjalë të caktuara të pakuptimta she shkruan talismane; lexon disa fjali ose ajete të Kur’anit apo emrat e Allahut i shkruan me ndytësira (gjak, urinë, etj.); mban Kur’anin ose bukën në banjo dhe ulet mbi to; merr fotografinë ose një veshje të viktimës dhe e groposë në varreza; merr sapunin me të cilin është i larë i vdekuri, si dhe thonjtë e tij dhe me këtë magjeps viktimën.
E gjithë kjo, madje më shumë, paraqet mënyrat e përfitimit ose përuljes së xhinëve, të cilët pastaj sulmojnë personin në të cilin është drejtuar magjia. Prej sulmeve (goditjeve) të tyre dhe magjive, shërimi arrihet me largimin ose shkatërrimin e xhinëve sulmues .
Për punë të suksesshme në shërimin me Kur’an si dhe për largimin dhe shkatërrimin e xhinëve, nevojiten këto kushte: vendi në të cilin punohet duhet të jetë i pastër, poashtu edhe të pranishmit; për trajtime të posaçme duhet të jetë edhe perdja; gjatë kohës së punës me të sëmurin duhet të mbisundojë qetësia; nga i sëmuri duhet të hiqen të gjithë hajmalitë, talismanet dhe të ngjajshmet; i sëmuri nuk guxon të jetë i kthyer kah dera, më së miri është që të ulet dhe nëse nuk mundet, le ta mbajnë (mashkulli mashkullin ndërsa femrën femrat); femrat gjatë shërimit nuk guxon të ketë marrëdhënie me mashkullin; gjatë shërimit nuk guxon të jetë i pranishëm personi i cili ka pasur djegie të mëdha, etj, etj.
Mirë është nëse vendi i shërimit mbushet me aromë të këndshme dhe gjithsesi duhet të dihet se në cilën kohë të ditës më së miri dëbohen grupe të caktuara të xhinëve. E tëra kjo do të thotë se marrja me këtë “shkencë” dhe me këtë punë nuk është edhe aq e thjeshtë, siç dëshirojnë ta paraqesin disa.
Më në fund, shërbehemi me fjalët e disa prej atyre që merren me këtë lëm, mjekësia oficiele duhet të hiqet nga monopoli mbi ato lëme të mjekësisë të cilat nuk mund të shpjegohen nga aspekti material, e të cilat nuk kanë sukses në shërim.
Nevojitet një bashkëpunim mjaft i madh mes të gjitha degëve të mjekësisë (edhe asaj zyrtare edhe asaj jozyrtare), sepse një fakt duhet të kenë të gjithë parasysh: të gjitha sëmundjet as nuk janë për mjekun, poashtu, as për hoxhë e fallexhi, por për çdokend që më së miri di dhe është i shkathtë.
•plani-b•
Redaktimi i fundit:
