Lauri
Anunnak
Të gjithë jemi të vetëdijshëm, se secili nga ne, përmban ose përbën një pasuri enormë. Mirëpo pakkush nga ne arrin ta çmoj dhe t’i shijoj vlerat e saj. Nuk bëhet fjalë këtu për pasuri materiale, për qypa me lira, për thesare piratësh të fshehura nën tokë e në shpella, për konto të majme bankare etj. etj., por për shkëndijën fillestare, dritën e brendshme hyjnore që është ndezur në shpirtin tonë që nga frymimi i parë, pra që nga krijimi i njeriut të parë të kësaj bote nga Perëndia - Adamit (sipas religjionit).
Dhe për çudi, shumë pak nga ne arrijmë ose dëshirojmë të besojmë, se në brendinë tonë, në nivelet e trurit tonë, në ndërdijen tonë, gjendet ky thesar tejet i çmuar, gjendet mençuria e pafund, fuqia gjigante - burimi i të gjitha proceseve jetësore të cilit ne, vetëm duhet t’ia hapim digën dhe ta lëmë të rrjedhe mbi sipërfaqe.
Folenë e kësaj fuqie çudibërëse, pra, nuk duhet kërkuar diku gjetkë, siç jemi mësuar t’ia atribuojmë zakonisht energjisë atomike! Kjo energji është edhe më e fuqishme se ajo, edhe pse është pjesë e saj! Po, po, është më e fuqishme se atomi, dhe atë energji duhet kërkuar në thellësi të mendjes sonë, që fatmirësisht e posedon secili nga ne. Pse po them: është më e fuqishme se energjia atomike?! Sepse energji atomike dhe çdo formë e energjisë tjetër, që ne sot e shfrytëzojmë, është zbuluar falë kësaj fuqie çudibërëse, falë kësaj inteligjence të paskajshme, falë këtij universi të dijës së pafund, pra falë ndërdijes sonë.
Ndërdija jonë, universi i dijes së pafund ose inteligjenca e paskajshme, mund ta quajmë si të duam, kjo s’ka rëndësi, është një burimi i pashtershëm, të cilin, nëse dimë ta kanalizojmë, do të rrjedh nga aty çdo gjë që njeriut i nevojitet për të qenë i shëndetshëm, i ditur, i pasur (shpirtërisht e materialisht), i gëzuar dhe i lumtur.
Të gjithëve na është e njohur se suksesi në çfarëdo fushë, së pari lind në ide, pastaj ideja konkretizohet, formësohet për t’u materializuar në fund.
E për t’u bindur për këtë, nuk duhet lexuar libra të trasha, nuk duhet shkrirë mend mbi tavolinë, mjafton vetëm ta hidheni një vështrim rreth vetës! اdo gjë që shohim, pranë dhe larg, çdo gjë që prekim.... që e kemi edhe mbi trup, është krijuar përmes rrugës shpirtërore, nga plani i konstruktuar së pari në mendime. Kështu ndodhe edhe me proceset e tjera jetësore.. edhe me shëndetin, edhe me suksesin edhe me pasurinë edhe me lumturinë, sepse të gjitha këto, nuk janë asgjë tjetër, veçse materializim i ideve të realizuar në laboratorin më të fuqishëm ekzistues të quajtur ndërdije.
Këto që i thash më sipër nuk janë ndonjë sekret, edhe pse janë konsideruar si të tilla. Nuk janë, po ashtu, as ndonjë risi! Njihen që nga lashtësia. Mjafton të lexohet vetëm ligji i Hermesit dhe të kuptohet esenca e kësaj fuqie çudibërëse. Ligji i Hermesit thotë: “Si është lartë, ashtu është edhe poshtë, e si është poshtë, ashtu është edhe lart”. Një shprehje shumë e thjeshtë në dëgjim të zakontë, por prapa saj fshihet një gamë shumë e gjerë e përdorimit praktik.
Shprehja “si është poshtë, ashtu është lart”, në kuptim të parë do të thotë: “si është fotografia juaj psikike, ashtu është edhe në botën tuaj reale”. Thënë shkurt e thjesht: Si mendoni të tillë edhe jeni! Të tillë e keni edhe dukjen, edhe shëndetin, edhe suksesin, edhe gëzimin... edhe pasurinë më të shtrenjtë, dhuratën hyjnore - vetë jetën. E kjo na lë të kuptojmë se pasuria më e madhe, më e vlefshme, më e çmuar gjendet në brendi të secilit nga ne - në mendimet tona.
Mos të harrojmë, se të menduarit është energji madhore që vë ne aksion të gjitha mekanizmat e universit të pafund, e natyrisht, edhe të organizmit tonë - “si lartë, si poshtë”. Mendimet janë zanafilla e çdo gjëje, xixa që lind në shpirt, ngacmon grimcat më të imta të energjisë të njohura deri më sot (kuantat), vë në veprim energjinë e çliruar nga zbërthimi i atomeve, energji e cila formësohet dhe fuqizohet deri në shpërthim, energji e cila ndërton ose rrënon... edhe jetën, i sjell njeriut suksese ose dështime, lumturi ose vuajtje, pasuri ose mjerim...
Duhet vetëm të gjurmojmë në brendi të thellësive të ndërdijes sonë, ta shkrepim një xixë, aty ku gjendet urtësia, madhështia, inteligjenca, fuqia, me një fjalë hyjnorja për ta shijuar këtë thesar kaq të çmuar, vlerën e të cilit nuk arrin ta mat asnjë peshore.
Bazuar në këto urti, del se varfëria mendore (që reflektohet natyrshëm edhe në atë materiale), është rezultat i neglizhencës sonë, i injorancës sonë ose mungesa e njohjes së kësaj rruge, që është shumë, shumë e thjesht, por që e hap portën gjigante drejt margaritarëve më të vlefshëm të qenies njerëzore.
Nëse arrijmë të hulumtojmë në këtë univers të dijes, të komunikojmë me ndërdijen tonë, me inteligjencën e pafund, t’i konkretizojmë mendimet, do të na hapen dritaret, prej të cilave do ta shikojmë, ndjejmë, shijojmë dhe përjetojmë madhështinë e dhuratës më të shenjtë - jetën, me një kolorit krejt tjetër, me një kolorit magjepsës, me nuanca shumë më të pasur se sa deri më tani.
Po e gjetëm këtë thesar të fshehur në thellësi të secilës qenia njerëzor, po ditëm t’i përdorim ligjet e mendjes, nuk do të ketë vend më: as për skamje, as për mosdije, as për dështim, as për frikë, as për mërzi, as për pikëllim, as për vuajtje, por në fushat e pëlleshme të shpirtit tonë, do të lulëzoj: begatia, dituria, besimi, guximi, gëzimi, dashuria dhe lumturia e amshuar, e këto, mendoj unë, edhe janë pasuria më madhe që njeriu mund ta posedoj.
اelësi i artë, lexues të dashur, është në duart tona, dhe varët nga dëshira, vullneti, njohurit, e në veçanti, besimi ynë se a do t’i hapim dyert e kësaj porte të madhe ku është i deponuar thesari i pafund në ne.. ta ndezim shkëndijën e dritës hyjnore, apo ta lëmë atë port të mbyllur dhe të mbetemi e të vuajmë (siç e ceka edhe më lartë - shkaku i neglizhencës ose mosdijes) në errësirë përjetësisht.
اdo zjarr, sado i madh të jetë, është nxitura nga një shkëndijë e vogël!
اdo gjë e madhe buron nga fillimet e vogla.
(Sabir Krasniqi)
Dhe për çudi, shumë pak nga ne arrijmë ose dëshirojmë të besojmë, se në brendinë tonë, në nivelet e trurit tonë, në ndërdijen tonë, gjendet ky thesar tejet i çmuar, gjendet mençuria e pafund, fuqia gjigante - burimi i të gjitha proceseve jetësore të cilit ne, vetëm duhet t’ia hapim digën dhe ta lëmë të rrjedhe mbi sipërfaqe.
Folenë e kësaj fuqie çudibërëse, pra, nuk duhet kërkuar diku gjetkë, siç jemi mësuar t’ia atribuojmë zakonisht energjisë atomike! Kjo energji është edhe më e fuqishme se ajo, edhe pse është pjesë e saj! Po, po, është më e fuqishme se atomi, dhe atë energji duhet kërkuar në thellësi të mendjes sonë, që fatmirësisht e posedon secili nga ne. Pse po them: është më e fuqishme se energjia atomike?! Sepse energji atomike dhe çdo formë e energjisë tjetër, që ne sot e shfrytëzojmë, është zbuluar falë kësaj fuqie çudibërëse, falë kësaj inteligjence të paskajshme, falë këtij universi të dijës së pafund, pra falë ndërdijes sonë.
Ndërdija jonë, universi i dijes së pafund ose inteligjenca e paskajshme, mund ta quajmë si të duam, kjo s’ka rëndësi, është një burimi i pashtershëm, të cilin, nëse dimë ta kanalizojmë, do të rrjedh nga aty çdo gjë që njeriut i nevojitet për të qenë i shëndetshëm, i ditur, i pasur (shpirtërisht e materialisht), i gëzuar dhe i lumtur.
Të gjithëve na është e njohur se suksesi në çfarëdo fushë, së pari lind në ide, pastaj ideja konkretizohet, formësohet për t’u materializuar në fund.
E për t’u bindur për këtë, nuk duhet lexuar libra të trasha, nuk duhet shkrirë mend mbi tavolinë, mjafton vetëm ta hidheni një vështrim rreth vetës! اdo gjë që shohim, pranë dhe larg, çdo gjë që prekim.... që e kemi edhe mbi trup, është krijuar përmes rrugës shpirtërore, nga plani i konstruktuar së pari në mendime. Kështu ndodhe edhe me proceset e tjera jetësore.. edhe me shëndetin, edhe me suksesin edhe me pasurinë edhe me lumturinë, sepse të gjitha këto, nuk janë asgjë tjetër, veçse materializim i ideve të realizuar në laboratorin më të fuqishëm ekzistues të quajtur ndërdije.
Këto që i thash më sipër nuk janë ndonjë sekret, edhe pse janë konsideruar si të tilla. Nuk janë, po ashtu, as ndonjë risi! Njihen që nga lashtësia. Mjafton të lexohet vetëm ligji i Hermesit dhe të kuptohet esenca e kësaj fuqie çudibërëse. Ligji i Hermesit thotë: “Si është lartë, ashtu është edhe poshtë, e si është poshtë, ashtu është edhe lart”. Një shprehje shumë e thjeshtë në dëgjim të zakontë, por prapa saj fshihet një gamë shumë e gjerë e përdorimit praktik.
Shprehja “si është poshtë, ashtu është lart”, në kuptim të parë do të thotë: “si është fotografia juaj psikike, ashtu është edhe në botën tuaj reale”. Thënë shkurt e thjesht: Si mendoni të tillë edhe jeni! Të tillë e keni edhe dukjen, edhe shëndetin, edhe suksesin, edhe gëzimin... edhe pasurinë më të shtrenjtë, dhuratën hyjnore - vetë jetën. E kjo na lë të kuptojmë se pasuria më e madhe, më e vlefshme, më e çmuar gjendet në brendi të secilit nga ne - në mendimet tona.
Mos të harrojmë, se të menduarit është energji madhore që vë ne aksion të gjitha mekanizmat e universit të pafund, e natyrisht, edhe të organizmit tonë - “si lartë, si poshtë”. Mendimet janë zanafilla e çdo gjëje, xixa që lind në shpirt, ngacmon grimcat më të imta të energjisë të njohura deri më sot (kuantat), vë në veprim energjinë e çliruar nga zbërthimi i atomeve, energji e cila formësohet dhe fuqizohet deri në shpërthim, energji e cila ndërton ose rrënon... edhe jetën, i sjell njeriut suksese ose dështime, lumturi ose vuajtje, pasuri ose mjerim...
Duhet vetëm të gjurmojmë në brendi të thellësive të ndërdijes sonë, ta shkrepim një xixë, aty ku gjendet urtësia, madhështia, inteligjenca, fuqia, me një fjalë hyjnorja për ta shijuar këtë thesar kaq të çmuar, vlerën e të cilit nuk arrin ta mat asnjë peshore.
Bazuar në këto urti, del se varfëria mendore (që reflektohet natyrshëm edhe në atë materiale), është rezultat i neglizhencës sonë, i injorancës sonë ose mungesa e njohjes së kësaj rruge, që është shumë, shumë e thjesht, por që e hap portën gjigante drejt margaritarëve më të vlefshëm të qenies njerëzore.
Nëse arrijmë të hulumtojmë në këtë univers të dijes, të komunikojmë me ndërdijen tonë, me inteligjencën e pafund, t’i konkretizojmë mendimet, do të na hapen dritaret, prej të cilave do ta shikojmë, ndjejmë, shijojmë dhe përjetojmë madhështinë e dhuratës më të shenjtë - jetën, me një kolorit krejt tjetër, me një kolorit magjepsës, me nuanca shumë më të pasur se sa deri më tani.
Po e gjetëm këtë thesar të fshehur në thellësi të secilës qenia njerëzor, po ditëm t’i përdorim ligjet e mendjes, nuk do të ketë vend më: as për skamje, as për mosdije, as për dështim, as për frikë, as për mërzi, as për pikëllim, as për vuajtje, por në fushat e pëlleshme të shpirtit tonë, do të lulëzoj: begatia, dituria, besimi, guximi, gëzimi, dashuria dhe lumturia e amshuar, e këto, mendoj unë, edhe janë pasuria më madhe që njeriu mund ta posedoj.
اelësi i artë, lexues të dashur, është në duart tona, dhe varët nga dëshira, vullneti, njohurit, e në veçanti, besimi ynë se a do t’i hapim dyert e kësaj porte të madhe ku është i deponuar thesari i pafund në ne.. ta ndezim shkëndijën e dritës hyjnore, apo ta lëmë atë port të mbyllur dhe të mbetemi e të vuajmë (siç e ceka edhe më lartë - shkaku i neglizhencës ose mosdijes) në errësirë përjetësisht.
اdo zjarr, sado i madh të jetë, është nxitura nga një shkëndijë e vogël!
اdo gjë e madhe buron nga fillimet e vogla.
(Sabir Krasniqi)