sot paradite u mbeshteta ne parvakun e dritares dhe veshtrova jashte nderteses qe me mbante brenda..
gumezhinte qyteti ..fjalet ngjanin sikur kaleronin ne krahe te brishte, ne krahe fluturash e ngjiteshin deri ne katin e peste ne copeza, copeza se aq mbanin ato krahe, copeza te nje gjuhe tjeter, te nje gjuhe qe une dua ne menyre te vecante per tingullin, embelsine, per menyren si perkedhelen nga gjuha dhe qielleza kur dalin...
skuptoja asgje nga veshtiresia e copezave e e mos dijes sime.. por u manjetizova aty per shume minuta derisa mendova qe pas kokave , mbi kokat e tjera , atje diku ne sfond..ne fund.. atje ska fund..ska sot.. por dje neser dhe me rradhe