Sot do shkoj te flas me dajen....
Sa me mungon daje Xh....
Me kujtohet kur isha i vogel, gjithe bota vinte ne Durres ndersa une mezi prisja te vija ne Sarreç, jo vetem per babe S dhe nane F por mbi te gjitha per ty.
Me prisje me krahe hapur e me mbaje hopa, bridhnim Shkodren bashke, shkonim ne zall te Kirit(une lind e rrit ne det mezi prisja te shkoja ne zall me ty), ne Shiroke, Velipoje, me çoje me pa Vllaznine...
Sot e kesaj dite jam i vetmi pasardhes qe di vendin ku keni lindur ti e mami ne Ajazme.
Pse?
Sepse me merrje per dore e shkonim te tokat e Molleve ne Ajazme qe ju kishin dhene nje cope toke per te bere shtepi e me thoje-Ja ketu kemi lindur ne, ketu ka ardhe baba per here te pare
Eh mor daje Xh....
Ta dish ti sa me mungon.
Ti i miri, i duruari, ti qe duroje fjalet e botes e te fisit sepse kishe marre per grua nje podgoriçane.
Ti qe ne vend se te thoshe nje fjale te keqe preferoje te psheretije e te buzeqeshje...preferoje te dilje shetitje me Alden tende ose me mua kur vija ne Shkoder.
Pak para se te semureshe te kishte marre shume malli per mua, por une nuk isha ne Shqiperi.
Folem ne tel por nuk me the qe nuk e kishe te gjate, si the askujt ne fakt, as vajzave te tua.
Kishe ardhe ne Durres dhe i kishe kerkuar mamit fotot e vjetra te shtepise.
Dhe shpesh ndaloje ne fotot tona, ku ishim vetem ne te dy, kishte me te vertete shume te tilla, shume, sepse ti ishe daja im i zemres e une nipi yt qe me mbaje si djalin tend, si djalin qe ti nuk pate kurre.
Eh mor daje ta dish sa me mungon.
Jeta me ka perplasur gjithandej por lotet me vijne vervetiu kur mendoj per ty.
Kam mall o daje...shume mall...edhe tani me skuqen syte e me rrjedhin dy pika loti kur mendoj sa me mungon.
Por ti e di qe une vij e te gjej aty ku je, flas me ty, qesh me veten si budalla kur mendoj shakate dhe shetitjet tona.
E sot o daje kam nevoje, kam me te vertete nevoje te nxjerr mallin, do vij e do flasim per ne te dy, dhe e di qe ti do me besh te ndjehem mire.
Ka njerez ne kete bote qe vetem me prezencen e tyre te lumturojne, ti ishe nje nga keta njerez o daje, ti ishe miresia vete, shkodrani tipik qe qeshte kur ishte per te qeshur por qeshte akoma me shume kur ishte per te qare.
Kam nevoje sot o daje, kam nevoje te buzeqesh sikur te isha me ty, ne te njejtat vende e ne te njejtat rrugica ku ecnim bashke.
Dhe mallin qe kam per ty askush e asgje nuk ma shuan perveçse TI.
Te kam dashur e do te te dua sa te kem fryme o daje, e askush e asgje nuk me ndal dot te vij te ty e te nxjerr mallin.
E sot kam shume mall o daje...
Shume....