Jo rrallehere gjendemi duke shkruar per te dashurit tane pasi ata nuk jane me mes nesh. Thurim vargje dhe dedikime pafund, ndonese ata nuk na degjojne apo i lexojne. Shpeshhere marrim te mireqene cdo gje te mire qe na rrethon, cdo te aferm qe na qendron prane duke harruar tua shprehim dashurine qe ndjejme per ta, falenderimin per cdo dore te dhene, mirenjohje per cdo respekt te fituar, kerkimin e faljes per cdo gabim te bere. Nese do i kushtonim numerimit te begative dhe te mirave qe Zoti na ka dhene qofte dhe nje 5 minutesh te vetem, s’do rreshtnim duke e madheruar Ate. Nese 5 minuta do u zhvishnim nga egoizmi, mendjemadhesia e vetkenaqesia do arrinim te shprehnim shume gjera para se ato te mira te mos i kemi me. Ndaj,
Nese nje kerkim falje do rregullonte nje miqesi, kerkoje. Nese nje heshtje do ndreqte nje zemer, hesht. Nese nje “faleminderit” do dhuronte nje buzeqeshje thuaje. Nese nje buzeqeshje do rregullonte humorin e dikujt, jepe. Nese nje perqafim do shtonte dashurine, shtrengoje fort ate njeri. Nese akoma keni mundesi te permendim Zotin, mos te kursehemi deri sa marrim akoma fryme.
Nese nje kerkim falje do rregullonte nje miqesi, kerkoje. Nese nje heshtje do ndreqte nje zemer, hesht. Nese nje “faleminderit” do dhuronte nje buzeqeshje thuaje. Nese nje buzeqeshje do rregullonte humorin e dikujt, jepe. Nese nje perqafim do shtonte dashurine, shtrengoje fort ate njeri. Nese akoma keni mundesi te permendim Zotin, mos te kursehemi deri sa marrim akoma fryme.
