-Rruget e kujtimeve.
..Rruget kishin ndryshuar disi, pemet ishin me te rritura.Rrugicat e ngushta te shtruar me guralec me ngjyra,ishin te njejtat.Dukej qe koha,stinet dhe as nxehtesia e diellit te veres,si kishte ndryshuar.
Stoli blu ne cepin e parkut ishte bosh,rreth tij sillej dhe lozte nje kotele e vogel...dukej aq e lumtur tek kapte ca fije bari neper putrat e saj te vogla...ishte nje kotele e lumtur.Ndoshta po aq sa ne te dy dikur!
Tek hapat ndiqnin shkujdesur copezat e guralecve te rene ne rruge,syte e mi perplaseshin ne nje peisazh te ri disi, rruge te harruara nga shetitoret e saj te zakonshem.Ne nje momente koha ndaloje,dhe kujtimet e dikurshme filluan te ngjalleshin, nje nga nje . Zbrisnin nga krahrori im,drejte stolit ,drejte koteles se vogel.
Ndjeva ftohte,ndjeva zhveshjen e nje emocioni qe po tentonte te me kthente ne kohe.
Hapat u dehen, kembet filluan nje m`pirje te lehte,nje grumbull fluturash pushtuan trurin tim,stina u be pranvere,lulet ishin vallezuesit e rradhes qe ju shtuan peisazhit te kujtimeve,aroma e tyre ngjalli puthjen e kohes se kaluar.
Supi im dritheroj nga dora e kohes , kujtonte doren tende ,tek perkedhelte floket e mi .
Thoje qe, floku im me honde ,ka nje egersi qe ngjane me egersin e karakterit tim.
Ishin shetitjet tona qe e benin te gjalle me ndjenje stolin e koteles se vogel.Ishte stoli qe dinte shume per shpirtrat tane,rrefimet tona,.
Ishte stoli qe ishte ujitur me fjale te embla,perkdhelje dhe puthje.
...toli i thurjes se mendimeve nen qiellin me yje,apo ditet me diell.
Tani dukej i vetmuar,nje tantell melankolie e kishte mbuluar, ngjante i braktisur,nuk ulej askush me aty,pervec asaj koteles se bardhe qe lozte rreth ti.
Une tashme ne kembe para stolit e ngrire si nej statuj,isha vizitorja e stolit tone,isha vetem ,stoli vetem gjithashtu, ndoshta ,ndoshta,vetem,...vetem je dhe ti...
Ju afrova ngadale koteles se vogel,me shikimin e humbur ne kujtimet me ne te dy ,ju drejtova koteles plot embelsi;
Kotele e vogel ji dashuri,
kotele e vogel ji dashuria,prane stolit qe u deshem aq shume ne te dy.
Foto e shkrepur nga une.
)
..Rruget kishin ndryshuar disi, pemet ishin me te rritura.Rrugicat e ngushta te shtruar me guralec me ngjyra,ishin te njejtat.Dukej qe koha,stinet dhe as nxehtesia e diellit te veres,si kishte ndryshuar.
Stoli blu ne cepin e parkut ishte bosh,rreth tij sillej dhe lozte nje kotele e vogel...dukej aq e lumtur tek kapte ca fije bari neper putrat e saj te vogla...ishte nje kotele e lumtur.Ndoshta po aq sa ne te dy dikur!
Tek hapat ndiqnin shkujdesur copezat e guralecve te rene ne rruge,syte e mi perplaseshin ne nje peisazh te ri disi, rruge te harruara nga shetitoret e saj te zakonshem.Ne nje momente koha ndaloje,dhe kujtimet e dikurshme filluan te ngjalleshin, nje nga nje . Zbrisnin nga krahrori im,drejte stolit ,drejte koteles se vogel.
Ndjeva ftohte,ndjeva zhveshjen e nje emocioni qe po tentonte te me kthente ne kohe.
Hapat u dehen, kembet filluan nje m`pirje te lehte,nje grumbull fluturash pushtuan trurin tim,stina u be pranvere,lulet ishin vallezuesit e rradhes qe ju shtuan peisazhit te kujtimeve,aroma e tyre ngjalli puthjen e kohes se kaluar.
Supi im dritheroj nga dora e kohes , kujtonte doren tende ,tek perkedhelte floket e mi .
Thoje qe, floku im me honde ,ka nje egersi qe ngjane me egersin e karakterit tim.
Ishin shetitjet tona qe e benin te gjalle me ndjenje stolin e koteles se vogel.Ishte stoli qe dinte shume per shpirtrat tane,rrefimet tona,.
Ishte stoli qe ishte ujitur me fjale te embla,perkdhelje dhe puthje.
...toli i thurjes se mendimeve nen qiellin me yje,apo ditet me diell.
Tani dukej i vetmuar,nje tantell melankolie e kishte mbuluar, ngjante i braktisur,nuk ulej askush me aty,pervec asaj koteles se bardhe qe lozte rreth ti.
Une tashme ne kembe para stolit e ngrire si nej statuj,isha vizitorja e stolit tone,isha vetem ,stoli vetem gjithashtu, ndoshta ,ndoshta,vetem,...vetem je dhe ti...
Ju afrova ngadale koteles se vogel,me shikimin e humbur ne kujtimet me ne te dy ,ju drejtova koteles plot embelsi;
Kotele e vogel ji dashuri,
kotele e vogel ji dashuria,prane stolit qe u deshem aq shume ne te dy.
Foto e shkrepur nga une.
)
