Dikur lexova se përkufizimi i çmendurisë është të bësh të njëjtën gjë vazhdimisht dhe të presësh rezultate të ndryshme. Unë nuk jam në fund dakord me këtë ide. Unë mendoj se të bësh të njëjtën gjë vazhdimisht dhe të presësh rezultate të ndryshme është përkufizimi i shpresës. Mund të vazhdojmë të bëjmë gabime por lufta na jep një ndjenjë ndjeshmërie dhe lidhjeje që nuk do ta përjetonim ndryshe. Unë besoj se kjo ndjeshmëri përmirëson aftësinë tonë për të parë të padukshmen dhe për të njohur më mirë të panjohurën.
Jetët formësohen rastësisht hasen dhe duke zbuluar gjëra që nuk i dimë dhe nuk i dimë. Harku i një jete është një qarkore. Në skemën e madhe të gjërave, gjithçka që bëjmë është një eksperiment, rezultati i të cilit nuk dihet.
Asnjëherë nuk e dini se kur një jetë tipike do të jetë diçka tjetër përveçse, dhe nuk do ta dini nëse po e rishkruani historinë, apo po e rishkruani të ardhmen, derisa shkrimi të jetë i plotë.
Këtë, vetëm këtë, jam rehat të mos e di.
~Debbie Millman
Po ju si e mendoni?
Jetët formësohen rastësisht hasen dhe duke zbuluar gjëra që nuk i dimë dhe nuk i dimë. Harku i një jete është një qarkore. Në skemën e madhe të gjërave, gjithçka që bëjmë është një eksperiment, rezultati i të cilit nuk dihet.
Asnjëherë nuk e dini se kur një jetë tipike do të jetë diçka tjetër përveçse, dhe nuk do ta dini nëse po e rishkruani historinë, apo po e rishkruani të ardhmen, derisa shkrimi të jetë i plotë.
Këtë, vetëm këtë, jam rehat të mos e di.
~Debbie Millman
Po ju si e mendoni?
