Ndonëse shumë nuk flasin për këtë, por presin nga të tjerët që mos të shikohen prej të tjerëve me përbuzje sërish përbuzja s'është e mirë në çdo lloj rrethane. Do e hap këtë temë bazuar tek eksperienca ime.
Historia
Një ditë isha duke pritur në radhë dhe pashë një të moshuar që ishte përpara meje, e skanova nga koka tek këmbët dhe ndjeva një lloj superioriteti ndaj saj, një lloj zëmrimi një ndjenjë neverie për të, doja ta rrihja, e urreja aq shumë trupin e saj, fytyrën e saj, veshjen e saj, dhe pse nuk e njihja, apo dhe pse nuk e kisha parë kurrë më parë. E megjithëse ndjeva përbuzje nuk mund të veproja dot. Ndjenjat janë thjeshtë ndjenja, kështu që ktheva kurrizin dhe prita sa të mbaronte.
Diskutimi
Nuk mund të them se ndihem krenar për këtë ndjenjë, në fakt nuk më pëlqen kjo gjë. Shpesh herë i them vetes sesa fatkeqësi është të jesh njeri. E pranoj këtë ndjenjë, nuk mund ta shmang dot.
Si veproj ?
1. Në vend që të refuzoj ndjenjën refuzoj sjelljen. Nëse shoh dikë dhe ndjejë përbuzje ndaj tij sërish sillem mirë ose nuk rri afër tij (sidomos kur e njoh për herë të parë).
2. Mendoj ndryshe; është njeri në fund të fundit, është gjë e gabuar të bësh veprime amorale.
3. Shmang shikimin ose fantazoj ndonjë gjë interesante.
Shënim: ndjenja e përbuzjes nënkupton gjithmonë superioritet. Pra; ndjen se je më superior se tjetri në status apo më superior si njeri.
Pyetje; ju çfarë bëni në rastet kur ndjeni përbuzje ? Si silleni ?
Historia
Një ditë isha duke pritur në radhë dhe pashë një të moshuar që ishte përpara meje, e skanova nga koka tek këmbët dhe ndjeva një lloj superioriteti ndaj saj, një lloj zëmrimi një ndjenjë neverie për të, doja ta rrihja, e urreja aq shumë trupin e saj, fytyrën e saj, veshjen e saj, dhe pse nuk e njihja, apo dhe pse nuk e kisha parë kurrë më parë. E megjithëse ndjeva përbuzje nuk mund të veproja dot. Ndjenjat janë thjeshtë ndjenja, kështu që ktheva kurrizin dhe prita sa të mbaronte.
Diskutimi
Nuk mund të them se ndihem krenar për këtë ndjenjë, në fakt nuk më pëlqen kjo gjë. Shpesh herë i them vetes sesa fatkeqësi është të jesh njeri. E pranoj këtë ndjenjë, nuk mund ta shmang dot.
Si veproj ?
1. Në vend që të refuzoj ndjenjën refuzoj sjelljen. Nëse shoh dikë dhe ndjejë përbuzje ndaj tij sërish sillem mirë ose nuk rri afër tij (sidomos kur e njoh për herë të parë).
2. Mendoj ndryshe; është njeri në fund të fundit, është gjë e gabuar të bësh veprime amorale.
3. Shmang shikimin ose fantazoj ndonjë gjë interesante.
Shënim: ndjenja e përbuzjes nënkupton gjithmonë superioritet. Pra; ndjen se je më superior se tjetri në status apo më superior si njeri.
Pyetje; ju çfarë bëni në rastet kur ndjeni përbuzje ? Si silleni ?