Pa bukë, pa ujë, mes mjerimit e lagështirës…jeta e një familje pak kilometra larg kryeqytetit
Ilda Hoxha
Pak kilometra larg qendrës së kryeqytetit, por shumë larg luksit të tij jeton familja Gezdari. Në fshatin Mjull Bathore të Saukut gjendet një prej shumë familjeve të varfra, që për fat të keq i hasim në vendin tonë. Familja Gezdari ka 5 anëtarë, bashkëshortët dhe 3 fëmijët e tyre të mitur. Shtylla e kësaj shtëpie është e zonja e shtëpisë, 30-vjeçarja Hasime Gezdari, e cila punon si pjatalarëse për te siguruar ushqimin e domosdoshëm për fëmijët e saj.
Banesa e tyre, që për fat të keq vetëm e tillë nuk mund të quhet, nuk është më shumë se 30 m2. Mirëpo, problemi i vetëm nuk është te sipërfaqja e saj, por kushtet dhe gjendja e tmerrshme e kësaj strehe. Sapo futesh, hedh vështrimin përreth të zë syri një orë në mur dhe qeset me ilaçet. Ora ecën pa pushim, por jeta e tyre duket se ka “ngecur”, madje është kthyer shumë e shumë vite pas…
Pa ujë, pa banjë, pa dush, pa lavamanë, pa shtretër, lagështirë dhe mjerim në çdo cep. ا’jetë është kjo?! Mes lotësh e zonja e shtëpisë na rrëfen sakrificat dhe stresin e çdo dite. Sikur të mos mjaftonin problemet ekonomike, djali i saj prej 7 vitesh vuan nga astma dhe nëna e gjorë e sheh duke vuajtur çdo ditë, por pafuqia e saj ekonomike është më e madhe, e mund atë.
Lagështira e shtëpisë i krijon probleme vogëlushit, të cilit i merret fryma dhe kolla e mundon aq shumë sa net të tëra dimri dhe jo vetëm e gdhin. E më pas, ashtu i lodhur, i ngrënë e i pa ngrënë të marrë rrugën në këmbë e të shkojë në shkollë. “Unë kam 3 fëmijë, e madhja është vajza 11 vjeçe, djalin 9 dhe djali i vogël 6 vjeç.
Fëmijët shkojnë në shkollë, e kanë gjysmë ore larg, torturohem duke i çuar dhe marrë nga shkolla. Janë tre fëmijë të vegjël, rruga është e vështirë, duhet t’i çoj dhe t’i marr. Këto ditë jam dhe me Ramazan, më thahet goja për ujë, mezi shkoj e vij. Djalin e kam me astmë, e ka kapur që në moshën 2-vjeçare, nga lagështira. Dhoma ishte e ftohtë dhe me lagështirë e ujë, unë e mbaja afër sobës pasi ishte ftohtë, por më keq u bë. Djersinte dhe më ftohej.
Kam vuajtur dhe po vuaj shumë”, tregon nëna e 3 fëmijëve. E vetmja “pasuri” që kanë është një gomar, me të cilin mbushin ujë në burim. Në atë rrugë të vështirë, i duhet çdo ditë të sjellë ujë në shtëpi për të pirë, por edhe për të larë enët e për t’u larë vetë. “Ujë nuk kemi, rrugë nuk kemi, jemi shumë keq. E vetmja gjë që kemi është një gomar sepse na duhet të mbushim ujë”, tregon 30-vjeçarja.
Duket e pabesueshme që janë kaq pranë kryeqytetit, por kaq larg realitetit. Shpesh jeta është e padrejtë, por për këtë zonjë, jeta është treguar e ashpër dhe mjaft mizore. 30-vjeçarja Hasime Gezdari bën thirrje për ndihmë, jo për veten, por për fëmijët e mitur pasi vuajtjet e tyre janë të mëdha.
“Jetën time e kam mbyllur, por më dhemb në shpirt për fëmijët. Nuk kam mundësi t’u jap bukë për të ngrënë, nuk kam mundësi t’i bëj analizat e alergjisë djalit me astmë, sepse nuk i ofron shteti dhe në privat kushtojnë shumë. Shtëpia po na bie mbi kokë, mu mbytën fëmijët aty”, apelon nëna e 3 fëmijëve.
g.shqip
Ilda Hoxha
Pak kilometra larg qendrës së kryeqytetit, por shumë larg luksit të tij jeton familja Gezdari. Në fshatin Mjull Bathore të Saukut gjendet një prej shumë familjeve të varfra, që për fat të keq i hasim në vendin tonë. Familja Gezdari ka 5 anëtarë, bashkëshortët dhe 3 fëmijët e tyre të mitur. Shtylla e kësaj shtëpie është e zonja e shtëpisë, 30-vjeçarja Hasime Gezdari, e cila punon si pjatalarëse për te siguruar ushqimin e domosdoshëm për fëmijët e saj.
Banesa e tyre, që për fat të keq vetëm e tillë nuk mund të quhet, nuk është më shumë se 30 m2. Mirëpo, problemi i vetëm nuk është te sipërfaqja e saj, por kushtet dhe gjendja e tmerrshme e kësaj strehe. Sapo futesh, hedh vështrimin përreth të zë syri një orë në mur dhe qeset me ilaçet. Ora ecën pa pushim, por jeta e tyre duket se ka “ngecur”, madje është kthyer shumë e shumë vite pas…
Pa ujë, pa banjë, pa dush, pa lavamanë, pa shtretër, lagështirë dhe mjerim në çdo cep. ا’jetë është kjo?! Mes lotësh e zonja e shtëpisë na rrëfen sakrificat dhe stresin e çdo dite. Sikur të mos mjaftonin problemet ekonomike, djali i saj prej 7 vitesh vuan nga astma dhe nëna e gjorë e sheh duke vuajtur çdo ditë, por pafuqia e saj ekonomike është më e madhe, e mund atë.
Lagështira e shtëpisë i krijon probleme vogëlushit, të cilit i merret fryma dhe kolla e mundon aq shumë sa net të tëra dimri dhe jo vetëm e gdhin. E më pas, ashtu i lodhur, i ngrënë e i pa ngrënë të marrë rrugën në këmbë e të shkojë në shkollë. “Unë kam 3 fëmijë, e madhja është vajza 11 vjeçe, djalin 9 dhe djali i vogël 6 vjeç.
Fëmijët shkojnë në shkollë, e kanë gjysmë ore larg, torturohem duke i çuar dhe marrë nga shkolla. Janë tre fëmijë të vegjël, rruga është e vështirë, duhet t’i çoj dhe t’i marr. Këto ditë jam dhe me Ramazan, më thahet goja për ujë, mezi shkoj e vij. Djalin e kam me astmë, e ka kapur që në moshën 2-vjeçare, nga lagështira. Dhoma ishte e ftohtë dhe me lagështirë e ujë, unë e mbaja afër sobës pasi ishte ftohtë, por më keq u bë. Djersinte dhe më ftohej.
Kam vuajtur dhe po vuaj shumë”, tregon nëna e 3 fëmijëve. E vetmja “pasuri” që kanë është një gomar, me të cilin mbushin ujë në burim. Në atë rrugë të vështirë, i duhet çdo ditë të sjellë ujë në shtëpi për të pirë, por edhe për të larë enët e për t’u larë vetë. “Ujë nuk kemi, rrugë nuk kemi, jemi shumë keq. E vetmja gjë që kemi është një gomar sepse na duhet të mbushim ujë”, tregon 30-vjeçarja.
Duket e pabesueshme që janë kaq pranë kryeqytetit, por kaq larg realitetit. Shpesh jeta është e padrejtë, por për këtë zonjë, jeta është treguar e ashpër dhe mjaft mizore. 30-vjeçarja Hasime Gezdari bën thirrje për ndihmë, jo për veten, por për fëmijët e mitur pasi vuajtjet e tyre janë të mëdha.
“Jetën time e kam mbyllur, por më dhemb në shpirt për fëmijët. Nuk kam mundësi t’u jap bukë për të ngrënë, nuk kam mundësi t’i bëj analizat e alergjisë djalit me astmë, sepse nuk i ofron shteti dhe në privat kushtojnë shumë. Shtëpia po na bie mbi kokë, mu mbytën fëmijët aty”, apelon nëna e 3 fëmijëve.
g.shqip
