Një baba i pasur, që dëshiron që djali i tij të dijë se çfarë do të thotë të jesh i varfër, e bëri të kalonte disa ditë me një familje në fshat.
Fëmija kaloi 3 ditë e 3 netë në fusha.
Në qytet, ende në makinë, babai i tij e pyeti: - Më trego për eksperiencën , si kalove ?
- Mirë - u përgjigj fëmija ...
A ke mësuar ndonjë gjë? I ati këmbënguli.
1 – Se ne kemi një qen dhe ata kanë katër.
2 – Që ne kemi një pishinë me ujë të trajtuar, e cila arrin deri në fund të kopshtit. Ata kanë një lumë, me ujë të kristaltë, peshk dhe gjëra të tjera të bukura.
3 - Që ne kemi dritë elektrike në kopshtin tonë, por ata kanë yjet dhe hënën për t'i ndriçuar.
4 – Që kopshti ynë të arrijë deri në mur. E tyre, deri në horizont.
5 – Të blejmë vetë ushqimin tonë; ato e rritin, e korrin dhe e gatuajnë.
6 – Që ne dëgjojmë CD... Ata dëgjojnë një simfoni të vazhdueshme zogjsh, kriketash dhe kafshësh të tjera... E gjithë kjo, ndonjëherë e shoqëruar me këngën e një fqinji që punon tokën.
7 – Që përdorim mikrovalën.
Ajo që gatuajnë ka shije si zjarr i ngadaltë.
8 – Që jetojmë të rrethuar nga gardhe të alarmuara për të mbrojtur veten... Ata jetojnë me dyert e hapura, të mbrojtur nga miqësia e fqinjëve të tyre.
9 – Që jetojmë të lidhur me celularin, kompjuterin, televizorin.
Ata janë të lidhur me jetën, me qiellin, me diellin, me ujin, me fushat, me kafshët, me hijet e tyre dhe me familjet e tyre.
Babait i lanë shumë përshtypje ndjenjat e të birit.
Më në fund djali përfundoi: - Faleminderit që më mësove sa të varfër jemi! Çdo ditë, ne bëhemi gjithnjë e më të varfër, sepse nuk e vëzhgojmë më natyrën, e cila është vepra e madhe e Zotit.
Ky tregim reflekutues fal një anonim.
Fëmija kaloi 3 ditë e 3 netë në fusha.
Në qytet, ende në makinë, babai i tij e pyeti: - Më trego për eksperiencën , si kalove ?
- Mirë - u përgjigj fëmija ...
A ke mësuar ndonjë gjë? I ati këmbënguli.
1 – Se ne kemi një qen dhe ata kanë katër.
2 – Që ne kemi një pishinë me ujë të trajtuar, e cila arrin deri në fund të kopshtit. Ata kanë një lumë, me ujë të kristaltë, peshk dhe gjëra të tjera të bukura.
3 - Që ne kemi dritë elektrike në kopshtin tonë, por ata kanë yjet dhe hënën për t'i ndriçuar.
4 – Që kopshti ynë të arrijë deri në mur. E tyre, deri në horizont.
5 – Të blejmë vetë ushqimin tonë; ato e rritin, e korrin dhe e gatuajnë.
6 – Që ne dëgjojmë CD... Ata dëgjojnë një simfoni të vazhdueshme zogjsh, kriketash dhe kafshësh të tjera... E gjithë kjo, ndonjëherë e shoqëruar me këngën e një fqinji që punon tokën.
7 – Që përdorim mikrovalën.
Ajo që gatuajnë ka shije si zjarr i ngadaltë.
8 – Që jetojmë të rrethuar nga gardhe të alarmuara për të mbrojtur veten... Ata jetojnë me dyert e hapura, të mbrojtur nga miqësia e fqinjëve të tyre.
9 – Që jetojmë të lidhur me celularin, kompjuterin, televizorin.
Ata janë të lidhur me jetën, me qiellin, me diellin, me ujin, me fushat, me kafshët, me hijet e tyre dhe me familjet e tyre.
Babait i lanë shumë përshtypje ndjenjat e të birit.
Më në fund djali përfundoi: - Faleminderit që më mësove sa të varfër jemi! Çdo ditë, ne bëhemi gjithnjë e më të varfër, sepse nuk e vëzhgojmë më natyrën, e cila është vepra e madhe e Zotit.
Ky tregim reflekutues fal një anonim.
.Ngrihem kur kendon kendezi i pare,aman aman kur do iki.E kur qellon qe s'kam dhe makinen,me kap nje merzitje,me duket sikur do ngelem aty gjith jeten
kane qene vitet 90-95. Jeta fshatit eshte e bukur per pushime. Ama per te jetuar? Me keto fshate qe kemi ne dhe pa mjete pune motorike, eshte sh e lodhshme.
ato shijojne kur i keput vetë.
Te gjitha ato qe permende me lart,jane parajse nuk e mohoj,por po i perjetove perdite,me muaj ose vite,te kthehen ne neveri.Njeriu nga natyra eshte kureshtar,kerkues i se panjohures.