Mund të ketë lumturi pa miq dhe familja?

Jo aspak.Do jemi pa motiv ne jeten,pa mbeshtetje kur kemi nevoje,dhe nuk do kemi me ke te ndajme gezimet.
 
Jo asesi,jeta sfidat se ti sjell ti cdo here gjen mbeshtetjen dikun,nese do kishte lumturi ne kete menyre se thua ti. Atehere vuajtje do kishte me pak po knaqsisi nuk do ja dinin shijen.
 
Posi svonon shum edhe del rrugve tu fol me vedi mille lire due milla lire ?
 
Po si nuk mund te kete? Lumturi ka edhe pa ty neper kembet e jetes sepse si nocion eshte orbtal.
 
Secili në vëndin e vet, dhe familja dhe miqt. Por nëse nuk je I aftë të bësh të lumtur vetën tënde, tek këto më lart mos u mbështet të të sjellin atë, dhe qetësinë shpirtërore.
 
Lucida-Sidera said:
A mund të jemi të lumtur pa pasur miq dhe familje, dhe thjeshtë të jetojmë vetëm?
Click to expand...
Sigurisht qe po.
Thjesh ka nje rrjedhe kohore kjo gje.
Momenti ku ti e ben zgjedhjen duhet te kete nje stad te caktuar kohor.
S' mund te jete i lumtur nje femije i braktisur apo i pa familje.
Pse ? Sepse kjo nuk eshte nje zgjedhje e e zgjedhur sipas deshires dhe ne moshen e duhur.
Por ama krejte mire ne moshen e pjekurise dhe me pas ,ben nje zgjedhje te jetosh vetem,ne forme te vetmuar nga njerzit dhe ne kontakt me shume fusha tjera te natyres ,dhe formes ku ti gjen veten,dhe mbushesh shpirterisht dhe psikollogjisht aty.
Per shembull murgjet pak shume kane nje jete te vetmuar,shpesh ne grup por jo rralle dhe tek e tek.
Dhe mbushjen e tyre e gjejne tek zoti. Ne mos gaboj.
Dikush tjeter e gjen tek natyra,fusha te ndryshme erevnisis etj etj.
Pra eshte zgjedhje e cdo kuj.
 
Kush tha qe mund te kete?
Aspak.
Ajo lumturi zgjat disa minuta dhe kjo ndodh vetem nga shkaqe qe ne jemi te merzitur dhe duam qetesine tone.
Por lumturi qe zgjat pergjithmone? Jo.

Vec kur e mendon te jesh vetem tkap i lloj "paniku", lere mo te bohet e vertete.
 
Po i bie shkurt: nese nuk gjej qetesi as me njeren dhe as me tjetren, PO.
 
Artin said:
Nuk mund të ketë, por dhe vetmia për ca kohë ka të mirat e saj, se të jep kohë dhe mundësi të cilat nuk do t'i kishe sikur të merreshe me familjen dhe miqtë.
Click to expand...
Pak kohe ama se ndryshe lun menç.

Mgjate une jam me parimin lindim vetem vdesim vetem. Familja dhe miqte e ngushte jane ata qe i japin kuptim jetes tone. Sa per lumturine eshte relative, njeriu eshte qenie egoiste sa arrin dicka do gje tjeter e kshu me rradhe :)
 
Lumturia si kontekst eshte ne momentin e femijerise .. ather kur cdo gje eshte ne zbulim dhe ne rritje....njejte ndjejn dhe prinderit kur shohin femijet kur rriten dhe ndryshojne . Ne momentin qe femijet rriten.. prinderit plaken.. humb sensi i lumturise .jeta eshte cikel .. dhe ne momentin qe i humbim njerin nga prinderit..e nderkohe dhe femijet jane rritur.. nuk ka me eufori lumturie.. ka vetem jete .. dhe ne kujtime mundohesh te perserisesh keto raste .. gje qe eshte e pamundur ...cdo gje ndryshon.
 
Jeta ka shume sprova e veshtiresi.
Une them(sipas konceptit tim) se nqs njeriu nuk beson se e pret 1 e ardhme me e mire, ose nje bote tjeter ne te cilen s'do kete vuajtje, ose Zoti do ja shperbleje vuajtjen, sakrificen, trishtimin, nuk mund ta arrije lumturine ndryshe.
Cdo njeri ka perjetimin e tij por une per vete si vetem, si me femije, si me burre e shoqeri, njesoj do isha e lumtur. Ne cdo rast kam Zotin qe me shoqeron dhe cfareedoooo te me bjere ne jete, pavarsisht trishtimit, prap lumturia apo qetesia e brendshme nuk me cenohet. Uroj te kem kete besim gjithmone se jetes nuk i dihet xhanem!
 
Lumturia ska nje perkufizim qe thot gjendet tek miqte apo familja.Receptoret tane te perceptimit jane pamjaftueshmerisht te pandjeshem ndaj lumturise por jane gjithmone ne kerkim te saj.
 
Duhet të kyçeni ose të regjistroheni për t'u përgjigjur.
Back
Top