Pershendetje, vendosa qe te hap kete tem pasi qe keto dite po na shqeteson fakti i migrimit ilegal i te rinjeve.Me erdhi nje mendim te shkruaj diqka sepse ne klasen time kemi nje vajz qe ka ikur se bashku me te motren. Mungesen e tyre e ndjejme dhe nuk mund ta anashkalojm, me keq se te gjithe nga ne e ka pesuar nje e aferme e saj te cilat qe 9 vite shkonin bashke. Edhe pse jam e re ne moshe une kam nje porosi : MOS U BENI PRE E MIGRIMIT ILEGAL. Shqetesues eshte edhe fakti qe ata perfundojne edhe me vdekje .
KU JANE SHOKET
Perfundimi i festave te fundvitit sjelle fillimin e nje viti te ri shkollor.Si qdo here te gjithe nxenesit mezi presin qe t'i kthehen jetes shkollore, t'i takojne prap shoket e shoqet.
Si ne tere vendin edhe ne nje shkoll te periferi te qytetit filloj mesimi.Pas shume ditesh shkolles iu kthyen zhurmat prap.
Ora mesimore filloj, arsimtari hyri ne klas dhe shtroj pyetjen e perhershme :
-Kush mungon sot ?
Kujdestari i dites tha : Sot mungojne Mjellma dhe Beni. -ateher nje nxenes i quajtur Loris u ngrit ne kembe :
-Arsimtar keta te dy jane larguar.
Arsimtari ngriti koken. - Si do te thuash se jane larguar, Loris ?
-Po se bashku me familjen e tyre .- tha ai i shqetesuar. Lorisi ishte fqinji i Mjellmes dhe Benit, ata vinin qdo her bashke ne shkolle dhe kalonin kohe te mir .
-Po Loris a ju kane dhene arsye se pse po shkojne?
-Na thane se nga deshira e nje jete me te mire edhe pse ketu nuk kane pasur kushte te keqija.-mesuesi ngrysi fytyren.
Luana ishte shoqja e saj me e ngushte , u inatos shume se perse ajo nuk i kishte treguar, syt iu mbushen e me lot , por u permbajt.-Nxenes te dashur me siguri do te iu mungojne Mjellma dhe Beni , them te drejten do te mungojne edhe mua. Kjo gje nuk duhet te perseritet nga askush sidomos nga te rinjet sepse ju jeni shpresa jone.Migrimi ilegal nuk ka siguri ju e veni ne rrezik jeten tuaj ,prandaj mos u beni pre e tij. Ne e dime se ne vendin tone nuk ka edhe shume mundesi per zhvillim, por se bashku duhet te punojm per ndryshim dhe jo te ikim. Nje shprehje thote se "Guri rende peshon ne vend te vet". Kudo qe te shkoni asnjeher te dashur nxenes asnjher nuk do te jeni si ne vendin tuaj. Ngado qe te shkoni do te iu nenqmojne qdo here. Andaj mos e beni kete gabim . -foli arsimtari dhe doli perjashta i merzitur dhe i tronditur.Oret ate dite per te gjithe klasen e sidomos per Luanen kaluan si mos me keq, ndjenja frike, pikellimi ,zhgenjimi i verviteshin ne mendje dhe ne zemer.
Kishte shume pyetje te cilave nuk po u gjente pergjigje
Pse eshte larguar ?Pse nuk me tregoj te pakten mua? Si do t'ia kaloj une pa te dhe ajo pa mua? Asgje nuk do te jet si me pare ? !
Ketyre pyetjeve nje pergjigje Lorisi. Kur perfunduan oret shkoj tek Luana dhe nga xhepi nxori nje leter .
-Kete e ke nga Mjellma me ka porositur qe te ta jap dhe ja ku e ke . Shihemi !
-Faleminderit !- i tha dhe me lot ne sy mori letren ne duar . Shkoj ne park dhe filloj ta lexonte :
E dashur Luana
Po shkoj , ne po shkojm, do te me marr malli shume . Qastet qe kaluam bashke jane te paharrueshme. Me siguri do te me pyesesh se perse nuk te lajmerova, vendimi per te shkuar erdhi krejt papritur. Me fal ! Do te mundohem sa me shpesh te flasim. Mos u hidhero ne mua dhe mos me harro. Te do shoqja jote.
-Oh, Mjellma ! - dhe fshiu lotet qe po i rridhnin neper faqe.- Athua si do te jete pa ty ? Te lutem me fal per qdo gje qe kam gabuar. Asnjeher askush nuk do te zere vendin tend . Mori rrugen per ne shtepi , i rrefej nenes se qfare kishte ndodhur edhe ajo u habit shume , por u mundua te qetesonte te bijen . -Luana duhet te jesh e fort e di qe fillimi eshte pak i veshtir, por duhet te mesosh ta kontrollosh veten dhe ndjenjat tua. Ndoshat do te kthehen ku i dihet . Eja tani te pushosh pak, vetem edhe nje gje mbaj mend ne jete qdo fund eshte fillim i ri. - dhe e mbylli deren . Luana u shtri ne dhomen e saj dhe po shikonte fotografite qe kishin bere me Mjellmen.
-Une shpresoj dhe uroj qe te jesh mir dhe te kesh sa me te lehte te mesohesh me ate vend . Ditet per Luanen kalonin jo edhe aq mir, ishte e vetmuar ,por fatmiresisht ne mesime ishte me e mira akoma. Qdo nate shpresonte qe te merrten donje lajm per te edhe pse mjafte rralle. Lutej qdo nate qe te mund ta arrinin ate qe deshironin . per te ishte e kot qdo fjal qe i thonin si ngushllim. Ditet, javet, muajte e vitet kalonin ato te dyja nuk e kishin harruar miqesine e tyre. Veqse ato kenaqesi qe iu kishin mbetur gjysme nuk u plotesuan kurre.
KU JANE SHOKET
Perfundimi i festave te fundvitit sjelle fillimin e nje viti te ri shkollor.Si qdo here te gjithe nxenesit mezi presin qe t'i kthehen jetes shkollore, t'i takojne prap shoket e shoqet.
Si ne tere vendin edhe ne nje shkoll te periferi te qytetit filloj mesimi.Pas shume ditesh shkolles iu kthyen zhurmat prap.
Ora mesimore filloj, arsimtari hyri ne klas dhe shtroj pyetjen e perhershme :
-Kush mungon sot ?
Kujdestari i dites tha : Sot mungojne Mjellma dhe Beni. -ateher nje nxenes i quajtur Loris u ngrit ne kembe :
-Arsimtar keta te dy jane larguar.
Arsimtari ngriti koken. - Si do te thuash se jane larguar, Loris ?
-Po se bashku me familjen e tyre .- tha ai i shqetesuar. Lorisi ishte fqinji i Mjellmes dhe Benit, ata vinin qdo her bashke ne shkolle dhe kalonin kohe te mir .
-Po Loris a ju kane dhene arsye se pse po shkojne?
-Na thane se nga deshira e nje jete me te mire edhe pse ketu nuk kane pasur kushte te keqija.-mesuesi ngrysi fytyren.
Luana ishte shoqja e saj me e ngushte , u inatos shume se perse ajo nuk i kishte treguar, syt iu mbushen e me lot , por u permbajt.-Nxenes te dashur me siguri do te iu mungojne Mjellma dhe Beni , them te drejten do te mungojne edhe mua. Kjo gje nuk duhet te perseritet nga askush sidomos nga te rinjet sepse ju jeni shpresa jone.Migrimi ilegal nuk ka siguri ju e veni ne rrezik jeten tuaj ,prandaj mos u beni pre e tij. Ne e dime se ne vendin tone nuk ka edhe shume mundesi per zhvillim, por se bashku duhet te punojm per ndryshim dhe jo te ikim. Nje shprehje thote se "Guri rende peshon ne vend te vet". Kudo qe te shkoni asnjeher te dashur nxenes asnjher nuk do te jeni si ne vendin tuaj. Ngado qe te shkoni do te iu nenqmojne qdo here. Andaj mos e beni kete gabim . -foli arsimtari dhe doli perjashta i merzitur dhe i tronditur.Oret ate dite per te gjithe klasen e sidomos per Luanen kaluan si mos me keq, ndjenja frike, pikellimi ,zhgenjimi i verviteshin ne mendje dhe ne zemer.
Kishte shume pyetje te cilave nuk po u gjente pergjigje
Pse eshte larguar ?Pse nuk me tregoj te pakten mua? Si do t'ia kaloj une pa te dhe ajo pa mua? Asgje nuk do te jet si me pare ? !
Ketyre pyetjeve nje pergjigje Lorisi. Kur perfunduan oret shkoj tek Luana dhe nga xhepi nxori nje leter .
-Kete e ke nga Mjellma me ka porositur qe te ta jap dhe ja ku e ke . Shihemi !
-Faleminderit !- i tha dhe me lot ne sy mori letren ne duar . Shkoj ne park dhe filloj ta lexonte :
E dashur Luana
Po shkoj , ne po shkojm, do te me marr malli shume . Qastet qe kaluam bashke jane te paharrueshme. Me siguri do te me pyesesh se perse nuk te lajmerova, vendimi per te shkuar erdhi krejt papritur. Me fal ! Do te mundohem sa me shpesh te flasim. Mos u hidhero ne mua dhe mos me harro. Te do shoqja jote.
-Oh, Mjellma ! - dhe fshiu lotet qe po i rridhnin neper faqe.- Athua si do te jete pa ty ? Te lutem me fal per qdo gje qe kam gabuar. Asnjeher askush nuk do te zere vendin tend . Mori rrugen per ne shtepi , i rrefej nenes se qfare kishte ndodhur edhe ajo u habit shume , por u mundua te qetesonte te bijen . -Luana duhet te jesh e fort e di qe fillimi eshte pak i veshtir, por duhet te mesosh ta kontrollosh veten dhe ndjenjat tua. Ndoshat do te kthehen ku i dihet . Eja tani te pushosh pak, vetem edhe nje gje mbaj mend ne jete qdo fund eshte fillim i ri. - dhe e mbylli deren . Luana u shtri ne dhomen e saj dhe po shikonte fotografite qe kishin bere me Mjellmen.
-Une shpresoj dhe uroj qe te jesh mir dhe te kesh sa me te lehte te mesohesh me ate vend . Ditet per Luanen kalonin jo edhe aq mir, ishte e vetmuar ,por fatmiresisht ne mesime ishte me e mira akoma. Qdo nate shpresonte qe te merrten donje lajm per te edhe pse mjafte rralle. Lutej qdo nate qe te mund ta arrinin ate qe deshironin . per te ishte e kot qdo fjal qe i thonin si ngushllim. Ditet, javet, muajte e vitet kalonin ato te dyja nuk e kishin harruar miqesine e tyre. Veqse ato kenaqesi qe iu kishin mbetur gjysme nuk u plotesuan kurre.