Kresha
A pretty face can never trick me
Më do mua që jam e verbër?
i tha atij me habi
kur bota ka vajza të ëmbla,
terheqese me plot bukuri?
Ti je vetem një i çmendur
ndryshe nuk ka se si,
apo të vjen keq për mua
dhe për sytë e mi?!
Të dua, i tha, e ëmbla ime
nga bota asgjë nuk dëshiroj
pasuri më ka dhënë Zoti
grua të t’kem, të pamundurën ta shëroj
Do të t’pranoj o fati im
nëse dritën ma kthen mua
me ty jetën do ta ngrys
por tregomë diçka që dua
Sytë kush do t’mi dhurojë
kur nata e zezë ta pushtojë?
Një ditë djali me një frymë erdhi
gëzohu, i tha, dhuruesi u gjet
do të shohësh ç’bëri Zoti
dhe krijoi në këtë jetë
Do mbash besën që më dhe
Të jesh me mua më the dikur
erdhi dita e dashura ime
për të mos u ndarë kurrë
Ditën që vajza hapi sytë
djali në këmbë, pranë saj qëndronte
e pa dhe bërtiti: “I verbër je”?
djalit që dorën ia shtrëngonte
Qante vajza fatin e saj
shpërtheu në lot e vaj
E dashur, i thoshte djali,
mos u dëshpëro
gruaja ime kur të jesh
me sytë e tu do të shoh
I tha atij:
Të martohem the
me një si ty…
Sot që u zbardha
dhe u bëra me sy?
Qau djali, ndjesë kërkoi:
kush jam unë të më martosh?
Më fal – tha – ke të drejtë
por diçka të më premtosh
Para se të më lesh
të lutem shumë o bukuri
kudo që të jesh a të shkosh
kujdesu për sytë e mi
Nga: Nizar KABBANI , poet Arab
i tha atij me habi
kur bota ka vajza të ëmbla,
terheqese me plot bukuri?
Ti je vetem një i çmendur
ndryshe nuk ka se si,
apo të vjen keq për mua
dhe për sytë e mi?!
Të dua, i tha, e ëmbla ime
nga bota asgjë nuk dëshiroj
pasuri më ka dhënë Zoti
grua të t’kem, të pamundurën ta shëroj
Do të t’pranoj o fati im
nëse dritën ma kthen mua
me ty jetën do ta ngrys
por tregomë diçka që dua
Sytë kush do t’mi dhurojë
kur nata e zezë ta pushtojë?
Një ditë djali me një frymë erdhi
gëzohu, i tha, dhuruesi u gjet
do të shohësh ç’bëri Zoti
dhe krijoi në këtë jetë
Do mbash besën që më dhe
Të jesh me mua më the dikur
erdhi dita e dashura ime
për të mos u ndarë kurrë
Ditën që vajza hapi sytë
djali në këmbë, pranë saj qëndronte
e pa dhe bërtiti: “I verbër je”?
djalit që dorën ia shtrëngonte
Qante vajza fatin e saj
shpërtheu në lot e vaj
E dashur, i thoshte djali,
mos u dëshpëro
gruaja ime kur të jesh
me sytë e tu do të shoh
I tha atij:
Të martohem the
me një si ty…
Sot që u zbardha
dhe u bëra me sy?
Qau djali, ndjesë kërkoi:
kush jam unë të më martosh?
Më fal – tha – ke të drejtë
por diçka të më premtosh
Para se të më lesh
të lutem shumë o bukuri
kudo që të jesh a të shkosh
kujdesu për sytë e mi
Nga: Nizar KABBANI , poet Arab
