LeVoyageur
RDM 33 NSOE
Shumë vite më parë, më kërkuan të drejtoja një seminar mbi një temë të zgjedhur nga unë dhe vendosa të mbaj një fjalim dhe të drejtoj një diskutim me titull: “Martesa është folje, jo emër”. Siç mund ta merrni me mend, thelbi i prezantimit ishte se martesa është një fjalë “veprimi”, një përvojë veprimi – ose duhet të jetë nëse nuk është tashmë.
Ideja bëri jehonë për shumë njerëz dhe seminari gëzoi audiencën dhe përgjigjja ishte pozitive. Mbaj mend disa njerëz duke komentuar divorcet në familjet e tyre dhe në mesin e miqve. Ata po përpiqeshin të thonin se nuk do të ishin një prej atyre të divorcuarve.
Një nga ankesat më të zakonshme të dëgjuara nga partnerët romantikë, të martuar ose jo, është se ata nuk e ndiejnë më eksitimin, intrigën ose gëzimin, të cilët i pretendojnë, të cilët janë zbehur apo kanë avulluar. Partnerët romantikë flasin për thellimin e marrëdhënies, mënyrën se si ajo është “plakur si një verë e shkëlqyer” ose është bërë edhe më interesante dhe shumëdimensionale sesa ishte kur u martuan në të njëzetat apo të tridhjetat.
Ka shumë mënyra për të kuptuar ndryshimet te përvojat e tyre. Gjëra të tilla si historia familjare (sigurisht duke përfshirë natyrën dhe cilësinë e martesës së prindërve), aftësia për t’u lidhur me të tjerët, lloji i karakterit, aftësia për të trajtuar konfliktin dhe cilësia e përgjithshme e martesës përfshihen të gjitha në të kuptuarit pse për disa martesa përvoja ka qenë një udhëtim disi i shurdhër ose në tatëpjetë, ndërsa për të tjerët është gëzim dhe udhëtimi i jetës.
Ka disa shpjegime të mundshme pse marrëdhënia mund të jetë bërë diçka më pak, në vend të diçka më shumë, me kalimin e kohës. Dikush mund të thotë se një partner romantik mendon se nuk po i plotëson më nevojat në marrëdhënie dhe kështu mund të ketë ndaluar së investuari në të. Kjo përgjigje me siguri mund të sinjalizojë telashe pasi largimi është shpesh jo i drejtpërdrejtë, delikat dhe i patreguar, kështu që stimulon sjellje të ngjashme tërheqjeje nga ana e partnerit tjetër të marrëdhënies.
Një shpjegim tjetër mund të jetë ajo që u ndodh çifteve “kur risia prishet”. Kjo, për disa, mund të zgjasë me vite; për të tjerët, mund të ndodhë në muajin e mjaltit ose edhe më parë. Mënyra për të shmangur këtë zhvillim, sigurisht, është të sigurohemi se janë bërë përpjekje nga të dy palët për ta mbajtur marrëdhënien të freskët dhe emocionuese, në vend se ta shikosh atë të vyshket dhe të lejosh të ndihesh një këpucë e vjetër dhe e rehatshme, por e përdorur shumë dhe e palustruar. Kjo është në përputhje me nocionin se një martesë ose ndonjë marrëdhënie e rëndësishme është diçka që ju bëni, d.m.th. folje, dhe jo diçka që e keni, d.m.th. emër.
– Shkruar nga Richard B. Joelson, psikoterapist në New York, i cili ka qenë studiues dhe motivues për shëndetin mendor për shumë vite.
Indeksonline
)
