Livadhi ëndrrave

Livadhi ëndrrave


Ndjeja që e njihja mes shekujsh jete.
Ndjeja frymarrjen tënde në largësin e një mos perceptimi fizik.
Ishte një situat abstrakte , i ngjaje nje flladi mendimesh që të zhveshnin butësisht në syt e mi.
Udhëtoja në shikimin e botës tënde pa të marrë leje,takoheshim në një lëndin me lule dele,buzëqeshje dhe më përqafoje fort.
Kështu niste ëndrra e darkës me ty,udhtimi ishte i gjatë i pambarim,çdo natë prisja livadhin tonë,duart e tua të rrethonin belin tim dhe buzët e tua të buta të pushtonin të miat.
Dielli të puthte syt,në rrezet e tij shkrihesha e tëra ,që të isha rrezja jote.
Netët rrokulliseshin,hëna zvogëlohej dhe rritej,dita shkurtohej e zgjatej,vitet iknin dhe vinin, ne të dy gjithnjë ne livadhin tonë me lule dele.
I dashur mos u zgjo nga kjo ëndërr,se do humbasim dashurinë tonë,do vdesim siç nuk kemi vdekur asnjëherë ne jet.
Të dua si në te djeshmen,të sotshmen dhe të nesërmen.
I dashur udhëtojmë ne livadhin tonë të ëndrrave.
Pa frik,ndrojtje , larg botëve të çuditshme njerzore.
Te përkëdhel ,ëndrrat lulëzojnë sipër buzëve tona të kuqe nga dashuria.
Oh i dashur,livadhi jonë me lule dele. Te dua!