Kur’ani dhe Embrionologjia
Sa i përket embrionologjisë, koha e mesjetës ka qenë e përmbushur me plotë besëtytni të cilat nuk kanë pasur kurrfarë mbështetje apo argumenti sa që edhe pas epokës së mesjetës disa shekuj me radhë ka pasur të njëjtin trajtim. Zanafilla e kuptimit të plotë të embrionologjisë ka filluar në vitin 1651 kur Harfi e jep mendimin e tij se çdo gjë e gjallë së pari formohet prej vezorit e pastaj në mënyrë graduale pjesë pas pjese zhvillohet embrioni (etapë pas etape). Këtë e ka konstatuar mjeku akademik francez Mouris Boukall në librin i tij “Kur’ani, Tevrati, Inxhili dhe shkenca”. Ndërsa shikoni se si Kur’ani fisnik e tregon zhvillimin e embrionit:
“Ne e krijuam njeriun prej një uji të bashkëdyzuar për ta sprovuar atë, andaj e bëmë të dëgjojë e të shohë.” (El- Insan 2).
“Pastaj bëri që pasardhësit e tij të rrjedhin prej një pike uji të dobët.” (Es-***hde 8).
O ju njerëz, nëse dyshoni për ringjalljen, atëherë mendoni për krijimin tuaj që Ne u krijuam juve prej dheu, pastaj prej ujit (spermës) pastaj prej një gjaku të ngjizur, pastaj prej copëzës së mishit (embrionit) në formë të plotë (të qartë) dhe jo të plotë (të paqartë) në mënyrë që t’iu sqarojmë.”(El-Haxh 5).
“Vërtetë, Ne e krijuam njeriun prej lëngut të baltës (thelbit të tokës) e pastaj (e krijojmë) si pikë fare në një vend të sigurt, e pastaj, atë pikë uji e bëjmë copë gjaku, e atë gjak të n’trashur e bëjmë copë mishi, e atë copë mishi e shndërrojmë në eshtra, e mandej eshtrat i veshim me mish, e pastaj e ngjallim si krijesë tjetër. I lartë është All-llahu më i miri Krijues!” (El Muëminunë 12-14).
**Cilësimi i lëngut të burrit (spermatozoidit) si lëng i bashkëdyzuar, i cili është përmendur (në ajetin e parë) të Suretul Insan; 2, konsiderohet si njohuri e veçantë, të cilën ne veç sot e kemi mësuar se sperma përbëhet prej elementeve të ndryshme,nga shkaku se ajo prodhohet prej një grumbulli hedhjesh, të mashkullorëve dhe spermatozoideve, dhe pjesëve tjera nëpërmjet kanalit të urinës. (Mauris Baukall;faqe 229).
Ajeti tjetër në Suretu ***hde; 8 tregon se pasardhësit burojnë nga pika e dobët e ujit, pra nga sperma, na bënë të ditur se një spermatozoid prej dhjetëra milionave të ngjashme është ai i cili mbarëson vezorin përderisa elementet tjera të spermës asimilohen dhe zhduken gjatë rrugës duke kaluar prej kanalit të organit mashkullor e deri te vezori në mitër ku aty thahen – Buk Kalub (Mauris Baukall fq.230).
Ajeti tjetër në Suretul Haxh;5 tregon se disa pjesë të gjakut të ngjizur (në fazën e embrionit) i ngjasojnë mishit me gjak të ngjizur (është faza e embrionit i cili i ngjan copës së mishit), që më pastaj fillon të formohen dhe të dallohen pjesët e foshnjës (trupit të foshnjës). Ndërsa disa pjesë vazhdojnë të mbesin siç kanë qenë (të paformuara). Kjo përputhet plotësisht me shkencën e embrionologjisë sepse pjesët e pa formuara qëndrojnë si pjesë rezervë strategjike, për t’ia kompensuar trupit çështjet të cilat i mungojnë, dhe të cilat i nevojiten gjatë gjithë jetës. (Botuar në revistën “Ahbarul jevm” 36.2.1994 fq. 14 nën titullin “Dijetari Kanades përgatitë librin shkencorë për embriologjinë, duke argumentuar me ajete Kur’anore”. Ky dijetarë Kanadez quhet Dr Keith I. Moore i cili kohë më parë e ka pranuar fenë Islame (Në gjuhën angleze libri titullohet “The developing human-with Islamic additions” 3rd edition (“Zhvillimi i krijimit të njeriut (embrionit) siç parashihet në Islam”). Ky dijetarë është profesorë dhe dekan i katedrës në fakultetin e mjekësisë së universitetit “Toronto” në Kanadë.
**Sa i përket çështjes së katërtë është prej argumenteve më të fuqishme shkencore të mrekullisë së Kur’anit, pasi që tregojnë fazat kryesore të zhvillimit të embrionit. Renditja (krijimi) fillon prej “spermës”, më pastaj, pas dhjetë ditëve vezorët marrin rrugën brenda mureve, në këtë fazë embrioni saktësisht i ngjanë gjakut të ngjizur (The developing human-with Islamic additions” 3rd edition (Zhvillimi i krijimit të njeriut (embrionit) siç parashihet në Islam). Kur’ani e ka quajtur po me këtë emër, pas kësaj embrioni fillon të lëvizë në mitrën e nënës. Në këtë fazë embrioni saktësisht i ngjanë copës së mishit, ku shihen shenjat e dhëmbëve. Kur’ani me të drejtë këtë fazë e ka quajtur “copë mishi” (The developing human-with Islamic additions” 3rd edition (Zhvillimi i krijimit të njeriut (embrionit) siç parashihet në Islam).
Pastaj në javën e tretë fillon të paraqitet forma e foshnjës, fillojnë ti paraqiten eshtrat e fytyrës, të mbuluara me një cipë të hollë lëkurore prej së cilës pjesët e eshtrave janë të tejdukshme (“Van Nostrand’s Scientific Encyclopedia” p.10088). Kjo është faza e formësimit të eshtrave siç e ka përshkruar Kur’ani, pastaj formohen pjesët tjera në të dy anët ((“Van Nostrand’s Scientific Encyclopedia” p.10088)). Kjo është faza siç e përshkruan Kur’ani “Dhe Ne i veshim eshtrat me mish”.
Pas javës së tetë embrioni duket plotësisht si njeri, ndërsa para kësaj kohe embrioni i njeriut nuk mund të dallohet prej atij të derrit, apo të cjapit apo të qenit apo të majmunit (((“Van Nostrand’s Scientific Encyclopedia fq. 1089). A nuk është ky interpretim i fjalës së Zotit të Lartëmadhëruar i cili në pjesën e fundit të formimit të embrionit thotë “...pastaj Ne e rifillojmë krijesë tjetër”.
Kështu pra, a nuk është kjo mrekulli shkencore e Kur’anit?. Raste të tilla të shumta do të zbulohen edhe në të ardhmen.
ثshtë interesant se Kur’ani thellohet skajshmërisht në shkencë dhe është në përputhshmëri me të gjitha lëmitë shkencore.
Marrë nga Libri: Për Hulumtuesit e fesë së vërtetë
Autor: Muhamed Hisham Tilbete
Përktheu: Dr Musli Verbani
Radio Islame
Sa i përket embrionologjisë, koha e mesjetës ka qenë e përmbushur me plotë besëtytni të cilat nuk kanë pasur kurrfarë mbështetje apo argumenti sa që edhe pas epokës së mesjetës disa shekuj me radhë ka pasur të njëjtin trajtim. Zanafilla e kuptimit të plotë të embrionologjisë ka filluar në vitin 1651 kur Harfi e jep mendimin e tij se çdo gjë e gjallë së pari formohet prej vezorit e pastaj në mënyrë graduale pjesë pas pjese zhvillohet embrioni (etapë pas etape). Këtë e ka konstatuar mjeku akademik francez Mouris Boukall në librin i tij “Kur’ani, Tevrati, Inxhili dhe shkenca”. Ndërsa shikoni se si Kur’ani fisnik e tregon zhvillimin e embrionit:
“Ne e krijuam njeriun prej një uji të bashkëdyzuar për ta sprovuar atë, andaj e bëmë të dëgjojë e të shohë.” (El- Insan 2).
“Pastaj bëri që pasardhësit e tij të rrjedhin prej një pike uji të dobët.” (Es-***hde 8).
O ju njerëz, nëse dyshoni për ringjalljen, atëherë mendoni për krijimin tuaj që Ne u krijuam juve prej dheu, pastaj prej ujit (spermës) pastaj prej një gjaku të ngjizur, pastaj prej copëzës së mishit (embrionit) në formë të plotë (të qartë) dhe jo të plotë (të paqartë) në mënyrë që t’iu sqarojmë.”(El-Haxh 5).
“Vërtetë, Ne e krijuam njeriun prej lëngut të baltës (thelbit të tokës) e pastaj (e krijojmë) si pikë fare në një vend të sigurt, e pastaj, atë pikë uji e bëjmë copë gjaku, e atë gjak të n’trashur e bëjmë copë mishi, e atë copë mishi e shndërrojmë në eshtra, e mandej eshtrat i veshim me mish, e pastaj e ngjallim si krijesë tjetër. I lartë është All-llahu më i miri Krijues!” (El Muëminunë 12-14).
**Cilësimi i lëngut të burrit (spermatozoidit) si lëng i bashkëdyzuar, i cili është përmendur (në ajetin e parë) të Suretul Insan; 2, konsiderohet si njohuri e veçantë, të cilën ne veç sot e kemi mësuar se sperma përbëhet prej elementeve të ndryshme,nga shkaku se ajo prodhohet prej një grumbulli hedhjesh, të mashkullorëve dhe spermatozoideve, dhe pjesëve tjera nëpërmjet kanalit të urinës. (Mauris Baukall;faqe 229).
Ajeti tjetër në Suretu ***hde; 8 tregon se pasardhësit burojnë nga pika e dobët e ujit, pra nga sperma, na bënë të ditur se një spermatozoid prej dhjetëra milionave të ngjashme është ai i cili mbarëson vezorin përderisa elementet tjera të spermës asimilohen dhe zhduken gjatë rrugës duke kaluar prej kanalit të organit mashkullor e deri te vezori në mitër ku aty thahen – Buk Kalub (Mauris Baukall fq.230).
Ajeti tjetër në Suretul Haxh;5 tregon se disa pjesë të gjakut të ngjizur (në fazën e embrionit) i ngjasojnë mishit me gjak të ngjizur (është faza e embrionit i cili i ngjan copës së mishit), që më pastaj fillon të formohen dhe të dallohen pjesët e foshnjës (trupit të foshnjës). Ndërsa disa pjesë vazhdojnë të mbesin siç kanë qenë (të paformuara). Kjo përputhet plotësisht me shkencën e embrionologjisë sepse pjesët e pa formuara qëndrojnë si pjesë rezervë strategjike, për t’ia kompensuar trupit çështjet të cilat i mungojnë, dhe të cilat i nevojiten gjatë gjithë jetës. (Botuar në revistën “Ahbarul jevm” 36.2.1994 fq. 14 nën titullin “Dijetari Kanades përgatitë librin shkencorë për embriologjinë, duke argumentuar me ajete Kur’anore”. Ky dijetarë Kanadez quhet Dr Keith I. Moore i cili kohë më parë e ka pranuar fenë Islame (Në gjuhën angleze libri titullohet “The developing human-with Islamic additions” 3rd edition (“Zhvillimi i krijimit të njeriut (embrionit) siç parashihet në Islam”). Ky dijetarë është profesorë dhe dekan i katedrës në fakultetin e mjekësisë së universitetit “Toronto” në Kanadë.
**Sa i përket çështjes së katërtë është prej argumenteve më të fuqishme shkencore të mrekullisë së Kur’anit, pasi që tregojnë fazat kryesore të zhvillimit të embrionit. Renditja (krijimi) fillon prej “spermës”, më pastaj, pas dhjetë ditëve vezorët marrin rrugën brenda mureve, në këtë fazë embrioni saktësisht i ngjanë gjakut të ngjizur (The developing human-with Islamic additions” 3rd edition (Zhvillimi i krijimit të njeriut (embrionit) siç parashihet në Islam). Kur’ani e ka quajtur po me këtë emër, pas kësaj embrioni fillon të lëvizë në mitrën e nënës. Në këtë fazë embrioni saktësisht i ngjanë copës së mishit, ku shihen shenjat e dhëmbëve. Kur’ani me të drejtë këtë fazë e ka quajtur “copë mishi” (The developing human-with Islamic additions” 3rd edition (Zhvillimi i krijimit të njeriut (embrionit) siç parashihet në Islam).
Pastaj në javën e tretë fillon të paraqitet forma e foshnjës, fillojnë ti paraqiten eshtrat e fytyrës, të mbuluara me një cipë të hollë lëkurore prej së cilës pjesët e eshtrave janë të tejdukshme (“Van Nostrand’s Scientific Encyclopedia” p.10088). Kjo është faza e formësimit të eshtrave siç e ka përshkruar Kur’ani, pastaj formohen pjesët tjera në të dy anët ((“Van Nostrand’s Scientific Encyclopedia” p.10088)). Kjo është faza siç e përshkruan Kur’ani “Dhe Ne i veshim eshtrat me mish”.
Pas javës së tetë embrioni duket plotësisht si njeri, ndërsa para kësaj kohe embrioni i njeriut nuk mund të dallohet prej atij të derrit, apo të cjapit apo të qenit apo të majmunit (((“Van Nostrand’s Scientific Encyclopedia fq. 1089). A nuk është ky interpretim i fjalës së Zotit të Lartëmadhëruar i cili në pjesën e fundit të formimit të embrionit thotë “...pastaj Ne e rifillojmë krijesë tjetër”.
Kështu pra, a nuk është kjo mrekulli shkencore e Kur’anit?. Raste të tilla të shumta do të zbulohen edhe në të ardhmen.
ثshtë interesant se Kur’ani thellohet skajshmërisht në shkencë dhe është në përputhshmëri me të gjitha lëmitë shkencore.
Marrë nga Libri: Për Hulumtuesit e fesë së vërtetë
Autor: Muhamed Hisham Tilbete
Përktheu: Dr Musli Verbani
Radio Islame
