Kujdes nga kultura e të dështuarve

Kujdes nga kultura e të dështuarve - pjesa e parë

Falënderimi i takon All-llahut Një, përshëndetjet dhe bekimet mbi atë që nuk ka të dërguar pas tij, pastaj...

Disfatat kanë fotografi të ndryshme, mirëpo më vrasëse dhe gjurmë lënëse tek popujt janë ato psiqike kulturore, disfata që i godasin popujt në besimin dhe personalitetin e tyre. Kur një popull prej popujve të pësojë disfatë psiqike dhe kulturore, ai ka humbur një nga karakteristikat dhe veçoritë me të cilat është dalluar nga popujt tjerë, madje ka humbur një pjesë të imunitetit i cili e mbron nga të gjitha sëmundjet, problemet dhe luftrat që i vijnë nga jashtë, materiale dhe kuptimore.

اdo mendim që i ekspozohet apo i vjen ai e pranon lehtë, apo përplaset në të, pastaj e ngrit çështjen e tij (mendimit – idesë) dhe shpërndan nëpër tokë, e humb forcën për ta refuzuar apo të çliruarit nga ai dhe dallimin e të mirës së tij (mendimit) nga e keqja e tij.

Sikurse fitorja, krenaria dhe mburrja që i kanë trimat e saj dhe mbrojtësit e saj, gjithashtu dështimi, shkallët e rënies, humbja e karakterit, humbja e personalitetit, për të gjitha këto ekzistojnë mbrojtës, kryetarë, shkrues .
Mirëpo këto shkrues, kryetarë, janë paralel me shkallën e dështimit dhe disfatës që është rezultat i vet punëve të tyre.

Udhëheqës, shkrues, të deformuar, të shëmtuar, nuk kanë mundësi të ngjiten me shpirtat e tyre të dështuar në shkallët e realitetit që duhet ngjitur.

Andaj e sheh, i gjithë aktiviteti i tyre sillet në temat e justifikimeve, lehtësimeve, rrëzimin e obligimeve, bashkëjetesa me të kotën e ndihmuar, doktrina e të kënaqurit me çështjet bashkëkohore edhe nëse janë të kota, të kënaqurit me copëza nga të drejtat e marrura me dhunë, duke punuar me rregullën “Më mirë pak se sa asgjë”, ata janë të kënaqur me këtë të paktë sepse për kompensim të saj e kanë vetëm një gjë, e ajo është “asgjë”.

Shpirtat e tyre janë të dobët që të ngriten në vendet e larta plot dinjitet, dhe të kenë qëllime dhe ambicie të mëdha, ata i kanë humbur mjetet e patjetërsueshme që i ngritin në këto pozita të larta, andaj i sheh si sillen nëpër lehtësime gjëra të ulëta të lehta, e në vende të cilat nuk ju ka hije shpirtave që kanë burrëri dhe cilësi të krenarisë që të gjenden në ato vende.
Ummetin Islam në këtë kohë e ka goditur shumë nga ajo që u përmend, e ka goditur shumë kultura e të dështuarve dhe komplotistëve.

ثshtë sprovuar me burra dhe thirrës, grupime të diskredituara, e quajnë veten me emra të Islamit.
Sikur të ishin vërsulur kështu në ndonjë ummet tjetër prej ummeteve apo fe prej feve tjera përpos ummeti Islam dhe fesë Islame, do të ishte mjaft që ta copëtonin dhe ta zhduknin nga ekzistenca.

Mirëpo All-llahu i Madhëruar, me mirësinë dhe mëshirën e Tij, ka marrë në mbrotjen e tij ruajtjen e kësaj feje dhe ta nxjerë atë në shesh nëpërmjet duarve të grupës besimtare që haptazi e flasin të vërtetën, nuk ju bën dëm atyre kundërshtimi dhe tradhtia deri në ditën e Gjykimit.

Prej sprovave më të mëdha që ky ummet është goditur është goditja e tij me poseduesit e lapsave dhe kulturave të dështuara, të deformuara, të shëmtuara.Të dështuara shpirtërisht në mbrendësinë e tyre, para dështimit në mejdan (fushë) të aktivitetit dhe punës.

Ata, puna e të cilave u është caktuar nga ana e tiranëve gjigand që prashisin nëpër gjoksat e popullit të tyre me hekur me zjarrë, që ta luajnë rolin e magjistarëve të Firaunit, dhe ata tash janë në etapën e kurthave për ta ndihmuar të kotën e Firaunit, dhe devijimin e popujve të tyre, për ta shpërndarë thirrjen e tiranëve të tyre se ata duhet adhuruar dhe se ata janë zota...

Që ta luajnë rolin e zbukuresve të së kotës dhe idetë e saja, që të deporton nëpër robër dhe vendet e tyre, dhe sikurse ajo (e kota) të jetë e vërtetë e vendosur që nuk pranon as të polemizohet e të ndërrohet.

Nuk shpërndahet ndonjë e kotë nga jashtë vetëm se i gjen nga ithtarët e kulturës të dështuar nxitojnë si përfaqësues dhe thirrës të kësaj të kote të huaj në Ummet dhe besimin e tij.

Thirrin për bashkëpunim, demokraci, nacionalizëm, vatan dhe të tjera prej simboleve, motove, parullave të putave që adhurohen nga njerëzit.

Gjenden prej tyre, ithtarëve të kulturës së dështuar që ndihmojnë këto simbole të ardhura (të futura) me magji, merr lapsin (shkruan në mbrojtje të saj) për të luajtur me fjalët dhe shprehjet me qëllim që ti devijojë mendjet e njerëzve të thjeshtë.

Nuk ka ndonjë të kotë e paradoks që sillet në vendet e perendimit, madje edhe adhurimin e adhuruesve të shejtanit, do të gjeshë në këtë Ummet nga ithtarët e kulturës që ka pasuar disfatë, që ndihmojnë këto paradokse dhe gumëzhima të kota.

E ka thënë të vërtetën i Dërguari paqja dhe mëshira e All-llahut qoftë mbi të: “Do ti pasoni traditat e atyre që kanë qenë para jush, hap pas hapi, pëllëmbë pas pëllëmbe, deri sa nëse hynë në birë të hardhucës do ti pasoni. Thamë: o i Dërguar i All-llahut, krishterët dhe jehudët ? Tha: Po kë (tjetër)?” Dmth: Kush do të jetë tjetër pos tyre.

Ka thënë i Dërguari alejhi selam: “Do të kalojë Ummeti im në atë që kanë kaluar benu Israilët, hap pas hapi, sa që nëse ka pasur prej tyre që ka bërë marrëdhënie me gruan e tij në publik, do të ketë njejtë në Ummetin tim”.

Dhe për ithtarët e kulturës së dështuar, argumente dhe shenja nëpërmjet të cilave njihen, këto janë nga më të njohurat:

1. Ata thërrasin në bashkëjetesë , mirëpo kjo jo nën hijen e të vërtetës që pastaj të vlen rregulla “Në fe nuk ka dhunë”, jo, por bashkëjetesa e të vërtetës me të kotën, nën gjykimin e saj (të kotës), politikës së saj, udhëheqësisë së saj, deri sa vështirësohet dallimi i të vërtetës dhe flamurit të saj dhe të kotës dhe flamurit të saj.

Nga kjo është edhe thirrja e bashkimit të feve dhe dialog mes feve, jo që të mësohet e vërteta e të pasohet, JO, por që të bashkëjeton e vërteta me të kotën nën një ombrellë e të përzihen parimet, kuptimet, vlerat, të mos ketë e vërteta epërsi dhe as pamvarësi, e të shmanget lufta e vazhduar deri në ditën e Gjykimit, prej kur All-llahu e ka krijuar Ademin alejhi selam dhe Iblisin, pra lufta mes të vërtetës dhe të kotës.

Ata mundohen ta shmangin luftën mirëpo vetëm nga një kënd, të vërtetën dhe ithtarët e saj, e sa i përket të kotës dhe ithtarëve të saj ata nuk kanë kompetenca mbi atë, ata punojnë natë e ditë për ta ngritur këtë luftë dhe për ta forcuar këtë palë të së kotës në të cilën ata vetë janë në atë duke synuar çdo luftë që ndezet kundër vërtetës dhe ithtarëve të saj duke mos i kundërshtuar askush.

Për këtë arsye i gjen ata, të civilizuarit me kulturë të dështuar, se si nuk marrin guximin të kundërshtojnë thirrësit që thërrasin se e kota dhe ushtria e saj ka qenë dhe vazhdon të armatoset me armatimet më të përsosura atomike (bërthamore) fatale dhe të tjera, për derisa nëse një musliman posedon një thikë apo gurë të cilin e hedh duke mbrojtur shpirtin dhe nderin e tij, marrin masa menjeherë me lapsat e tyre të mprehura dhe me gjuhët e tyre të ashpra që ta akuzojnë sikur terrorist, ekstremist, rebel, dhe shpejtojnë duke thirrur në simposiume, konferenca, bisedime, që të ketë mirëkuptim dhe dialog të mirëfilltë ..

2. Karakteristik e tyre është se ata gjithashtu kur flasin për luftën në Islam e kufizojnë atë vetëm në luftë mbrojtëse mbrenda në shtëpinë e tij dhe të kundërtën e kësaj e ndalojnë dhe e kufizojnë.

Ndërsa që lufta të bëhet për çlirimin e popujve nga adhurimi i njerëzve, nga pushteti i tiranëve dhe gjigandëve të cilët janë pengesë mes popullit dhe pasimt të së vërtetës nga ana e tyre, kjo tek kultura e dështuar nuk lejohet !

Gjithashtu që të bëhet luftë kundër lëvizjeve felëshuese, jobesimtare, të cilat e luftojnë ummetin nga brenda, kjo gjithashtu nuk lejohet. Sepse ata janë vendas, shtetas. Lufta tek ata ndryshon sipas të drejtave atdhetare të cilat ua kanë dhënë atyre, besimin, miqësinë dhe armiqësinë e kanë themeluar në bazë të nacionalitetit dhe tokës në të cilën jetojnë.

3. Nga karakteristikat e tyre është se ata janë që thërrasin në paqë, flasin tepër për paqen. E vëndojnë termin paqë jo në vendin e duhur dhe nuk e vendojnë aty ku e ka vënduar Sheriati.

Pa marrë parasysh që kjo paqë (që pretendojnë) të ndërlikojë gjërat dhe të sjellë pasoja të cilat shpiejnë në shkeljen e të drejtave dhe mbisundimin e të kotës mbi të vërtetën dhe ithtarët e saj.

Ata nuk synojnë paqën në të cilën ka bërë thirrje All-llahu dhe ka urdhëruar për ate, mirëpo kanë për qëllim paqën në të cilën thërrasin Tagutat (tiranët), në të cilën (paqë) pajtohen Kufri dhe Nifaku. Paqë që e njeh sheriati i dhunuesve dhe të drejtat e tij.

4. Karakteristik e tyre është se ti i gjen ata si vrapojnë nëpër pragjet e tiranëve duke kërkuar dhurata tek ata, kërkojnë shoqërimin dhe dashurinë në duart e tiranëve të njollosura me gjakun e popujve të pushtuar, apo kërkojnë që ata ti shikojnë me sy të kënaqur.

Fjalët që i ndëgjojnë nga tiranët të cilët adhurohen përpos All-llahut, i marrin sikur të ishin shpallje të zbritura, prandaj zgjerohen në shpjegim, komentim, interpretimin e fjalëve të tyre, dhe çfarë kanë dashur të thonë me ato fjalë deri sa e teprojnë në miklimin e tyre.

Shpjegim në atë mënyrë që as Tagutët (tiranët) vet nuk u ka shkuar në mend gjatë fjalimit “plot margaritarë”.


Shejh Abdul Mun’im Mustafa Ebu Basir

Përktheu: Ebu BUKHARI

Titulli: Kujdes nga kultura e të dështuarve

Kujdes nga kultura e të dështuarve - pjesa e dytë

Andaj, ti i sheh tiranët si i afrojnë këta interpretues të dështuar, i dallojnë me dhurata e shpërblime, me udhëtime falas dhe të gjitha nevojat dhe lehtësimet që ata kanë nevojë. Përderisa vazhdojnë që ta luajnë rolin e magjistarëve të cilët i bindin njerëzit me sheriatin dhe gjykimin e tagutëve (djajve), përderisa vazhdojnë të punojnë me sinqeritet në ndërtimin e themeleve të gjykatave të tagutëve, nëpërmjet ndërrimit të realitetit duke u mbështetur në metodat e mashtrimit, gënjeshtrave ndaj njerëzve.

Për çdo tagut gjatë historisë deri në ditët tona patjetër është të ketë magjistarë në të cilët do të mbështeten tek ata gjatë shpërndarjes të kotës dhe kufrit të tij, në devijimin e robërve, duke iu bërë magji mendjeve dhe syve të tyre, në të cilën (magji) e shërben për interesat e tij, interesat e programit të tij dhe frontit të tij. E magjistarë të tagutëve (djajve – tiranëve) sot janë këta ithtarë të kulturës së dështuar.

5. Nga karakteristikat e tyre është se ata besojnë, nga frika apo nga dëshira, në një pjesë të Librit dhe e mohojnë një pjesë tjetër. Prej tyre ka që thonë kjo është për All-llahun e kjo për Kajserin. Kjo është për All-llahun e kjo për popullin dhe masën. Kjo për All-llahun e kjo për njeriun.
E çka është për popullin nuk arrin tek All-llahu ,e çka është për All-llahun arrin tek populli. Sa gjykim i shëmtuar që është ky.

6. Nga veçoritë e tyre është se ata e adhurojnë mendjen përpos All-llahut të Lartësuar. Mendjes i japin përparësi para transmetimit të vërtetë. E krahasojnë mendjen e sëmurë e të prishur me transmetimet e vërteta, e krahasojnë politikën e sheriatit me politikën e shpikur.

Janë mashtruar me filozofinë dhe logjikën me të cilën janë edukuar. E kanë nxjerrë para Kur’anit dhe Sunnetit. Janë zhytur aty ku nuk duhet zhytur. Shtrembërimet dhe devijimet të cilat i kanë nxjerrë si rezultat i zhytjes në të kotën i quajnë interpretime dhe aftësi mendore, që ti depërtojnë më lehtë tek njerëzit e thjeshtë .

7. Nga karakteristikat e tyre është se ata anojnë shumë kah irxhaja (grupacion që pretendon se vepra nuk është pjesë e imanit) , lënia e veprave, interpretimi i imanit vetëm si fjalë, andaj kush thotë لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ

Lailahe ilAll-llah, madje edhe një herë në jetë, apo ka emër të muslimanëve, apo prindërit i ka musliman, ai është besimtar musliman çfarëdo qofshin veprat e tij, dhe ai është më i lartë që të akuzohet për mospasje të imanit.
Kjo është ajo me të cilën gëzohen tiranët, e kënaqen zemrat e tyre , sepse këto fjalë nënkuptojnë se ata janë besimtarë muslimanë, ata sa do që të shfaqin prej veprave të kufrit që e mohojnë imanin plotësisht, ata janë prapë muslimanë. Nuk lejohet që të akuzohen apo të vihen në dyshim, obligohet nënshtrimi ndaj tyre.

Andaj mos u habit nëse i sheh tiranët duke ua zgjat dorën dhe duke u ndihmuar me çdo lloj ndihme thirrësve për në irxha.
Kjo, jo se ata i duan ata thirrës, dhe as që e duan Islamin, mirëpo më këtë ata i ngjyrosin ata dhe sistemin e tyre të cilin obligohet të respektohet.

Ata (murxhitë) janë vegla dhe shkopinj me të cilët i heshtin njerëzit gjithnjë kur fillojnë të flasin për çështjen e imanit dhe Islamit të tiranëve gjigantë, dhe gjithmonë kur u vjen në mendje dyshime rreth sistemit të tyre (pra dyshojnë a janë këta tiranë muslimanë a jo) apo shtohen pyetjet ndërmjet njerëzve .!!
Këto janë shenjat më të dukshme të pasuesve të kulturës së dështuar. Gjithmonë që do ti hasësh këta, apo disa shenja prej tyre dije se ke hasur të civilizuarit e dështuar, ke hasur në grupin e shkatërruar i cili ka devijuar dhe devijon të tjerët. Grup që është kënaqur ta shesë fenë dhe ahiretin e tij për shkak të dynjasë.

Obligim prandaj e ke, ti o rob i All-llahut që të kesh kujdes nga ata, librat dhe fjalimet e tyre, dhe ti këshillosh të tjerët që janë mashtruar me ata që të kenë kujdes shumë, të cilët mashtrohen me epitetet, titujt, dekoratat e tyre të cilat i shpërndajnë me të madhe tiranët nëpër përkrahësit e tyre prej njerëzve me kulturë të dështuar.

Ke kujdes nga ata, dhe këshillo të tjerët të kenë kujdes prej sëmundjeve të tyre, përzierja në vendtubimet me ta,apo dëgjimin e tyre, apo tu lexosh atyre diçka, sepse ata janë sikur lebër, kancer, Sida vdekjeprurëse, shumë vështirë është të shpëtojë ai i cili afrohet tek ata, nga dyshimet dhe infektimet e tyre të cilat bëhen shkak për shkatërrimin e njeriut , dështon në dynja dhe ahiret.

Ke kujdes prej tyre, ata janë epidemi në të cilën zhvillohet fara e dyfytyrësisë, grupacionit dhe rebelizmit.
Ke kujdes nga ata, nëse je që ia dëshiron vetes të mirën dhe të shpëtosh me fenë tënde, dynjanë dhe ahiretin tënd, sepse ai i cili ulet tek ata është sikur të ulet tek farkëtari i gjyrykut, nëse nuk e godet zjarri i tij me të cilët mund të digjet apo ti djeg rrobat, ai patjetër do të nuhas erën e rëndë e cila do t’ia prishë nuhatjen e pastër dhe të shëndoshë që e posedon .“Ruaju rrezikut të tyre që të mos të shmangin nga një pjesë e asaj që ta zbriti All-llahu.(Kur’an 5:49)

“O besimtarë! Bëhuni syçelë” (Kur’an 4:71) sepse ata janë armiq.

Andaj, e ke obligim të qëndrosh me vendosmëri gjatë mësimit dhe kuptimit të Kur’anit dhe Sunnetit. Në këtë burim të pastër e të ëmbël. Ky burim që nuk shteron dobia e tij dhe të mirat e tij. Ky udhëzues për në çdo të mirë në dynja dhe ahiret.
Mos u ndaj nga çdonjëri që ka dituri të pastër dhe kuptim të shëndoshë, nga të parët tanë , nga Kur’ani dhe Sunneti, kjo nëse ti dëshiron që të shpëtosh dhe shpreson që të jesh nga grupi i shpëtuar në Ditën e Gjykimit.
Ka thënë Pejgamberi alejhi salatu ue selam:” Do të ndahet Ummeti im në 73 grupe, që të gjitha janë në zjarr përveç njërit . Thanë cili është ai (grup), O i Dërguar i All-llahut ? Tha:” Në atë që jam unë dhe shokët e mi!

Shtatëdhjetë e tri grupe në zjarr , këto grupe janë këta të civilizuar me kulturë të dështuar, përveç një grupi,e ky grup është që kapet fort pas asaj që e ka mbjell Pejgamberi mbi të qofshin bekimet dhe përshëndetjet, dhe në atë që e kanë mbjellë shokët e tij prej fesë, kuptimit dhe qëndrueshmërisë.

Fjala e fundit deri tek ata të që kanë kulturë të dështuar. Ju themi atyre: Kanë kaluar para juve popuj të dështuar sikur ju, shumë e sa shumë. E ku janë ata e ku është Ummeti Islam?
Ku është e kota e tyre ,ku janë kurthet dhe komplotet e tyre, ku është kultura e prishur e tyre? E ku është e vërteta e qartë ?Ku janë ata e ku janë thirrësit në teuhid?

All-llahu e ka marrë në mbrojtje këtë fe, dhe që të mos mblidhet Ummeti Islam në të kotë apo në lajthitje apo poshtërim. Ju mundoheni kot e kot.
Mendimi i keq që keni për All-llahun u ka shtyrë të luftoni dhe të bëni kurthe.

Shembulli juaj është si shembulli i një tullaci që mundohet ta shtyn kodrën dhe krenohet, e cila rrënjët i ka thellë në tokë e fundin në qiell.

Sikur ai që i mëshon me brirë shkëmbit që ta dobëson atë, as që e dobëson atë mirëpo, i dobëson cjapi brirët e vet.

Shembulli juaj është sikur ata qenët që lehin ,e karvani i të vërtetës ec..!
Fjala e All-llahut është më e larta, e fjala e juaj sa do që të zbukurohet e të dekorohet ajo është më e ulëta.

...”E tërë krenaria i takon All-llahut, të dërguarit të Tij dhe besimtarëve..(Kur’an 63:8)” e turmës tuaj dhe grupacioneve tuaja që të gjithave u takon poshtërimi dhe nënçmimi, sa do që të fryheni me të kotën dhe të krenoheni me tiranët tuaj.

E themi të vërtetën dhe jemi në mbrojtje të saj
Ju e thoni të kotën dhe jeni në mbrojtje të saj
Ne e besuam All-llahun dhe e pasojmë të Dërguarin
Ju i besuat tagutat dhe i pasuat djajtë
Ne luftojmë në rrugë të All-llahut ndërsa ju luftoni në rrugë të shejtanit
Ndjejmë dhimbje sikur ju që ndjeni mirëpo, ne shpresojmë nga All-llahu atë që ju nuk e shpresoni
Të vdekurit tanë janë në xhennet, e të vdekurit tuaj në zjarr.

“Që ta dallojë All-llahu të keqin nga i miri dhe që të vë të këqinjtë njërin mbi tjetrin, t’i bëjë grumbull të gjithë e t’i hedhë në xhehennem. E të tillët janë më të dëshpëruarit.(Kur’an 8:37)

”Ata do ta shpenzojnë atë dhe ajo do të bëhet dëshpërim i tyre…(Kur’an 8 :36)

Dhe lutja jonë e fundit është - Falënderimi i takon All-llahut, Zotit të botrave.

Shejh Abdul Mun’im Mustafa Ebu Basir

Përktheu: Ebu BUKHARI