Pershendetje te nderuarit e mi!
Ja ku jemi perseri sebashku ,per nje trokitje tjeter ne krijimet e konkursit tone.
1-Poezi perëndimi.
Në keto momente mungon ti
Ku dielli puth detin
Dua te puthem nga ty
Ku hëna ndriçon qiellin
Te me ndriçosh shkelqimin ne sy
Ku dallget bejn dashuri me bregun
Te mbytem në ty
Ku deti therret dashuri
une nuk ngopem me ty
Keto dallg therrasin emrin tend
si kjo zemer pa ty
Si kto sy shpirtin tend
2-Kalimtar i qiellit!
Tungjatjeta, Qiell me grimca hyjnore!
Apo më dëgjon përtej atij shkëlqimi rrezatues?!
Jam unë, shkrimtari i sifonis qiellore.
Çunaku i dashuruar me imazhin tëndë vezullues.
Aty lartë ku ndodhet afshi i bardhësis,dita,
dhe gjysma e saj terri i ëmbël, nata.
Dielli si një lozonjar i heshtur,
dhe hëna si një ëndërrimtare e pareshtur.
Yjet si xixëlloja pa një motiv të jetës,
naivët e gjorë besojnë vetëm në forcën e natës.
Kur vjen koha shpërthejnë si një uragan,
më pas shuhen si një vullkan.
Horizonti i rreve të mëndafsha,
si copëza pambuku ku janë pjesë e jotja .
Ku do të doja të çlodhesha,
të dremitja nga gjithçka e imja.
Kjo ishte, panorama e rrafinuar,
brenda shpirtit tim të ndriçuar.
Të vrapoja në një marshim aq të dëshiruar,
të kaloja kufijtë si një zogë i harruar.
Të harroja për pak çaste,
çdo ndodhi të kësaj thirrjeje tokësore.
Dhe të shfrytëzoja këto raste,
duke lundruar në oqeanin me magji qiellore.
Nuk është gabim të largohesh,
të ikësh larg nga ky labirint vuajtjesh.
Të qetësohesh nga kjo katrahur toksike,
dhe më pas të rikthehesh me një armatur jetike.
Mos lejo të fiken dritat e shpirtit,
beso se diku atje ndodhet energjia.
Zgjohu nga gjumi i trishtimit,
dëgjo zërin e plotësuar nga fuqia.
Gjjthmonë shkëlqe si yll mëngjesi,
në çdo moment ku drita shuhet.
Afroje veten brenda në ndjesi,
dhe gjithmonë bëjë atë që duhet.
Mirupafshim, Qiell me jehonë ndriçues!
Apo më shikon sesi po iki me mesazhin tëndë mallëngjyes?!
Me duart e mia mbylla kapët e rënda të diellit,
u largova si një kalimtar i qiellit.
3-Naten!
Naten,ne zemer ndjej nje zjarre te arte.
Dashuria jote eshte si nje fllad i lehte,qe prek shpirtin tim,duke sjell qetesin e vertete.
Ne cdo buzqeshje tenden shoh nje univers,ne cdo prekje ndjesi pa kufi,ujitur me petale lulesh kjo dashuri.
Mengjese qe zbardhin dhe nete ne perendim, ne cdo horizont te tyre ,ti je aty.
Keshtu e embal dhe e bukura dashuri,te falenderoj qe ne kete bote te cekte ,ne ujra akull e dite me ngric,duart e tua ngrohin pa kufi.
Rober te jetes jemi,ushtar mercenar,por pjalmi i yt i shpirtit jep shijen e jetes,ne qetesi dhe pa fjale.
Keshtu e embla dhe e mira dashuri.
Te qofsha fal,si tani e deri ne perjetsi.
Keto ishin vargjet tuaja drejtuar keti konkursi.
Ju falenderoj perzemersisht per mbeshtetjen tuaj.
Jane vargjet tuaja qe na japin mundesine te trokasim cdo muaj me dicka te re per ju.
)
Perqafime per te gjithe !
Ja ku jemi perseri sebashku ,per nje trokitje tjeter ne krijimet e konkursit tone.
1-Poezi perëndimi.
Në keto momente mungon ti
Ku dielli puth detin
Dua te puthem nga ty
Ku hëna ndriçon qiellin
Te me ndriçosh shkelqimin ne sy
Ku dallget bejn dashuri me bregun
Te mbytem në ty
Ku deti therret dashuri
une nuk ngopem me ty
Keto dallg therrasin emrin tend
si kjo zemer pa ty
Si kto sy shpirtin tend
2-Kalimtar i qiellit!
Tungjatjeta, Qiell me grimca hyjnore!
Apo më dëgjon përtej atij shkëlqimi rrezatues?!
Jam unë, shkrimtari i sifonis qiellore.
Çunaku i dashuruar me imazhin tëndë vezullues.
Aty lartë ku ndodhet afshi i bardhësis,dita,
dhe gjysma e saj terri i ëmbël, nata.
Dielli si një lozonjar i heshtur,
dhe hëna si një ëndërrimtare e pareshtur.
Yjet si xixëlloja pa një motiv të jetës,
naivët e gjorë besojnë vetëm në forcën e natës.
Kur vjen koha shpërthejnë si një uragan,
më pas shuhen si një vullkan.
Horizonti i rreve të mëndafsha,
si copëza pambuku ku janë pjesë e jotja .
Ku do të doja të çlodhesha,
të dremitja nga gjithçka e imja.
Kjo ishte, panorama e rrafinuar,
brenda shpirtit tim të ndriçuar.
Të vrapoja në një marshim aq të dëshiruar,
të kaloja kufijtë si një zogë i harruar.
Të harroja për pak çaste,
çdo ndodhi të kësaj thirrjeje tokësore.
Dhe të shfrytëzoja këto raste,
duke lundruar në oqeanin me magji qiellore.
Nuk është gabim të largohesh,
të ikësh larg nga ky labirint vuajtjesh.
Të qetësohesh nga kjo katrahur toksike,
dhe më pas të rikthehesh me një armatur jetike.
Mos lejo të fiken dritat e shpirtit,
beso se diku atje ndodhet energjia.
Zgjohu nga gjumi i trishtimit,
dëgjo zërin e plotësuar nga fuqia.
Gjjthmonë shkëlqe si yll mëngjesi,
në çdo moment ku drita shuhet.
Afroje veten brenda në ndjesi,
dhe gjithmonë bëjë atë që duhet.
Mirupafshim, Qiell me jehonë ndriçues!
Apo më shikon sesi po iki me mesazhin tëndë mallëngjyes?!
Me duart e mia mbylla kapët e rënda të diellit,
u largova si një kalimtar i qiellit.
3-Naten!
Naten,ne zemer ndjej nje zjarre te arte.
Dashuria jote eshte si nje fllad i lehte,qe prek shpirtin tim,duke sjell qetesin e vertete.
Ne cdo buzqeshje tenden shoh nje univers,ne cdo prekje ndjesi pa kufi,ujitur me petale lulesh kjo dashuri.
Mengjese qe zbardhin dhe nete ne perendim, ne cdo horizont te tyre ,ti je aty.
Keshtu e embal dhe e bukura dashuri,te falenderoj qe ne kete bote te cekte ,ne ujra akull e dite me ngric,duart e tua ngrohin pa kufi.
Rober te jetes jemi,ushtar mercenar,por pjalmi i yt i shpirtit jep shijen e jetes,ne qetesi dhe pa fjale.
Keshtu e embla dhe e mira dashuri.
Te qofsha fal,si tani e deri ne perjetsi.
Keto ishin vargjet tuaja drejtuar keti konkursi.
Ju falenderoj perzemersisht per mbeshtetjen tuaj.
Jane vargjet tuaja qe na japin mundesine te trokasim cdo muaj me dicka te re per ju.
)Perqafime per te gjithe !
edhe pse sja kam haberin kush eshte 
skam kohe fare.dhe najher kur hyj vone me duket bosh forumi
) si duhet