Tema e muajit ishte: STINA IME!
1. I dashur Arben,
Arben, po vij te ti në këtë muaj të gushtit, si një zog që lëshon cicërimën e saj në dritare, në dritare ku unë kam vështruar me natë të tëra këtu larg atdheut, po vij në stinën më të bukur, që të dy e duam aq shumë. ثshtë gusht, dhe unë po vij! Po vij si dy krahët e një fluture që ndezin zjarrin e buzëve që puthën, e zjarrit që nuk e di nëse ndonjëherë është shuar. Po trokas si postieri që çdo stinë më ka sjell postën nga ti, po vij si festa që pritet aq shumë, si urimi më i bukur i kësaj stine.
Edhe pse jam femër, shpesh kjo mendja ime që e do aq shumë gushtin, e më shumë se kaq e do këtë gusht të këtij viti, të vij aty te ti poshtë shtëpisë tënde, të lëshoj një fishkëllimë, e ti të vish te unë e të më pushtosh, të më humbësh, të më marrësh në krahët e tu, e të jem unë përqafimi më i bukur. Arben, unë po vij!
Të i humbasim kuptimin çdo mesazhi apo çdo lloje poste elektronike, të prekemi, të shpupurish flokët me një ledhatim të shkujdesur, të të prek buzët, e të ti njom ato, të të bëjë shpirtin e ëmbël, më prit se po vij.
Kur po shkruaja këtë letër, kur e kujtoj se do të shihemi pas 5 viteve, kur ishim vetëm 20 vjeç kur u pam për të fundit herë, e sot 5 vite më shumë në këtë dashuri që e humbëm disa herë, e fituam disa herë të tjera, në betejat ku ti luftoje më shumë, e unë dorëzohesha më shpesh, unë Arben sot po vij!
Po vij të grish kujtimet, ëndrrat, dëshirat që aq gjatë i kemi përkundur, të i realizojmë si përrallën më të bukur, në stinën më të bukur.
Unë po vij të bëjë të lumtur, të i jap aromë, e ngjyrë dëshirave të tua, të shkrep njëherë në qiell si një meteor tonën dashuri , të më shndërrosh në yllin më të bukur, të më bësh dimrin, pranverën, e vjeshtën, çdo herë si verën, Arben unë pi vij!
Të do Vjollca
2. Endrrat gjate nje shtatori sharlatan.
Tomi shkonte ne pune me biciklete. Bente stage ne nje studio gazetarie qe po falimentonte por i kishin premtuar kontrate dhe 5 muaj rroge te munguara. Kishte dy dite qe artikulli i tij vijonte bosh ne ekran. Asnje zhurme e tastieres nuk degjohej. Keshtu Tom bente te njejten rruge ne dite edhe me shi te atij shtatori sharlatan. Ata dy dite u be nje jave qe shoqerohej me bishta cigaresh te fikura ne nje tavell te djegur. Tom po te therrasin: e shkunden nga supi. Pasi sberi as buzeqeshjen e tij te sforcuar per miresjellje u drejtua nga shefi qe foli per rreth nje ore e gjysem ku Tomi ishte prezent vetem fizikisht.
-Tom dua artikull.
-Tom?
-Tom? Zeri ngritur e grushti ne tavoline e zgjuan nga ajo gjendje kllapie. U ngrit dhe zgjati doren nga konjaku per miqte publicist dhe pasi mori ere tha : me detyroheni 5 muaj rroge dhe pasi kaloi goten e pare ku ndjeu nje pickim te forte pyeti : a di ta ndash realitetin nga endrrat?
U largua duke hedhur pardysyne e tij te vjeteruar iu ngjit bicikletes dhe u fut ne dhomen e tij.
-Brigite?
-Brigite?
Iku edhe dashnorja e rradhes. Dashurite e para e kishin zgjatur deri diku sa te mos rrinte vetem por tani as nje muaj srrinte me njeri aty.
Sishte dhe aq problemi kur pikonte catia apo bishtat e cigareve qe i rindizte pa pushim apo qiraxhiun qe i zgjonte qe ne 6 per te marre ate qe i takonte. Tom kishte probleme me realitetin. Ngrihej ne mengjes dhe shkonte te rafti per te marre kafene.
Nuk e ke blere as mbreme- doli zeri i Brigite nga dhoma e tij me floket gjithe sapun sepse uji kish ndaluar.
Une mendova se e bleva tha duke kruar sa koken sa prapanicen. Prap ke enderruar :- i tha ajo.
Tomi mendonte se Brigite ishte femer brilante mbase te ishin njohur ne nje tjeter periudhe , kur ajo te kishte me shume durim ta studionte e ai me kohe ta admironte, do ecte. Por sndodhi as e para as e dyta as kafeja dhe Brigite iku.
Mori komputerin dhe shkruajti nje titull sa gjere gjate : a i mban mend endrrat dhe ti?
A i ndan dot nga realiteti?
Pasi hodhi pardysyne shpatullave doli ne ballkon i gjithi lakuriq dhe u drejtua nga komshia qe e spiunonte cdo here dhe ndersa ajo vrapoi brenda si e cmendur Tom Henseley fitoi dhe nje beteje tjeter me veten
3. Stina ime ….Dashuri!
Perse duhet gjithnje nje date per te festuar? Pervjetor, a ditelindje ?
Eja festojme sot …po po sot , nje dite si gjithe te tjerat , pa asnje motiv...
Dashuria nuk kerkon motiv per te festuar.
Kujtimet jane te bukura , asgje sdo kish kuptim pa to, as ditelindjet, as pervjetoret .
Pa dy trendafilat e tu nder duar, nje darke nen driten e qirinjve , ditet nuk do dallonin nga njera tjetra.
Po ne thelb pse jemi valle peng i nje date?
Perse gjithnje na duhen arsye te jemi te gezuar? i ke ndjere ndjesite qe jep nje ore, minute ? A mund ti matesh ato ?
Ndjesia qe kam sot per gjithcka rreth meje, eshte e pashpjegueshme , emocion qe buron prej shpirtit, cikla gezimesh nder sy, buzet emrin tend therresin me embelsi.
A mund te festojme pa nevojen e nje date? A ka kalendar per lumturine?
A njeh zemra limite?
Eja festojme sot , motivi jemi ne! Asnje date nuk mund ndjenjen brenda nesh , ne jemi per cdo dite ..stina e dashurise !
Dhe mos harro Dashuria s’ka date te percaktuar!
4. Broshur stinesh.
kam braktisur te gjitha stinet zyrtare.
Dhe kam krijuar nje timen.
Sdi sakte ne cilen kohe gjendet,por gjendet gjithnje pane meje.
E flaket,e bardhe, here here e kuqe,behet posesive dhe lozonjare.
Ngjan si nje pranvere e vonuar nganjehere, vere e ngrohte shpesh here.
Pastaj kap dimri ,ngrine e tera ne mua,e prape mes cicerimave dhe zogjve udhetare,shkrepen folet e lulezuara mbi syrin tim te zi.
I kam braktisur te gjitha stinet zyrtare, gjendem ne te timen.
Ka ngjyra ,shume ngjyra,nga ato qe duken , ato qe shperbehen,per te formuar nuanca jete dhe endrrash.
I kam braktisur te gjitha stinet zyrtare,po jua bej me dije perseri.
Perqafuar jam ne te timen stine zemer.
faleminderit per krijimet dhe suksese te gjitheve
1. I dashur Arben,
Arben, po vij te ti në këtë muaj të gushtit, si një zog që lëshon cicërimën e saj në dritare, në dritare ku unë kam vështruar me natë të tëra këtu larg atdheut, po vij në stinën më të bukur, që të dy e duam aq shumë. ثshtë gusht, dhe unë po vij! Po vij si dy krahët e një fluture që ndezin zjarrin e buzëve që puthën, e zjarrit që nuk e di nëse ndonjëherë është shuar. Po trokas si postieri që çdo stinë më ka sjell postën nga ti, po vij si festa që pritet aq shumë, si urimi më i bukur i kësaj stine.
Edhe pse jam femër, shpesh kjo mendja ime që e do aq shumë gushtin, e më shumë se kaq e do këtë gusht të këtij viti, të vij aty te ti poshtë shtëpisë tënde, të lëshoj një fishkëllimë, e ti të vish te unë e të më pushtosh, të më humbësh, të më marrësh në krahët e tu, e të jem unë përqafimi më i bukur. Arben, unë po vij!
Të i humbasim kuptimin çdo mesazhi apo çdo lloje poste elektronike, të prekemi, të shpupurish flokët me një ledhatim të shkujdesur, të të prek buzët, e të ti njom ato, të të bëjë shpirtin e ëmbël, më prit se po vij.
Kur po shkruaja këtë letër, kur e kujtoj se do të shihemi pas 5 viteve, kur ishim vetëm 20 vjeç kur u pam për të fundit herë, e sot 5 vite më shumë në këtë dashuri që e humbëm disa herë, e fituam disa herë të tjera, në betejat ku ti luftoje më shumë, e unë dorëzohesha më shpesh, unë Arben sot po vij!
Po vij të grish kujtimet, ëndrrat, dëshirat që aq gjatë i kemi përkundur, të i realizojmë si përrallën më të bukur, në stinën më të bukur.
Unë po vij të bëjë të lumtur, të i jap aromë, e ngjyrë dëshirave të tua, të shkrep njëherë në qiell si një meteor tonën dashuri , të më shndërrosh në yllin më të bukur, të më bësh dimrin, pranverën, e vjeshtën, çdo herë si verën, Arben unë pi vij!
Të do Vjollca
2. Endrrat gjate nje shtatori sharlatan.
Tomi shkonte ne pune me biciklete. Bente stage ne nje studio gazetarie qe po falimentonte por i kishin premtuar kontrate dhe 5 muaj rroge te munguara. Kishte dy dite qe artikulli i tij vijonte bosh ne ekran. Asnje zhurme e tastieres nuk degjohej. Keshtu Tom bente te njejten rruge ne dite edhe me shi te atij shtatori sharlatan. Ata dy dite u be nje jave qe shoqerohej me bishta cigaresh te fikura ne nje tavell te djegur. Tom po te therrasin: e shkunden nga supi. Pasi sberi as buzeqeshjen e tij te sforcuar per miresjellje u drejtua nga shefi qe foli per rreth nje ore e gjysem ku Tomi ishte prezent vetem fizikisht.
-Tom dua artikull.
-Tom?
-Tom? Zeri ngritur e grushti ne tavoline e zgjuan nga ajo gjendje kllapie. U ngrit dhe zgjati doren nga konjaku per miqte publicist dhe pasi mori ere tha : me detyroheni 5 muaj rroge dhe pasi kaloi goten e pare ku ndjeu nje pickim te forte pyeti : a di ta ndash realitetin nga endrrat?
U largua duke hedhur pardysyne e tij te vjeteruar iu ngjit bicikletes dhe u fut ne dhomen e tij.
-Brigite?
-Brigite?
Iku edhe dashnorja e rradhes. Dashurite e para e kishin zgjatur deri diku sa te mos rrinte vetem por tani as nje muaj srrinte me njeri aty.
Sishte dhe aq problemi kur pikonte catia apo bishtat e cigareve qe i rindizte pa pushim apo qiraxhiun qe i zgjonte qe ne 6 per te marre ate qe i takonte. Tom kishte probleme me realitetin. Ngrihej ne mengjes dhe shkonte te rafti per te marre kafene.
Nuk e ke blere as mbreme- doli zeri i Brigite nga dhoma e tij me floket gjithe sapun sepse uji kish ndaluar.
Une mendova se e bleva tha duke kruar sa koken sa prapanicen. Prap ke enderruar :- i tha ajo.
Tomi mendonte se Brigite ishte femer brilante mbase te ishin njohur ne nje tjeter periudhe , kur ajo te kishte me shume durim ta studionte e ai me kohe ta admironte, do ecte. Por sndodhi as e para as e dyta as kafeja dhe Brigite iku.
Mori komputerin dhe shkruajti nje titull sa gjere gjate : a i mban mend endrrat dhe ti?
A i ndan dot nga realiteti?
Pasi hodhi pardysyne shpatullave doli ne ballkon i gjithi lakuriq dhe u drejtua nga komshia qe e spiunonte cdo here dhe ndersa ajo vrapoi brenda si e cmendur Tom Henseley fitoi dhe nje beteje tjeter me veten
3. Stina ime ….Dashuri!
Perse duhet gjithnje nje date per te festuar? Pervjetor, a ditelindje ?
Eja festojme sot …po po sot , nje dite si gjithe te tjerat , pa asnje motiv...
Dashuria nuk kerkon motiv per te festuar.
Kujtimet jane te bukura , asgje sdo kish kuptim pa to, as ditelindjet, as pervjetoret .
Pa dy trendafilat e tu nder duar, nje darke nen driten e qirinjve , ditet nuk do dallonin nga njera tjetra.
Po ne thelb pse jemi valle peng i nje date?
Perse gjithnje na duhen arsye te jemi te gezuar? i ke ndjere ndjesite qe jep nje ore, minute ? A mund ti matesh ato ?
Ndjesia qe kam sot per gjithcka rreth meje, eshte e pashpjegueshme , emocion qe buron prej shpirtit, cikla gezimesh nder sy, buzet emrin tend therresin me embelsi.
A mund te festojme pa nevojen e nje date? A ka kalendar per lumturine?
A njeh zemra limite?
Eja festojme sot , motivi jemi ne! Asnje date nuk mund ndjenjen brenda nesh , ne jemi per cdo dite ..stina e dashurise !
Dhe mos harro Dashuria s’ka date te percaktuar!
4. Broshur stinesh.
kam braktisur te gjitha stinet zyrtare.
Dhe kam krijuar nje timen.
Sdi sakte ne cilen kohe gjendet,por gjendet gjithnje pane meje.
E flaket,e bardhe, here here e kuqe,behet posesive dhe lozonjare.
Ngjan si nje pranvere e vonuar nganjehere, vere e ngrohte shpesh here.
Pastaj kap dimri ,ngrine e tera ne mua,e prape mes cicerimave dhe zogjve udhetare,shkrepen folet e lulezuara mbi syrin tim te zi.
I kam braktisur te gjitha stinet zyrtare, gjendem ne te timen.
Ka ngjyra ,shume ngjyra,nga ato qe duken , ato qe shperbehen,per te formuar nuanca jete dhe endrrash.
I kam braktisur te gjitha stinet zyrtare,po jua bej me dije perseri.
Perqafuar jam ne te timen stine zemer.
faleminderit per krijimet dhe suksese te gjitheve
,por voten do e dergoj te 4 (Broshure Stinesh).
