Love
βeℓℓe â๓e
Muzika burimore e Jugut është ajo që këndohet pa vegla muzikore, vetëm nga zëra njerëzish, ose e shumta shoqërohet vetëm me fyell. Kjo është një muzikë e lashtë e cila është trashëguar dhe vazhdon të këndohet edhe sot.
Këngët burimore të Jugut ndahet në dy grupe: labe dhe toske, ose siç i quajnë vendësit në ato anë, labçe dhe vendçe. Këngët labe këndohen në krahinën e Labërisë e cila shtrihet në Jugperëndim dhe përfshin rrethet Vlorë, Tepelenë, Gjirokastër, Delvinë dhe Sarandë.
Pjesa tjetër e Jugut të Shqipërisë quhet Toskëri dhe aty këngët polifonike (me shumë zëra) quhen këngë vendçe. Këtu hyjnë këngët myzeqare, kolonjare, prespare, devollite, gramshake (nga Gramshi) etj.
Dola një ditë në verë (Skrapar)
Dola një ditë në verë
dhe moj
të shëtis e të marr erë
dhe moj
Nëpër vreshta, nëpër ara
dhe moj
gjeta një lule përpara
dhe moj
Burbuqe e hapur me vesë
dhe moj
trëndafil me të vërtetë
dhe moj
Zgjata dorën që ta pres'ë
dhe moj
ç'mu këput kjo zemr'e shkretë
dhe moj
ا'ke moj zemra ime, ç'ke
edhe moj
pse ule kokën dhe re
edhe moj
Pse rënkon e psherëtin'ë
dhe moj
hiq marazin që t'u lidh'ë
dhe moj
Nuk mundem ta heq o lumë
dhe moj
sepse më ka prekur shumë
dhe moj
Aq shumë më ka prekur mua
dhe moj
maraz tjetër unë nuk dua
dhe moj
Polifonia ka 4 dialekte kryesore : polifoni labe, myzeqare, toske dhe çame. Polifonia toske është dyzërëshe dhe trezërëshe ndërsa ajo labe shtë dyzërëshe, trezërëshe dhe katërzërëshe.
Në popull, vënçe apo labçe vënçe quhet mënyra e të kënduarit e zonës së Kurveleshit, kështu e raporton dhe Shituni te "Polifonia Labe".
Polifonia toske gjendet edhe ndër arbëreshët e italisë.
Hapma derën (Kolonjë)
U ngrita dhe erdha
në katër të natës
gjumi s'të kish' zënë moj çupë
dremisje m'atë vatër
Gjumi s'të kish' zënë
dremisje në vatër
mua po më prisje çupë
apo prisje tjatër
Epo hapma derën
mos më lër pas shkallës
se vijnë e më hanë moj çupë
qenët e mëhallës
Epo hapma derën
më lër të hyj brënda
se ka zbardhur dita çupë
ka larguar hëna
Nëne, më rrëmbeu ky djali - Këngë toske
Nëne, më rrëmbeu ky djali
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Më rrëmbeu, më çoi ore nga mali
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Më hoqi shaminë ore nga balli
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Më rrëmbeu, më çoi ore nga fusha
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Më hoqi gjerdanë ore nga gusha
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Nëne, më rrëmbeu bandilli
moj nëne, më rrëmbeu
bandilli moj nëne, më rrëmbeu
Më rrëmbeu, më çoi ore nga pylli
moj nëne, më rrëmbeu
bandilli moj nëne, më rrëmbeu
Më mbajti sa doli more ylli
moj nëne, më rrëmbeu
bandilli moj nëne, më rrëmbeu
Sevdaja m'u shtua (Skrapar)
Aman moj se sevdaja m'u
shtua moj, m'u shtua
aman moj për, për një vajzë
o atje në krua
Oj moj ti, ti moj vajza
vajza lozonjare
aman moj ç'më, ç'më shikon e
edhe s'më flet fare
Hajde moj kthe' ktheje kokën
kokën më shiko
aman moj po' poshtë e lartë
o mos më mundo
Hajde moj në' nëma dorën
dorën moj sorkadhe
hajde moj ba' bashkë ta heqim
hajde këtë valle
Këngët burimore të Jugut ndahet në dy grupe: labe dhe toske, ose siç i quajnë vendësit në ato anë, labçe dhe vendçe. Këngët labe këndohen në krahinën e Labërisë e cila shtrihet në Jugperëndim dhe përfshin rrethet Vlorë, Tepelenë, Gjirokastër, Delvinë dhe Sarandë.
Pjesa tjetër e Jugut të Shqipërisë quhet Toskëri dhe aty këngët polifonike (me shumë zëra) quhen këngë vendçe. Këtu hyjnë këngët myzeqare, kolonjare, prespare, devollite, gramshake (nga Gramshi) etj.
Dola një ditë në verë (Skrapar)
Dola një ditë në verë
dhe moj
të shëtis e të marr erë
dhe moj
Nëpër vreshta, nëpër ara
dhe moj
gjeta një lule përpara
dhe moj
Burbuqe e hapur me vesë
dhe moj
trëndafil me të vërtetë
dhe moj
Zgjata dorën që ta pres'ë
dhe moj
ç'mu këput kjo zemr'e shkretë
dhe moj
ا'ke moj zemra ime, ç'ke
edhe moj
pse ule kokën dhe re
edhe moj
Pse rënkon e psherëtin'ë
dhe moj
hiq marazin që t'u lidh'ë
dhe moj
Nuk mundem ta heq o lumë
dhe moj
sepse më ka prekur shumë
dhe moj
Aq shumë më ka prekur mua
dhe moj
maraz tjetër unë nuk dua
dhe moj
Polifonia ka 4 dialekte kryesore : polifoni labe, myzeqare, toske dhe çame. Polifonia toske është dyzërëshe dhe trezërëshe ndërsa ajo labe shtë dyzërëshe, trezërëshe dhe katërzërëshe.
Në popull, vënçe apo labçe vënçe quhet mënyra e të kënduarit e zonës së Kurveleshit, kështu e raporton dhe Shituni te "Polifonia Labe".
Polifonia toske gjendet edhe ndër arbëreshët e italisë.
Hapma derën (Kolonjë)
U ngrita dhe erdha
në katër të natës
gjumi s'të kish' zënë moj çupë
dremisje m'atë vatër
Gjumi s'të kish' zënë
dremisje në vatër
mua po më prisje çupë
apo prisje tjatër
Epo hapma derën
mos më lër pas shkallës
se vijnë e më hanë moj çupë
qenët e mëhallës
Epo hapma derën
më lër të hyj brënda
se ka zbardhur dita çupë
ka larguar hëna
Nëne, më rrëmbeu ky djali - Këngë toske
Nëne, më rrëmbeu ky djali
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Më rrëmbeu, më çoi ore nga mali
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Më hoqi shaminë ore nga balli
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Më rrëmbeu, më çoi ore nga fusha
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Më hoqi gjerdanë ore nga gusha
moj nëne, më rrëmbeu
ky djali moj nëne, më rrëmbeu
Nëne, më rrëmbeu bandilli
moj nëne, më rrëmbeu
bandilli moj nëne, më rrëmbeu
Më rrëmbeu, më çoi ore nga pylli
moj nëne, më rrëmbeu
bandilli moj nëne, më rrëmbeu
Më mbajti sa doli more ylli
moj nëne, më rrëmbeu
bandilli moj nëne, më rrëmbeu
Sevdaja m'u shtua (Skrapar)
Aman moj se sevdaja m'u
shtua moj, m'u shtua
aman moj për, për një vajzë
o atje në krua
Oj moj ti, ti moj vajza
vajza lozonjare
aman moj ç'më, ç'më shikon e
edhe s'më flet fare
Hajde moj kthe' ktheje kokën
kokën më shiko
aman moj po' poshtë e lartë
o mos më mundo
Hajde moj në' nëma dorën
dorën moj sorkadhe
hajde moj ba' bashkë ta heqim
hajde këtë valle