From baboon, to baboon

Përpara se të largohem kujdesem ta komplimentoj për 'lukun' e ri që ajo kishte atë ditë.
Përveç modelit, i kish dhënë një ngjyrim flokëve që ishte në harmoni perfekte me fytyrën e saj thuajse fëmijërore...
Ishte bër' vërtetë e mirë!
Ajo buzëqeshi si e zën në faj...
Unë, më tepër se me pamjen e saj u gëzova me veten. Pasi me t'gjith' "lomshin" që zhvillohej në koken time,
Të paktën pjesa ime "automatike" u tregua e vëmëndshme ndaj këtij detaji shpesh herë jetik për një femër.
Teksa po përshëndetja...
Ajo ; - Dhe kujtohu kalosh ktej jo vetëm kur je i sëmurë!
Unë (apo sërish pjesa ime automatike) e kap nënkuptimin...
Sërish me "pilotin automatik" në perfeksion i përgjigjem ;
-Me kënaqësi, patjetër do vij e dashur!
Sajoj një buzëqeshje reale.
Ndërsa mendoj me vete, që të paktën ajo po buzëqesh....
Mbase do të jetë me të tillë shkëlqim për gjithë ditën në vazhdim...
Bashkë me përshëndetjen largoj c'do mendim rreth saj.
Veshtirë të më bjerë më rruga sërish (të paktën përkohësisht) andej...
Jam i zënë!
(as Unë nuk e besoj kur e mendoj)
Shumë ngjarje po ndodhin në shumë pak kohë...
Për mua që jam "mësuar" të kem kohë me shumicë!
Paradoksale!?
Aspak! Më ngjan sikur jam i surprizuar nga "intensiteti i jetës", qesh...
Por fakti është që, kur jam nën presion, bashkë me hirin apo lëvozhgat, del në pah brumi prej të cilit jam gatuar...
Ç'dreq brumi!
I pa shkatrrueshëm, i pa ndryshueshëm...
Nga ai që të çpon duart kur e rreh...
Nga ai që siç një shok me thosh diku, dikur (uthulla fortë thyen enën e vet)
Shumë i fortë!
Për trupin tim të vogël...
Por sa do ishte i madh?!
3,4,5 metra...
Nuk do të shërbenin...
Nën këtë gjëndje?
Askujt!
Tek vështroj blunë e syve si të stampuar dhe pa shprehje, E kuptoj se po vuaj...
Ndaj, me nxitim ngjesh kapuçin aq sa mbuloj edhe veshët.
Edhe nis, ritualin tim të ”pelegirinazhit".
Eshtë ftohtë.
Por jo edhe aq...
Vështrimin e fokusoj tek majat e atleteve ...
Mbase i vetmi "ilaç" do ishte të qaja por, qënkam i thatë për dreq!
( Burrat nuk qajnë)
Ah! Pemë e mallkume, që Nuk!
Click to expand...
P.S me pelqen ky format... I fv.al
No more copy paste lol. Nuk du me hap
Titulli orgjinal shelg,plep,karabush....
 
Click to expand...
Përpara se të largohem kujdesem ta komplimentoj për 'lukun' e ri që ajo kishte atë ditë.
Përveç modelit, i kish dhënë një ngjyrim flokëve që ishte në harmoni perfekte me fytyrën e saj thuajse fëmijërore...
Ishte bër' vërtetë e mirë!
Ajo buzëqeshi si e zën në faj...
Unë, më tepër se me pamjen e saj u gëzova me veten. Pasi me t'gjith' "lomshin" që zhvillohej në koken time,
Të paktën pjesa ime "automatike" u tregua e vëmëndshme ndaj këtij detaji shpesh herë jetik për një femër.

Teksa po përshëndetja...

Ajo ; - Dhe kujtohu kalosh ktej jo vetëm kur je i sëmurë!
Unë (apo sërish pjesa ime automatike) e kap nënkuptimin...
Sërish me "pilotin automatik" në perfeksion i përgjigjem ;
-Me kënaqësi, patjetër do vij e dashur!
Sajoj një buzëqeshje reale.
Ndërsa mendoj me vete, që të paktën ajo po buzëqesh....
Mbase do të jetë me të tillë shkëlqim për gjithë ditën në vazhdim...
Bashkë me përshëndetjen largoj c'do mendim rreth saj.

Veshtirë të më bjerë më rruga sërish (të paktën përkohësisht) andej...
Jam i zënë!
(as Unë nuk e besoj kur e mendoj)
Shumë ngjarje po ndodhin në shumë pak kohë...

Për mua që jam "mësuar" të kem kohë me shumicë!
Paradoksale!?

Aspak! Më ngjan sikur jam i surprizuar nga "intensiteti i jetës", qesh...

Por fakti është që, kur jam nën presion, bashkë me hirin apo lëvozhgat, del në pah brumi prej të cilit jam gatuar...
Ç'dreq brumi!
I pa shkatrrueshëm, i pa ndryshueshëm...
Nga ai që të çpon duart kur e rreh...
Nga ai që siç një shok me thosh diku, dikur (uthulla fortë thyen enën e vet)
Shumë i fortë!
Për trupin tim të vogël...
Por sa do ishte i madh?!
3,4,5 metra...
Nuk do të shërbenin...
Nën këtë gjëndje?
Askujt!

Tek vështroj blunë e syve si të stampuar dhe pa shprehje, E kuptoj se po vuaj...

Ndaj, me nxitim ngjesh kapuçin aq sa mbuloj edhe veshët.
Edhe nis, ritualin tim të ”pelegirinazhit".

Eshtë ftohtë.
Por jo edhe aq...
Vështrimin e fokusoj tek majat e atleteve ...
Mbase i vetmi "ilaç" do ishte të qaja por, qënkam i thatë për dreq!

( Burrat nuk qajnë)

Ah! Pemë e mallkume, që Nuk!
 
Ah, @Baboon ke nje forme komunikimi me shpirtin njerzor aq te brisht ,se te ndan ne c`do qelize mendimi me brishtesi.
Bukur!
 
Baboon said:
Përpara se të largohem kujdesem ta komplimentoj për 'lukun' e ri që ajo kishte atë ditë.
Përveç modelit, i kish dhënë një ngjyrim flokëve që ishte në harmoni perfekte me fytyrën e saj thuajse fëmijërore...
Ishte bër' vërtetë e mirë!
Ajo buzëqeshi si e zën në faj...
Unë, më tepër se me pamjen e saj u gëzova me veten. Pasi me t'gjith' "lomshin" që zhvillohej në koken time,
Të paktën pjesa ime "automatike" u tregua e vëmëndshme ndaj këtij detaji shpesh herë jetik për një femër.

Teksa po përshëndetja...

Ajo ; - Dhe kujtohu kalosh ktej jo vetëm kur je i sëmurë!
Unë (apo sërish pjesa ime automatike) e kap nënkuptimin...
Sërish me "pilotin automatik" në perfeksion i përgjigjem ;
-Me kënaqësi, patjetër do vij e dashur!
Sajoj një buzëqeshje reale.
Ndërsa mendoj me vete, që të paktën ajo po buzëqesh....
Mbase do të jetë me të tillë shkëlqim për gjithë ditën në vazhdim...
Bashkë me përshëndetjen largoj c'do mendim rreth saj.

Veshtirë të më bjerë më rruga sërish (të paktën përkohësisht) andej...
Jam i zënë!
(as Unë nuk e besoj kur e mendoj)
Shumë ngjarje po ndodhin në shumë pak kohë...

Për mua që jam "mësuar" të kem kohë me shumicë!
Paradoksale!?

Aspak! Më ngjan sikur jam i surprizuar nga "intensiteti i jetës", qesh...

Por fakti është që, kur jam nën presion, bashkë me hirin apo lëvozhgat, del në pah brumi prej të cilit jam gatuar...
Ç'dreq brumi!
I pa shkatrrueshëm, i pa ndryshueshëm...
Nga ai që të çpon duart kur e rreh...
Nga ai që siç një shok me thosh diku, dikur (uthulla fortë thyen enën e vet)
Shumë i fortë!
Për trupin tim të vogël...
Por sa do ishte i madh?!
3,4,5 metra...
Nuk do të shërbenin...
Nën këtë gjëndje?
Askujt!

Tek vështroj blunë e syve si të stampuar dhe pa shprehje, E kuptoj se po vuaj...

Ndaj, me nxitim ngjesh kapuçin aq sa mbuloj edhe veshët.
Edhe nis, ritualin tim të ”pelegirinazhit".

Eshtë ftohtë.
Por jo edhe aq...
Vështrimin e fokusoj tek majat e atleteve ...
Mbase i vetmi "ilaç" do ishte të qaja por, qënkam i thatë për dreq!

( Burrat nuk qajnë)

Ah! Pemë e mallkume, që Nuk!
Click to expand...
Ku do e thysh kaptinen katnaro?
 
@Baboon ku do ikesh ti?
kush do me bej lomsh mu pastaj e ?
e ke menu kte a jo ? ?

p.s dhe 10 hère te hedhesh nga 10 faqe ne dite do te lexoj me knaqesi Lomsho . ??
Te lumshin duart e logla .?
 
Duhet të kyçeni ose të regjistroheni për t'u përgjigjur.
Back
Top