PiNkY
Anëtar i Nderuar
Un po shkeput disa fragmente nga romanet e mia te preferuara .
Jeta nuk ështe vetem një ditë,ku bota të duket gri dhe dashuria s'është vetem një ilozion që mezi pret te largohet.Nëse ke jetuar njëherë,ajo mbetet përjetë me ty, duke lënë gjurmë e saj të dallueshme,aromen e saj e të paharrueshme dhe plagët e pasherueshme.Por koha kalon dhe vjen një ditë që plaga nuk dhemb më.
Dhe kjo të jep kohë për të kërkuar diçka tjetër,diçka që ndoshta nuk është aq e fuqishme sa dashuria,por që të jep arsye për të jetuar. Dhe Sonja,duke ndier ngrohtësin e një njeriu që e kish dashur aq shumë gjeti sërish rrugën e saj të trëndafilave .
B.Z-- Rruga e trendafilave (2007)
.. " Kur je i vetmuar ditët kalojnë ngadalë ,aq sa të duket se koha ka ndaluar diku dhe nuk do të eci më.
Ditët mbarojnë si pa u ndier ,por netet janë të gjata.Njerëzit që takon janë vetëm fytyra të ndryshme ,që të shfaqen si mirazhe që humbin menjëherë pas bisedës.Më pas mbetet një boshllëk ,I cili nuk mud të mbushet me fjalë.Por gjëja më e tmerrshme janë netët që zgjaten pambarimisht pa asnjë kuptim.ثndrrat nuk shfaqen më.Në vend të tyre ka makthe që shfaqen edhe kur lufton me të gjitha forcat t’I heqësh.
Askush nuk të kupton se ti je duke u munduar të fshish nga kujtesa ndjenja të cilat as që ke menduar ndonjëherë që do jenë pjesë e jotja.Por jeta të vë në provë.Në çdo cast duhet t’I tregosh asaj se je I gjallë.Në çdo cast duhet të kapesh me të gjitha fuqitë në një degë ,sado të hollë ,me shpresën se nesër do kesh diçka më shumë.
Ndonjëherë ke dëshirë të kuptosh se ia ke arritur qëllimit.Ke dëshirë të mendosh se ke mundur fantazmat e së kaluarës ,por nata rikthehet ritmikisht për të treguar se ende je I dobët Pastaj vjen mëngjesi.Një ditë e re ku shpreson.Por ndryshimet nuk duan të vijnë.Je tepër I plogësht për të kapur impulse e reja ,je tepër I papërgatitur për të gjetur një njeri tjetër ,që të të mbushur boshllëkun që të ka lënë dikush që e ke dashur me gjithë shpirt " ..B.Z ---Jetoj ne harresen Tende 2003)
Dashuria!Nuk dihet nese ekziston,nuk dihet nga ka ardhur,nuk merret vesh asnje gje.Ajo eshte instikt,thjesht instikt kafsheror i veshur me petka njerzore.Dashuria!Dashuroj?!Kush duhet t'i kete shpikur i pari keto fjale.Kushe?!Prifterinjt?!nuk besohet.i vetmi dallim mes kafshve dhe njerzve eshte se instiktet njerzore i atribohen dikujt ne veçanti per te cilin mendja e mashtruar thur diçka te cilen e quan dashuri.Azgje nuk mund te quhet e tille,por thjesht te mbiquhet.Kaq shume gjera per dashurin nuk i kishte menduar kurre ne menyre kaq te rrufeshme.E kur?!Kur degjoj zerin e Janit.Zerin e burrit te saj te dashur!Burrit,te vetmes kafshe madheshtore qe mundi te krijonte natyra!
B.Z -----Labirintet e Medeas (1999)
..Jetova per ty Tek shoh oren qe ecen me vjen cudi qe minutat nuk perplasen me njera-tjetren, ashtu si ne. Mendoj me vete se duhet te egzistoje nje ligjesi qe i ben gjerat e perjetshme. I ben te kene nje ryme te tyre duke ruajtur nje dinamike qe ne tokesoret e vdekshem e duam, mundohemi ta imitojme, por nuk ia arrijme dot. Ka kaq shume gjera qe nuk i shpjegojme dot, por prape vazhdojme si te nemitur nje lufte qe nisi kushedi se kur, kush e di se nga kush. Luften per te ditur me shume per veten dhe per te tjeret. Qe i vogel, i ulur prane teleskopit kam dashur te vezhdoj pafundesine ku jemi zhytur pa pasur frike, si per te zbuluar se ku duhet te jete vendi yne ne kete mjegullnaje. Ciles pjese i takojme? Apo pafundesia nuk mund te kete pjese, se eshte e pandare? Nje gje kaq e madhe si gjithesia eshte bashkuar, kurse ne, pjeseza kaq te vockela te saj mundohemi te krijoje kufinj, ndarje, luftera te kota.
Syte tradhetare shikuan serisht nga teleskopi. Ata nuk e donin filozofine dhe abstraksionin, por dicka reale qe mund ta perkedhelin me butesine e tyre, ku truri dhe veprimet boshe jane dicka e kote dhe absurde.
B.Z---Dua (2003)
Jeta nuk ështe vetem një ditë,ku bota të duket gri dhe dashuria s'është vetem një ilozion që mezi pret te largohet.Nëse ke jetuar njëherë,ajo mbetet përjetë me ty, duke lënë gjurmë e saj të dallueshme,aromen e saj e të paharrueshme dhe plagët e pasherueshme.Por koha kalon dhe vjen një ditë që plaga nuk dhemb më.
Dhe kjo të jep kohë për të kërkuar diçka tjetër,diçka që ndoshta nuk është aq e fuqishme sa dashuria,por që të jep arsye për të jetuar. Dhe Sonja,duke ndier ngrohtësin e një njeriu që e kish dashur aq shumë gjeti sërish rrugën e saj të trëndafilave .
B.Z-- Rruga e trendafilave (2007)
.. " Kur je i vetmuar ditët kalojnë ngadalë ,aq sa të duket se koha ka ndaluar diku dhe nuk do të eci më.
Ditët mbarojnë si pa u ndier ,por netet janë të gjata.Njerëzit që takon janë vetëm fytyra të ndryshme ,që të shfaqen si mirazhe që humbin menjëherë pas bisedës.Më pas mbetet një boshllëk ,I cili nuk mud të mbushet me fjalë.Por gjëja më e tmerrshme janë netët që zgjaten pambarimisht pa asnjë kuptim.ثndrrat nuk shfaqen më.Në vend të tyre ka makthe që shfaqen edhe kur lufton me të gjitha forcat t’I heqësh.
Askush nuk të kupton se ti je duke u munduar të fshish nga kujtesa ndjenja të cilat as që ke menduar ndonjëherë që do jenë pjesë e jotja.Por jeta të vë në provë.Në çdo cast duhet t’I tregosh asaj se je I gjallë.Në çdo cast duhet të kapesh me të gjitha fuqitë në një degë ,sado të hollë ,me shpresën se nesër do kesh diçka më shumë.
Ndonjëherë ke dëshirë të kuptosh se ia ke arritur qëllimit.Ke dëshirë të mendosh se ke mundur fantazmat e së kaluarës ,por nata rikthehet ritmikisht për të treguar se ende je I dobët Pastaj vjen mëngjesi.Një ditë e re ku shpreson.Por ndryshimet nuk duan të vijnë.Je tepër I plogësht për të kapur impulse e reja ,je tepër I papërgatitur për të gjetur një njeri tjetër ,që të të mbushur boshllëkun që të ka lënë dikush që e ke dashur me gjithë shpirt " ..B.Z ---Jetoj ne harresen Tende 2003)
Dashuria!Nuk dihet nese ekziston,nuk dihet nga ka ardhur,nuk merret vesh asnje gje.Ajo eshte instikt,thjesht instikt kafsheror i veshur me petka njerzore.Dashuria!Dashuroj?!Kush duhet t'i kete shpikur i pari keto fjale.Kushe?!Prifterinjt?!nuk besohet.i vetmi dallim mes kafshve dhe njerzve eshte se instiktet njerzore i atribohen dikujt ne veçanti per te cilin mendja e mashtruar thur diçka te cilen e quan dashuri.Azgje nuk mund te quhet e tille,por thjesht te mbiquhet.Kaq shume gjera per dashurin nuk i kishte menduar kurre ne menyre kaq te rrufeshme.E kur?!Kur degjoj zerin e Janit.Zerin e burrit te saj te dashur!Burrit,te vetmes kafshe madheshtore qe mundi te krijonte natyra!
B.Z -----Labirintet e Medeas (1999)
..Jetova per ty Tek shoh oren qe ecen me vjen cudi qe minutat nuk perplasen me njera-tjetren, ashtu si ne. Mendoj me vete se duhet te egzistoje nje ligjesi qe i ben gjerat e perjetshme. I ben te kene nje ryme te tyre duke ruajtur nje dinamike qe ne tokesoret e vdekshem e duam, mundohemi ta imitojme, por nuk ia arrijme dot. Ka kaq shume gjera qe nuk i shpjegojme dot, por prape vazhdojme si te nemitur nje lufte qe nisi kushedi se kur, kush e di se nga kush. Luften per te ditur me shume per veten dhe per te tjeret. Qe i vogel, i ulur prane teleskopit kam dashur te vezhdoj pafundesine ku jemi zhytur pa pasur frike, si per te zbuluar se ku duhet te jete vendi yne ne kete mjegullnaje. Ciles pjese i takojme? Apo pafundesia nuk mund te kete pjese, se eshte e pandare? Nje gje kaq e madhe si gjithesia eshte bashkuar, kurse ne, pjeseza kaq te vockela te saj mundohemi te krijoje kufinj, ndarje, luftera te kota.
Syte tradhetare shikuan serisht nga teleskopi. Ata nuk e donin filozofine dhe abstraksionin, por dicka reale qe mund ta perkedhelin me butesine e tyre, ku truri dhe veprimet boshe jane dicka e kote dhe absurde.
B.Z---Dua (2003)