Fotot e çuditshme në ditën e vdekjes së Ajnshtajnit
Më 18 prill 1955 në spitalin Princeton, Albert Ajnshtajn vdiq. Ralph Morse shkoi në zyrën e gjeniut për të bërë një reportazh fotografish për revistën “Life”. Nga ato fotografi, të nesërmen vetëm njëra u botua. Të tjerat mbetën në arkivin e “Life”, për gati 60 vjet. Kjo është historia e tyre dhe e vdekjes së gjeniut më të madh të shekullit XX.
1-Zyra e Ajnshtajnit në Princeton disa orë pas vdekjes së tij. Kjo foto e Ralph Morse ishte e vetmja që do të publikohej nga revista ‘Life”, në 1955. Redaktorët e revistës respektuan kërkesën për jetën private të familjes së shkencëtarit dhe vendosi të mos publikojë pjesën tjetër, të cilat kanë mbetur të ruajtura në arkiva për më shumë se pesëdhjetë vjet.
Detaje nga tavolina e punës së Ajnshtajnit, e lënë kështu nga shkencëtari përpara se të vdiste më 18 prill 1955.
Arkivoli i Ajnshtajnit duke u transportuar nga spitali në makinën e funeralit.
Djathtas një grua e paidentifikuar, djali Hans Albert dhe sekretarja Helen Dukas. Mbrapa saj është miku Gustav Bucky, i cili ka ardhur për krematoriumin.
Pajtoni i mbërritur në krematorium dhe që ndiqet nga një varg i vogël njerëzish në këmbë.
Miq dhe të afërm që kthehen me makinat e tyre pas ceremonisë mortore, ku miku i tij Otton Nathan lexoi disa vargje të Goethe. Menjëherë pas kësaj ceremonie, trupi u dogj.
Një tjetër shkrepje pas funeralit
Miq dhe të afërm bashkohen pas ceremonisë në shtëpinë në Princeton, ku Albert Ajnshtajni jetoi prej 20 vitesh.
Doktor Thomas Harvey, që u mor me autopsinë e shkencëtarit në spital. Harvey mori trurin e Ajnshtajinit për ta studiuar. Ai e fotografoi trurin e gjeniut nga të gjitha anët dhe më pas e ndau në 240 pjesë. Për këtë gjë ai u përjashtua nga spitali, por mjeku e ruajti trurin në shtëpi prej afro 30 vjetësh. Më pas ai ia dorëzoi spitalit të Princeton, që sot furnizon shkencëtarët në mënyrë selektive, për t’i studiuar. Truri i Ajnshtajnit ka përmasa mesatare, por neuronet ishin të rrethuara nga një numër qelizash “gliali’, ( që ofrojnë mbështetje dhe ushqim) më të lartë se normalja.
g.shqip
Më 18 prill 1955 në spitalin Princeton, Albert Ajnshtajn vdiq. Ralph Morse shkoi në zyrën e gjeniut për të bërë një reportazh fotografish për revistën “Life”. Nga ato fotografi, të nesërmen vetëm njëra u botua. Të tjerat mbetën në arkivin e “Life”, për gati 60 vjet. Kjo është historia e tyre dhe e vdekjes së gjeniut më të madh të shekullit XX.
1-Zyra e Ajnshtajnit në Princeton disa orë pas vdekjes së tij. Kjo foto e Ralph Morse ishte e vetmja që do të publikohej nga revista ‘Life”, në 1955. Redaktorët e revistës respektuan kërkesën për jetën private të familjes së shkencëtarit dhe vendosi të mos publikojë pjesën tjetër, të cilat kanë mbetur të ruajtura në arkiva për më shumë se pesëdhjetë vjet.
Detaje nga tavolina e punës së Ajnshtajnit, e lënë kështu nga shkencëtari përpara se të vdiste më 18 prill 1955.
Arkivoli i Ajnshtajnit duke u transportuar nga spitali në makinën e funeralit.
Djathtas një grua e paidentifikuar, djali Hans Albert dhe sekretarja Helen Dukas. Mbrapa saj është miku Gustav Bucky, i cili ka ardhur për krematoriumin.
Pajtoni i mbërritur në krematorium dhe që ndiqet nga një varg i vogël njerëzish në këmbë.
Miq dhe të afërm që kthehen me makinat e tyre pas ceremonisë mortore, ku miku i tij Otton Nathan lexoi disa vargje të Goethe. Menjëherë pas kësaj ceremonie, trupi u dogj.
Një tjetër shkrepje pas funeralit
Miq dhe të afërm bashkohen pas ceremonisë në shtëpinë në Princeton, ku Albert Ajnshtajni jetoi prej 20 vitesh.
Doktor Thomas Harvey, që u mor me autopsinë e shkencëtarit në spital. Harvey mori trurin e Ajnshtajinit për ta studiuar. Ai e fotografoi trurin e gjeniut nga të gjitha anët dhe më pas e ndau në 240 pjesë. Për këtë gjë ai u përjashtua nga spitali, por mjeku e ruajti trurin në shtëpi prej afro 30 vjetësh. Më pas ai ia dorëzoi spitalit të Princeton, që sot furnizon shkencëtarët në mënyrë selektive, për t’i studiuar. Truri i Ajnshtajnit ka përmasa mesatare, por neuronet ishin të rrethuara nga një numër qelizash “gliali’, ( që ofrojnë mbështetje dhe ushqim) më të lartë se normalja.
g.shqip
