Fol per vdekjen!
- Hapësi i temës Sirius.
- Start date
E hapa tju kujtoj sa e bukur eshte jeta dhe a ja vlen te merzisim veten per budalliqe.
Petrit101
Ta ka ta pu! ta kam me ti ba
Diçka më duket pak e çuditshme në këtë artikull, sepse në përgjithësi jam dakord me çfarë shkruan, që fëmija më perjashtim të ndonjë tragjedie familjare o personale të mendojë kaq i ri për vdekjen. I imi psh në moshën 4 vjeç nuk besonte me në Babbo Natale dhe në klasë të parë në periudhën e krishtlindjeve me shokët përgjatë korridorit të shkollës transformonin këngën "Tu scendi dalle stelle, o Re del cielo,
e vieni in una grotta al freddo e al gelo"
ne
" Tu scendi dalle scale e ti rompi la spina dorsale " kjo sa për të thënë se kan kaq jetë në atë moshë sa vdekja as nuk kontemplohet nga ato.
Përsa i përket temës siç e thashë jam dakord që vdekja nuk pranohet sot ne epokën e neoliberizmit si një proces i pashmangshëm , dhe duke mos e pranuar na çon vetëm drejt shkatërrimit. Tung.
e vieni in una grotta al freddo e al gelo"
ne
" Tu scendi dalle scale e ti rompi la spina dorsale " kjo sa për të thënë se kan kaq jetë në atë moshë sa vdekja as nuk kontemplohet nga ato.
Përsa i përket temës siç e thashë jam dakord që vdekja nuk pranohet sot ne epokën e neoliberizmit si një proces i pashmangshëm , dhe duke mos e pranuar na çon vetëm drejt shkatërrimit. Tung.
Po të mos ishte vdekja biologjike, çfar kuptimi do kishte jeta? Do i dihej vlera ? Do shijohej çdo moment sikur të ishte i fundit? Do e donim jetën në ato raste kur do të ishte e papërballueshme?....
Në aspekte tjera, vdes ai/ajo që nuk la gjë për t'u përmendur.....
Në aspekte tjera, vdes ai/ajo që nuk la gjë për t'u përmendur.....
Redaktimi i fundit:
Shoku_vjeter
Anëtar i Nderuar
Problemi eshte, se ne mendojme se kemi kohen ne dispozicion !
Tha Buddha...
Tha Buddha...
Mua me ka ndodhur te shkoj ne agoni dhe nuk me ka trembur te them te verteten ?
Kur kam qen duke u mbytur, ose me sakt kur po mbytesha dhe deti po me fundoste me ngadale , shihja vetem rrezet e diellit qe beheshin me te largeta, nuk ishte ndjesi e keqe sepse vetem aty qe nuk te shkonte mendja se do vdisje (te pakten mua)
ishte tip narkoze do thoja... nje vdekje si ajo ne fakt eshte shume e bukur ....
temerri ishte kur me nxorren jashte ?
Kur kam qen duke u mbytur, ose me sakt kur po mbytesha dhe deti po me fundoste me ngadale , shihja vetem rrezet e diellit qe beheshin me te largeta, nuk ishte ndjesi e keqe sepse vetem aty qe nuk te shkonte mendja se do vdisje (te pakten mua)
ishte tip narkoze do thoja... nje vdekje si ajo ne fakt eshte shume e bukur ....
temerri ishte kur me nxorren jashte ?
Hi everybody!
Un jam Ade dhe falas ksaj teme, mu kujtua nje aspekt i femijerise qe deri dje kisha injoruar.
Kam pas shum kohe te lire qe e vogel dhe nga qe ballkoni naten mbushej me drit, muri ishte perher plot flutura dhe insekte te tjera.
Nuk e di se sa eksperimente mund te kem ber me to... nuk e di se sa insekte mund te kem futur ne shtepi per ti studjuar dhe per te kuptuar se si do reagonin ne situata te veshtira.
Besoj se aty kuptova vdekjen dhe qe dikush luante me jeten tone. Isha vertet shum e vogel...
Prandaj se kam pasur kurre frik. As sot... as dje... as tani qe jam nene.
Kjo sdo te thot qe skam pas situata ku kam rrezikuar vertet jeten... perkundrazi! Pikerisht sepse nuk e kam frik futem shpesh ne situata ne sikletshme. Dhe sdo te thot as qe skam pasur humbje te rendesishme sepse e dim te gjith qe lulet me te bukura, jan ato qe ikin perpara te gjithve ... kot nuk thot ajo shprehja "l'erba cattiva non muore mai". I kam vuajtur... me shpirt dhe akoma nuk i kam pranuar.
Nuk me eshte shpjeguar asigje nga jeta sepse ne shtepine time mbizoteronte ideja e " duke te ruajtur ne kafaz, do te rritesh me e mire se te tjeret dhe sdo te lendoj njeri". Nuk kishin llogaritur qe sa me i ngusht te jet kafazi, me i pafund do te jet bota e saj imagjinare.
Babysitter bleu 3 peshq te vegjel per cunin. Nuk i kishin shpjeguar qe ishin per akuarium dhe nuk zgjaten me shum se 1 jav.
Kur vdiq i pari, ai skuptonte... me kerkonte ti jepja me henger dhe i fliste qe te cohej nga gjumi.
Gjumashi!
I thash "vdiq. Nuk eshte me ktu me ne. Nuk do cohet nga gjumi."
Zgurdulloj syt sepse nuk e kishte degjuar si fjale.
Insistonte qe po flente gjum.
Largova peshkun e ngordhur nga 2 te tjeret.. dhe ne te njejten menyre veprova pasi iken njeri pas tjetrit.
Cuni sme pyeti me por me tha: " mami peshqit kan vdekur. Kan ikur. Sjan mo".
Nuk ishte pyetje. Ishte ai qe po me thonte qe e kishte kuptuar.
Nje dit tjeter ishim rruges dhe pa nje pellumb te shtypur nga makina... ishte dicka e fresket dhe makabre. Ktheva koken nga ai me pa se si po reagonte. I vinte keq sepse menjeher reagoj " mami ai zogu ka vdekur?"
- po zemer, sepse nuk respektoi vizat e bardha dhe e shtypi makina. Kshu qe me rri afer dhe mos vrapo te vizat pa mamin.
Me ben pyetje pafund por nuk i mohoj asigje. Dhe pse akoma si ka mbush 3... dhe pse disa koncepte jan komplekse per te.
Po gaboj? Ndoshta.
Un jam Ade dhe falas ksaj teme, mu kujtua nje aspekt i femijerise qe deri dje kisha injoruar.
Kam pas shum kohe te lire qe e vogel dhe nga qe ballkoni naten mbushej me drit, muri ishte perher plot flutura dhe insekte te tjera.
Nuk e di se sa eksperimente mund te kem ber me to... nuk e di se sa insekte mund te kem futur ne shtepi per ti studjuar dhe per te kuptuar se si do reagonin ne situata te veshtira.
Besoj se aty kuptova vdekjen dhe qe dikush luante me jeten tone. Isha vertet shum e vogel...
Prandaj se kam pasur kurre frik. As sot... as dje... as tani qe jam nene.
Kjo sdo te thot qe skam pas situata ku kam rrezikuar vertet jeten... perkundrazi! Pikerisht sepse nuk e kam frik futem shpesh ne situata ne sikletshme. Dhe sdo te thot as qe skam pasur humbje te rendesishme sepse e dim te gjith qe lulet me te bukura, jan ato qe ikin perpara te gjithve ... kot nuk thot ajo shprehja "l'erba cattiva non muore mai". I kam vuajtur... me shpirt dhe akoma nuk i kam pranuar.
Nuk me eshte shpjeguar asigje nga jeta sepse ne shtepine time mbizoteronte ideja e " duke te ruajtur ne kafaz, do te rritesh me e mire se te tjeret dhe sdo te lendoj njeri". Nuk kishin llogaritur qe sa me i ngusht te jet kafazi, me i pafund do te jet bota e saj imagjinare.
Babysitter bleu 3 peshq te vegjel per cunin. Nuk i kishin shpjeguar qe ishin per akuarium dhe nuk zgjaten me shum se 1 jav.
Kur vdiq i pari, ai skuptonte... me kerkonte ti jepja me henger dhe i fliste qe te cohej nga gjumi.
Gjumashi!
I thash "vdiq. Nuk eshte me ktu me ne. Nuk do cohet nga gjumi."
Zgurdulloj syt sepse nuk e kishte degjuar si fjale.
Insistonte qe po flente gjum.
Largova peshkun e ngordhur nga 2 te tjeret.. dhe ne te njejten menyre veprova pasi iken njeri pas tjetrit.
Cuni sme pyeti me por me tha: " mami peshqit kan vdekur. Kan ikur. Sjan mo".
Nuk ishte pyetje. Ishte ai qe po me thonte qe e kishte kuptuar.
Nje dit tjeter ishim rruges dhe pa nje pellumb te shtypur nga makina... ishte dicka e fresket dhe makabre. Ktheva koken nga ai me pa se si po reagonte. I vinte keq sepse menjeher reagoj " mami ai zogu ka vdekur?"
- po zemer, sepse nuk respektoi vizat e bardha dhe e shtypi makina. Kshu qe me rri afer dhe mos vrapo te vizat pa mamin.
Me ben pyetje pafund por nuk i mohoj asigje. Dhe pse akoma si ka mbush 3... dhe pse disa koncepte jan komplekse per te.
Po gaboj? Ndoshta.
Te njejten gje ndjeva kur me lan te ajo pllak mermeri. Nuk e di per sa ore..
Por mbaj mend se sa shum e kam kerkuar
Shoku_vjeter
Anëtar i Nderuar
Paske qene i vogel! Paniku eshte faktori qe ndikon me se shumti !
Se procesi eshte si te ulesh nje automat dritash! Nuk kupton gje!
Fiks ashtu , vetem qe pasojat ngelen per ca kohe , pastaj u harru
gjithsesi vdekja ne det nuk eshte e keqe mendoj ?
Un llogaris dy dhe pse hera e pare ndoshta nuk duhet konsideruar e till
Kam qen maximumi 4 vjece. Djelli po perendonte... me kishte lan vetem si gjithmon me 1 qen qe me ruante kudo qe shkoja... ishte engjelli im mbrojtes dhe pse ishte gjigant, nuk e kisha frik.
Dallget po sillnin ne breg nje peshk te gondhur dhe un kisha qef ta kapja si babi. Kam vrapuar drejt detit me gjith forcat e mundshme dhe po pija uj kur me nxorri qeni duke me terheq nga rrobat.
Kur erdhi babi, i dhash peshkun me syt plot lumturi.
Heren e dyt isha 10 vjece. Shkova shum larg dhe nuk e dija qe smund te prekja. Me dolen perpara disa momente te bukura por dola vet pasi vendosa mos te luftoja me. Ka qen momenti qe mesova si te qendroja ne siperfaqe te detit pa frike. Nuk e di per sa koh kam mbyll syt duke ndjer rrezet e djellit qe me ledhatonin surratin.
Kam mesuar te notoj ne moshen 16 vj. Ne sarand. Vetem... pash shtrembet detin dhe pasi kisha shkuar shum larg, vendosa te zhytesha sa me thelle per tu ndjere prap gjalle... por hic. Nuk e pata me ate ndjesi..
Nga larg di vetem qe kam degjuar kushedi se sa ulerima pasi nxorra koken
Shoku_vjeter
Anëtar i Nderuar
Varet si ndodh, por une mendoj se cdo vdekje aksidentale eshte e tmerrshme!
Po behen 2 vjet nga vdekja aksidentale e nje te njohurit tim apneist! Profesionist, me eksperience dhe shume strikt ne pjesen e siguris.
kishte 6-7 ore pesca sub, ne karaburun, ishte zhytja e fundit, dhe gabimi me sekonda nga nje zhytje 24.6 meter nuk e la te dilte e te rikuperonte.
Kalon ne black out, sincope - samba, truri ndalon punen si rezultat i mungeses se oksigjenit! Edhe sikur te dalesh ne siperfaqe, kur humbet ndjenjat zhytesh perseri pasi nuk je i ndergjegjshem.
E ke parasysh ate lojen qe benin kur ishim femije , shtypnim njeri tjetrin ne gjoks fort ose me gishta arteriet qe furnizojne trurin, dhe na binte te fiket, mjart e rrezikshe por se dinim... kjo ndodh por me ndryshimin se kur je i zhytur mbushesh me uje dhe vdes!
Se ju te 3 te beni te thyhesh kornizat e virtualitetit te flasesh per gjera personale 
Ath para disa vitesh bej 1 operacion/nderhyrje kirurgjikale dicka 2 ore e me shume. Mbaj mend kur isha nen efektin e narkozes qe fillova te fluturoj pa force graviteti brenda nje tuneli spinal pa fund me nje ndjesi paniku ku isha dhe ku po shkoja. Tuneli mbaron dhe une bie me kurriz shtrire ne nje lendine te madhe plot me lulekuqe shume e bukur por dhe nje ndjesi shume e ngrohte familjare e paqte. Cohem dhe shof diellin si perendim ne hotizont por shume me afer lendines ku ndodhesha ne fund dhe duke pare ne horizont shoh mamane time te ndjere qe kishte vite vdekur... shkoj e takoj me mall e puth e perqafoj dhe e shihja qe dukej e qeshur pa dhimbje me e bukur se kurre.. i them sa mire qe te takova nuk dua te iki nga ketu. Ajo qesh dhe me thote akoma nuk eshte momenti yt per ketu shko tani.. Pak caste me vone ndjej qe dikush ushtronte presion mbi trupin tim disa shpulla ne fytyre dhe dikush me therriste emrin tim.. ishte doktori qe me zgjoi nga narkoza. Akoma isha me mendje midis dy botesh qe perjetova ato momente.
Nuk e di ca ishte truri im reaksione kimike apo parajsa ppr gjithesesi une u cmalla me nenen time!
Ath para disa vitesh bej 1 operacion/nderhyrje kirurgjikale dicka 2 ore e me shume. Mbaj mend kur isha nen efektin e narkozes qe fillova te fluturoj pa force graviteti brenda nje tuneli spinal pa fund me nje ndjesi paniku ku isha dhe ku po shkoja. Tuneli mbaron dhe une bie me kurriz shtrire ne nje lendine te madhe plot me lulekuqe shume e bukur por dhe nje ndjesi shume e ngrohte familjare e paqte. Cohem dhe shof diellin si perendim ne hotizont por shume me afer lendines ku ndodhesha ne fund dhe duke pare ne horizont shoh mamane time te ndjere qe kishte vite vdekur... shkoj e takoj me mall e puth e perqafoj dhe e shihja qe dukej e qeshur pa dhimbje me e bukur se kurre.. i them sa mire qe te takova nuk dua te iki nga ketu. Ajo qesh dhe me thote akoma nuk eshte momenti yt per ketu shko tani.. Pak caste me vone ndjej qe dikush ushtronte presion mbi trupin tim disa shpulla ne fytyre dhe dikush me therriste emrin tim.. ishte doktori qe me zgjoi nga narkoza. Akoma isha me mendje midis dy botesh qe perjetova ato momente.
Nuk e di ca ishte truri im reaksione kimike apo parajsa ppr gjithesesi une u cmalla me nenen time!
Redaktimi i fundit:
Rregulli per kete sport eshte qe asnjehere nuk duhet te zhytesh vetem per kete arsye
Me vjen keq per mikun
Me vjen keq ?
apnea eshte shume sport i bukur, e praktikoj edhe une por ne nivel amatorial sepse ketu ku jam jane te paketa mundesite. Por nga nje mesim qe me ka dhen nje shoku im qe eshte profesor per sub, me ka shpjeguar se sa me poshte te zhytesh me te ngadalta behen levizjet nga forca e presionit dhe nga i ftohti , ajo mania e zhytjes sa me thelle ,eshte kurthi i te gjithe kureshtareve ?
Shoku_vjeter
Anëtar i Nderuar
Bashk ne te dy cke tiRregulli per kete sport eshte qe asnjehere nuk duhet te zhytesh vetem per kete arsye
Me vjen keq per mikun
ashtu eshte! Dhe ai nuk ishte vetem, madje shoku tjeter e gjeti, por ishte shume vone! Kishte kalu 15-20 minuta, ceshtja eshte tek procedura,kur dalim, dalim grup, minimumi 2she, por duhet qe zhytjet te behen ne cift, me radhe, dmth njeri te ruaj duke te shoqeruar nga siperfaqja, jo seicili ne terezi te vet! Kjo ndodhi, pas shume oresh ne det, e humbet edhe orjentimin ku je, do disa sekonda te gjesh galexhanin, shokun dhe orjentimin.Koha qe duhet te rrish mbi uje pas 1 zhytje (apnea) eshte dyfish i kohes se zhytjes, por kur ke 6-7 ore ne det ky regull corjentohet!
pasojat jane shume te renda per te gjithe, nuk duhet harruar se kemi njerez qe na presin jashte adaj bote qe me te vertet eshte e pa imagjinueshme por dhe me mjaft rrisk!
nje zhytes profesionist italian ka thene : Zhytesit me bombula zhyten per te exploruar per rreth, zhytesit e lire ne apnea zhyten per te njohur vetveten!
une akoma se besoj qe i ka ndodh atij...
Shoku_vjeter
Anëtar i Nderuar
Te gjitha ndikojne, per profesionistet nuk eshte problem thellesia me shume se sa fakti qe harrojme njerezit qe kemi ne shtepi, dhe vendosim boten nenujore, pasionin, perpara realitetit ! me pak fjale eshte si droge ...
Sa me thelle te zhytesh aq me shume zvogelohet mushkria pasi shtypja rritet, muskujt harxhojne O2, prandaj limitohen levizjet, per te patur rezerva O2 per trurin, po ti vesh re apneistet jane pa muskuj, pikerisht per kete arsye, dhe femrat jane shume te suksesshme !
Eshte e dhimbshme cdo vdekje.
Lexova me kujdes pjesen e fundit te artikullit.
Nese eshte e drejte ti tregosh,kur dikush eshte i semure me semundje te rende vdekjeprurse?
Rasti konkret qenka nje e moshuar, nene e dy djemve,me semundje kancerogjene sa kuptova,dhe bijte e saj s`ja paskan thene.
Tani varet kendveshtirimi,por mendoj qe ne nje moment cdo njeri ka te drejte te dij semundjen e ti te vertete,nga e cila vuan dhe ndoshta fatekeqsisht do i sjelli fundin.
Nese nuk e ben ke thyer rregullin baze te nje te drejte te nje neriu.
Nuk mbrohet askush nga dhimbja duke i mohuar te verteten,sado e trishte qofte ajo.
Lexova me kujdes pjesen e fundit te artikullit.
Nese eshte e drejte ti tregosh,kur dikush eshte i semure me semundje te rende vdekjeprurse?
Rasti konkret qenka nje e moshuar, nene e dy djemve,me semundje kancerogjene sa kuptova,dhe bijte e saj s`ja paskan thene.
Tani varet kendveshtirimi,por mendoj qe ne nje moment cdo njeri ka te drejte te dij semundjen e ti te vertete,nga e cila vuan dhe ndoshta fatekeqsisht do i sjelli fundin.
Nese nuk e ben ke thyer rregullin baze te nje te drejte te nje neriu.
Nuk mbrohet askush nga dhimbja duke i mohuar te verteten,sado e trishte qofte ajo.
Monique
With or Without u
Mu kur rrezohem psh me bi te fiket , iki ne dynja tjeter por do ti asnji skom takuSe ju te 3 te beni te thyhesh kornizat e virtualitetit te flasesh per gjera personale
Ath para disa vitesh bej 1 operacion/nderhyrje kirurgjikale dicka 2 ore e me shume. Mbaj mend kur isha nen efektin e narkozes qe fillova te fluturoj pa force graviteti brenda nje tuneli spinal pa fund me nje ndjesi paniku ku isha dhe ku po shkoja. Tuneli mbaron dhe une bie me kurriz shtrire ne nje lendine te madhe plot me lulekuqe shume e bukur por dhe nje ndjesi shume e ngrohte familjare e paqte. Cohem dhe shof diellin si perendim ne hotizont por shume me afer lendines ku ndodhesha ne fund dhe duke pare ne horizont shoh mamane time te ndjere qe kishte vite vdekur... shkoj e takoj me mall e puth e perqafoj dhe e shihja qe dukej e qeshur pa dhimbje me e bukur se kurre.. i them sa mire qe te takova nuk dua te iki nga ketu. Ajo qesh dhe me thote akoma nuk eshte momenti yt per ketu shko tani.. Pak caste me vone ndjej qe dikush ushtronte presion mbi trupin tim disa shpulla ne fytyre dhe dikush me therriste emrin tim.. ishte doktori qe me zgjoi nga narkoza. Akoma isha me mendje midis dy botesh qe perjetova ato momente.
Nuk e di ca ishte truri im reaksione kimike apo parajsa ppr gjithesesi une u cmalla me nenen time!
Mesa duket atje ku do iki une ska njerez qe me presin ......
Jo jo puna eshte qe te fiket eshte te qindtat e sekondave kurse vdekja klinike disa sekonda shpjegimi shkencor kurse ajo tjetra se di mbetet ta provojme ???
Petrit101
Ta ka ta pu! ta kam me ti ba
Lover ke të drejtë, këto janë tulla fare, impunon seriozitet ky sport apo në përgjithësi, po më kujton debilat që vijnë me bo ? ktej ku në çdo zbritje pijnë një potir grapa williams dhe pastaj shkapeten