Fëmijëri e vrarë nga mjerimi

Një mëngjes si gjithë të tjerët që rinis me po ato vështirësi që mund të harrohen vetëm gjatë orëve të natës.

Për familjen Munishi varfëria është kthyer në një bashkëudhëtar të padëshiruar por të pandashëm që shoqëron cdo cast 7 antëarët e saj. Një baba dhe një nënë pa punë dhe 5 fëmijë të mitur të cilët jetojnë vetëm me lekët e ndihmës sociale nën të njëjtën cati me bagëtinë.

“Me te varfer nuk ka. Me nje perkrahje 38-40 mije leke, vete i shtati. Eshte me shume veshtiresi jeta”, shprehet kryefamiljari. Ne pamundesi per t’u plotesuar femijeve kerkesat me elementare, keta prinder e perjetojne dyfish varferine. “T’u marresh ndonje gje kalamajve s’del hesapi, kjo eshte krejt”, shton ai. Vetem pak minuta ne kembe per t’u drejtuar nga nje strehe varferie tek nje tjeter.

Nje shkolle gjysme e rrenuar e mbuluar me nje cati eterniti eshte ngrehina ku mblidhen rreth 50 femije te fshatit. Mes mureve, ne ndertesen e harruar, femijet do te presin edhe festen e tyre, 1 Qershorin. Pavaresisht se jane femije, deshirat i kane te vogla, e shumices varferia duket se ua ka tkurrur edhe enderrat dhe deshirat. Ne Mat, Bulqize, ashtu si ne Kukes, Shkoder, Puke, Vlore, Fier e Elbasan, kudo, femijet jane ata qe kane me pak vemendjen e shtetit dhe shoqerise.

Ne shtepite ku kulmon varferia, shpesh here edhe dhuna, ne rruge duke lypur, duke punuar ne te zeze, duke mbledhur kanace apo ne rrenojat ku bejne shkolle, rriten cdo dite ata qe jane e ardhmja e ketij kombi. Nje realitet qe i gjen serish shumicen e femijeve duke pritur nje tjeter 1 Qershor pa lodra ne duar, pa buzeqeshje ne fytyre, e mbi te gjitha pa nje te ardhme te sigurte perpara vetes. Nga njeri cep ne tjetrin, tek femijet qe ne vend te shkolles te detyruar kane zgjedhur te kullosin bagetine. Nga Vladimiri ne Malesi te Madhe tek Kledi i vogel ne fshatrat e Mamurrasit.

Te dy jetojne larg njeri-tjetrit por kane te njejtin fat. Pjesa me e madhe e femijeve qe jetojne kryesisht ne zonat rurale nuk do te bejne asgje me shume ne nje 1 Qershor. Ne Qafe Shtame femijet do te vazhdojne te mbledhin predha te vjeteruara per te siguruar pak para, ne Dobrunen e Kukesit ata do te kalojne ilegalisht kufirin per t’u shkolluar ne Kosove, ne Kuc te Vlores, ne Boboshtice te Korces, ne Kurth te Tiranes, ne Val te Bulqizes ku per te katertin vit me radhe nuk ka energji elektrike.


Ne Nimce ku mesojne e luajne mes mbetjeve te uraniumit, ne Spac ku mbledhin tullat e hekurishtet e ish kampit burg, tek femijet qe u jane bere duart me kallo nga puna ne ara, tek femijet e trafikuar, tek ata te dhunuar nga prinder e jo pak here edhe mesues. Viktima te varferise dhe punes se detyruar, femijet ne Shqiperi nuk gezojne mbrojtje nga ndonje ligj i vecante, si ne shume vende te tjera. Miratimi i tij ishte premtuar ne tre muajt e pare te vitit 2010 por per fat te keq ende nuk dihet se ne cilat tryeza humbi. E megjithate ne prag te 1 Qershorit femijet presin ende qe dikush vec fjaleve e premtimeve te beje te pakten nje ligj realitet.

topch

Titulli: Fëmijëri e vrarë nga mjerimi

LlIND PYETJA KUSH SHQETESOHET PER TA? ASNJE

KUSH I MERR PERSIPER TI NDIHMOJ? PO ASNJE

CNA NGELET TE THEMI? QE NA VJEN KEQ ME TE VERTET? PO NA VJEN VERTET SHUME KEQ POR NUK MJAFTON KAQ DHE MBI TE GJITHA NUK I NDIHMOJME DOT ME KEQARDHJE.

MIGJENI KA SHKRUAR;

Kafshate qe s’kaperdihet asht, or vlla, mjerimi,
kafshate qe te mbete ne fyt edhe te ze trishtimi
kur shef ftyra te zbeta edhe sy t’jeshilta
qe t’shikojne si hije dhe shtrijne duert e mpita
edhe ashtu te shtrime mbrapa teje mbesin
te tan jeten e vet derisa te vdesin.


E mbi ta n’ajri, si ne qesendi,
therin qiellen kryqat e minaret e ngurta,
profetent dhe shejtent ne fushqeta te shumngjyrta
shkelqejne. E mjerimi mirfilli ndien tradhti.
Mjerimi ka vulen e vet t’shemtueme,
asht e neveritshme, e keqe, e turpshme,
balli qe e ka, syt qe e shprehin,
buzet qe me kot mundohen ta mshefin -
jane femite e padijes e flite e perbuzjes,
t’mbetunat e flliqta rreth e perqark tryezes
mbi t’cilen hangri darken nje qen e pamshirshem
me bark shekulluer, gjithmon i pangishem.


Mjerimi s’ka fat. Por ka vetem zhele,
zhele fund e maje, flamujt e nje shprese
t’shkyem dhe te coptuem me t’dalun bese.


Mjerimi terbohet n’dashuni epshore.
Neper skaje t’errta, bashke me qej, mij, mica,
mbi pecat e mykta, t’qelbta, t’ndyta, t’lagta
lakuriqen mishnat, si zhange; t’verdhe e pisa,
kaperthehen ndjenjat me fuqi shtazore,
kafshojne, perpijne, thithen, puthen buzet e ndragta
edhe shuhet uja, dhe fashitet etja
n’epshin kaperthyes, kur mbytet vetvetja.
Dhe aty zajne fillin t’marret, sherbtoret dhe lypsat
qe neser do linden me na i mbushe rrugat.


Mjerimi ne dritzen e synit t’kerthinit
dridhet posi flaka e mekun e qirit
nen tavan t’tymuem dhe plot merimanga,
ku hije njerzish dridhen nder mure plot danga,
ku foshnja e smume qan si shpirt’ i keq
tu’ nduke gjite e shterruna t’zezes ame,
e kjo prap shtazane, mallkon zot e dreq,
mallkon frytn e vet, mallkon barrn e rande.
Foshnj’ e saj nuk qesh, por vetem lengon,
e ama s’e don, por vetem mallkon.
Vall sa i trishtueshem asht djepi i skamit
ku foshnjen perkundin lot edhe te fshamit!


Mjerimi rrit femin ne hijen e shtepive
te nalta, ku nuk mrrin zani i lypsis,
ku nuk mund t’u prishet qetsia zotnive
kur bashke me zoja flejne ne shtretent e lumnis.


Mjerimi pjek femin para se te burrnohet,
don ta msoje t’i iki grushtit q’i kercnohet,
atij grusht qe n’gjume e shterngon per fytit
kur fillojne kllapite e etheve prej unit
dhe fetyren e femis e mblon hij’ e vdekjes,
nje stoli e kobshme ne vend te buzqeshjes.
Nji fryt kur s’piqet dihet se ku shkon
qashtu edhe femia n’bark t’dheut mbaron.


Mjerimi punon, punon dit e nate
tu’ i vlue djersa ne gjoks edhe ne balle,
tue u zhigatun deri n’gjuje, n’balte
e prap zorret nga uja i bahen pale-pale.
Shperblim qesharak! Per qindenje afsh
ne dite - vetem: leke tre-kater dhe “marsh!”.


Mjerimi kaiher’ i ka faqet e lustrueme,
buzet e pezmatueme, mollzat e ngjyrueme,
trupin permendore e nje tregtis s’ndyte,
qe asht i gjikuem te bije ne shtrat vet i dyte,
dhe per at sherbim ka per te marre do franga
nder carcafe, nder fetyra dhe ne ndergjegje danga.


Mjerimi gjithashtu len dhe n’trashigim
-jo vec neper banka dhe ne gja te patundshme,
por eshtnat e shtrembta e n’gjoks ndoj dhimbe,
mund qe t’len kujtim diten e dikurshme
kur pullaz’ i shpis u shemb edhe ra
nga kalbsin’ e kohes, nga pesha e qiellit,
kur mbi gjithcka u ndi nje i tmerrshmi za
plot mallkim dhe lutje si nga fund i ferrit,
ish zan’ i njeriut qe vdiste nen tra.
Keshtu nen kambet’rande t’zotit t’egersuem -
thote prifti - vdes ai qe con jete te dhunuem.


Dhe me keto kujtime, ksi lloj fatkeqesinash
mbushet got’ e helmit ne trashigim brezninash.
Mjerimi ka moter ngushulluese goten.
Ne pijetore te qelbta, prane tryezes plot zdrale
te neveritshme, shpirti me etje derdh goten
n’fyt per me harrue nandhetenand’ halle.
E gota e turbull, gota satanike
tu’ e ledhatue e pickon si gjarpni-
dhe kur bie njeriu, si gruni nga drapni,
nen tryeze qan-qeshet ne forme tragjikomike.
Tê gjitha hallet skami n’gote i mbyt
kur njiqind i derdh nje nga nje ne fyt.
Mjerimi ndez deshirat si hyjet errsina
dhe bajne tym si hejt q’i ban shkrum shkreptima.


Mjerimi s’ka gezim, por ka vetem dhimba,
dhimba paduruese qe t’bajne t’cmendesh,
qe t’ap in litarin te shkojsh fill’ e t’varesh
ose bahe fli e mjere e paragrafesh.


Mjerimi s’don mshire. Por don vetem te drejt!
Mshire? Bije bastardhe e etenve dinake,
t’cilt n’mnyre pompoze posi farisejt
i bijne lodertines me ndjejt dhelparak
tu’ ia leshue lypsiti nje grosh te holl’ n’shplake.


Mjerimi asht nje njolle e pashlyeme
n’balle te njerzimit qe kalon neper shekuj.
Dhe ket njolle kurr nuk asht e mundshme
ta shlyejne pacavrat qe zune myk nder tempuj.

---------- Post added at 23:17 ---------- Previous post was at 23:16 ----------

Kjo poeme e migjenit ka thene gjithcka un mund te them

Titulli: Fëmijëri e vrarë nga mjerimi

Migjeni vertet e ka shprehur nje pjese te realitetit ne poezi ,dhe eshte shume e dhimbshme ....gjithsesi koha migjeniane mendoj se ka kaluar ,sot femijet i shikon te ndara ne klasa ...ke nje grup femijesh ku cdo gje e kane gati ...ke te tjere qe s'kane buke per te ngrene ...kjo eshte ironi e fatit ....
Normal qe shteti ka detyrimin ligjor e moral per tu siguruar jo vetem mbrojtien e jetes por dhe kushtet dhe menyren e rritjes se tyre ...por ku ka shtet sot thuaj .
Dhe OJQ vertet mund te japin ndihmesen e tyre ,por nuk kane fuqin e duhur per te shmangur mjerimin ...

Titulli: Fëmijëri e vrarë nga mjerimi

ida angel said:

Migjeni vertet e ka shprehur nje pjese te realitetit ne poezi ,dhe eshte shume e dhimbshme ....gjithsesi koha migjeniane mendoj se ka kaluar n ...

Click to expand...

E ke gabim ida, Letersia eshte pasqyra me e mire e jetes dhe e vetmja qe pasqyron te verteta te jetes . Vertet qe shume libra, poezi e poema jane shkruar shume shume heret, ne kohe shume te ndryshme nga sot po sdo te thot qe aji fenomen apo realitet i perket asaj periudhe. sepse ka shume e shume libra e poema e proza e tregime ku perplasin te verteta te medhaja qe jane shkruar shume kohe me pare dhe ekzistojne sot e kesaj dite.

Migjeni vertet e ka shkruar ne nje periudhe krjet ndryshe nga sot poemen por tematika e tij si varferia e prostitucioni i ke dhe sot e kesaj dite dhe do i kesh derisa te ket jete ne toke.

Mjerimi asht nje njolle e pashlyeme
n’balle te njerzimit qe kalon neper shekuj.

ndryshe sdo kishe postuar kete artikull ti.

Titulli: Fëmijëri e vrarë nga mjerimi

Bellatrix nuk jam kunder asaj qe kam hap si teme apo asaj qe ke then ti ,madje as me Migjenin s'jam kundra por mendoj se per kohen e sotme duket pak e hiperbolizuar ....ne kuptimin qe sot shikon dhe femije qe i kane te gjitha kushtet e jeteses , nje pabarazi klasash ,ke femije qe jane te lodhur nga luxi i tepert dhe nga ata femije qe nuk njohin se c'eshte ''luxi '' ........une kete te fundit do inorizoja me shume (pabarazine) disa rriten ne mjerim e disa te tjere jo.

Titulli: Fëmijëri e vrarë nga mjerimi

Mjerimi ngelet mjerim si ne kohen e Migjenit si tashti...Fatkeqsiht cdo dite na rastis qe te shohim femije qe zgjasin doren..femije te pa ushqyer...femije te cilet fati ua ka marr te drejten qe te endrojne, qe te buzeqeshin, qe te jene te lumtur dhe te jetojne ne nje cati sic mund ta kemi une dhe ti...Mund te duket shume poetike, mund te duket shume klishe por sado doja te kisha ndonje gje ne dor qe ti beja ato te ndihen te lumtur. ...Shume e poshter di te jete kjo bote...

Titulli: Fëmijëri e vrarë nga mjerimi

Eshte histori e dhimbeshme e kesaj familje,por viktimat e vertete te kesaj situate, jane femijet e pafajshem e te pa fuqishem, qe nuk jane ne gjendje te reagojne,...ky realitet per fat te keq ne shqiperi ekziston, per shkak edhe te irresponsabilitetit te prinderve.....nuk dua te paragjykoje situaten ne fjale ,por ne pergjithesi, keto situata ekstreme ndodhin per shkak te injorances dhe papergjegjshmerise se personave te rritur, sepse te sjellesh nje njeri ne jete, duhet te jesh i pergjegjshem ,ta rrisesh ne kushte optimale,ta edukosh,arsimosh dhe gjithashty ti japesh nje shtyse per te ardhmen, natyrishte keto prodhojne nje sere problemesh sociale per femijet, qe ne te ardhmen do te ndeshen te papregatitur ,me nje jete te veshtire , kjo eshte tragjedia e vertete, keta femije jane viktimat e vertete .............