PiNkY
Anëtar i Nderuar
Qyteti, mbrëmja, unë dhe ti.
Të bukur, të lumtur, të lodhur, të zhveshur..,
qyteti, mbrëmja, unë edhe ti.
Aroma e përzierë e flokëve,
ngjyra e syve të tu, reflektuar në sytë e mi.
E kujt është kjo zemër që kaq shumë rreh
më fort se frymëmarrja dhe zërat tanë?
ثshtë e jotja, e qytetit a e mbrëmjes,
apo ndoshta e imja me tingull këmbane?
Nuk e di ende ku mbrëmja mbaron
dhe ku fillon qyteti me zemrën e tij.
Nuk dalloj në jam unë kur më përqafon.
a je ti që pushon brenda syve të mi…
##############################################
Kjo jam unë…
Tinguj dashurie,
kurajë para vdekjes.
Nevojë për ëndrrën,
gëzim për jetën…
Liri në të vrapuar,
pasion në të kërcyer.
Foshnje në të qeshur,
mistike në lutje…
Trishtim, xhelozi,
dhurim, përkatësim, dëshirë…
Të mos dish se ç’të bësh…
të bërtasësh a të qash…
në trishtimin e një gjesti,
në kuriozitetin e një vështrimi,
Të dashurosh pa kuptuar,
Të urresh pa dashur…
Të jesh e ëmbël dhe e fortë,
grua dhe fëmijë njëkohësisht…..
#############################################
Zoti, Unë dhe Ti…
Sa larg! Ndoshta gjithmonë mes nesh ka qene kjo largësi
dhe ndoshta fare kot na dehu ideja e marrë
se ishim prane te dy.
Jam larg! Në ndjenja e mendime as unë nuk di se ku.
Ndoshta dhe fare pranë kur ty të kam qëndruar
s’kam qenë aspak këtu.
E ku është pikëthyerja? Në cilat labirinte ngeci ndonjë vështrim?
Mes gjithe fjaleve te embla, mes tingujsh, peshperitjesh
Nje thirrje a takim?
I lashti ligj i botës është kthyer mbrapsht rrëmbimthi.
Vetë Zoti sofrën shtron…
Dhe ne si dy të mjerë i shesim tangërllik
Si Papë apo Cambronne.
Dhe s’kemi frikë fare, por rrahim krenarë krahët
Prej parafine bërë.
E Zoti buzë kur na sheh majë kalit.
S’le diellin të na zërë...
Që krahët mos na shkrijnë dhe me ndriçim qiriri
Mos biem përmbi dhe.
Na lë të ndjejmë dhe pak të Bardhën Dritë të Qiellit,
paçka se s’është për ne.
Dhe prapë qëndrojmë larg, me mijra vite dritë,
ndonëse kaq të vetmuar
e Zotit zemërmadh i shesim tangërllik,
me zemrën tonë të shuar.
##############################################
Fjalorët
Nuk di pse pyetja jote kaq dhimbshëm më kumbon,
nuk di pse nga çdo kthesë ti rri dhe më vështron…
Dhe kur vrapoj shkujdesur, dhe kur jetën ndjek pas,
dhe kur boshin e heshtur përpiqem mos ta has…
“A jam unë mikja jote?”- si erdhëm gjer këtu?
Ta dish thellë zemrës time janë gdhendur sytë e tu…
“Mos jam për ty e huaj?” ç’të them s’më mbetet më.
Gjithshka rreth nesh më duket e ngrysur dhe pa zë.
Sa shumë vlen ti për mua s’e ditke pra, vërtet??!!
Atëhere gjithë fjalorët duhen ndryshuar krejt
###############################################
Ndryshe
Ndryshe, sot gjithshka eshte ndryshe..,
Alternuar neper jeten drite e terr,
Tjeter eshte shikimi edhe puthja.
Tjeter, nje mendim qe rrugen merr.
Ndryshe…! Ti ke hyre ne zemren time.
Nuk e di se si, nga c’porte valle
Dhe cdo mates, busull humb kuptimin,
Si ta dija qe do ndjeja kaq shume mall!
Ndryshe vjen mengjesi, perkedheles,
Tingujt ndryshe rendin si ujvare...
E gjithe jeta si cdo dite merr rrjedhen,
Por … asgje nuk eshte si me pare…
########################################################
Me mungon e tashmja…
Më mungon e tashmja që po jetoj
اuditerisht pa logjike, gërshetohet me kujtesën
Dhe së bashku falsifikojnë dhe e zhbëjnë
Realitetin.
Cilat ngjarje sërish do të përcaktojnë
Pjesëmarrjen tonë në këtë jetë?
Cila karikaturë pasioni do të imitojë
Dashurinë?
Habitem me shpejtësinë e kotësisë
Nese ndihemi më të plogët se breshka.
Më të palëvizshëm se mali.
Në praninë e matematikës së ndjenjave?
#######################################################
Dite pa shpirt
Digjen qiej prej letre
Iluzione yjesish..
Fragmente pafundesish.
Deti i zi mbledh simbolet e lirise, madheshtise…
Hije çnjerezore infiltrojne deri ne kocke
Si shpirtra te keqinj
Pergjaken imazhe
Ne kujtese dhe ne mendime
Improvizim kotesish...
#####################################################
Kur nuk te takova…
Une nuk isha, ndersa ti derdhje lot,
Dhe lotet e qiellit binin mbi ty.
Shpirti me thyhej, sa shume s’e them dot,
Ne naten qe shtrihej ngadale mbi te dy.
Mungova, isha atje ku nuk doja.
Trishtuar, me duhej te recitoja gezim…
Nuk shihja as yje, as henen kundroja,
Teksa doja te rendja ku ish shpirtin tim.
Me mire, ndoshta, qe me lot nuk te pashe,
Me mire qe dhe ti me lot s’me pe mua.
Ne enderr me dhimbte, me vriste, pa fjale
Ajo largesi nga zemra qe dua.
Ne diten qe erdhi, nje diell me shihte
Trishtueshem, sikur te me thoshte me fal,
Qe s’u be aq i nxehte, sa te tera t’i shkrinte
Malet dhe rruget qe neve na ndane…
Të bukur, të lumtur, të lodhur, të zhveshur..,
qyteti, mbrëmja, unë edhe ti.
Aroma e përzierë e flokëve,
ngjyra e syve të tu, reflektuar në sytë e mi.
E kujt është kjo zemër që kaq shumë rreh
më fort se frymëmarrja dhe zërat tanë?
ثshtë e jotja, e qytetit a e mbrëmjes,
apo ndoshta e imja me tingull këmbane?
Nuk e di ende ku mbrëmja mbaron
dhe ku fillon qyteti me zemrën e tij.
Nuk dalloj në jam unë kur më përqafon.
a je ti që pushon brenda syve të mi…
##############################################
Kjo jam unë…
Tinguj dashurie,
kurajë para vdekjes.
Nevojë për ëndrrën,
gëzim për jetën…
Liri në të vrapuar,
pasion në të kërcyer.
Foshnje në të qeshur,
mistike në lutje…
Trishtim, xhelozi,
dhurim, përkatësim, dëshirë…
Të mos dish se ç’të bësh…
të bërtasësh a të qash…
në trishtimin e një gjesti,
në kuriozitetin e një vështrimi,
Të dashurosh pa kuptuar,
Të urresh pa dashur…
Të jesh e ëmbël dhe e fortë,
grua dhe fëmijë njëkohësisht…..
#############################################
Zoti, Unë dhe Ti…
Sa larg! Ndoshta gjithmonë mes nesh ka qene kjo largësi
dhe ndoshta fare kot na dehu ideja e marrë
se ishim prane te dy.
Jam larg! Në ndjenja e mendime as unë nuk di se ku.
Ndoshta dhe fare pranë kur ty të kam qëndruar
s’kam qenë aspak këtu.
E ku është pikëthyerja? Në cilat labirinte ngeci ndonjë vështrim?
Mes gjithe fjaleve te embla, mes tingujsh, peshperitjesh
Nje thirrje a takim?
I lashti ligj i botës është kthyer mbrapsht rrëmbimthi.
Vetë Zoti sofrën shtron…
Dhe ne si dy të mjerë i shesim tangërllik
Si Papë apo Cambronne.
Dhe s’kemi frikë fare, por rrahim krenarë krahët
Prej parafine bërë.
E Zoti buzë kur na sheh majë kalit.
S’le diellin të na zërë...
Që krahët mos na shkrijnë dhe me ndriçim qiriri
Mos biem përmbi dhe.
Na lë të ndjejmë dhe pak të Bardhën Dritë të Qiellit,
paçka se s’është për ne.
Dhe prapë qëndrojmë larg, me mijra vite dritë,
ndonëse kaq të vetmuar
e Zotit zemërmadh i shesim tangërllik,
me zemrën tonë të shuar.
##############################################
Fjalorët
Nuk di pse pyetja jote kaq dhimbshëm më kumbon,
nuk di pse nga çdo kthesë ti rri dhe më vështron…
Dhe kur vrapoj shkujdesur, dhe kur jetën ndjek pas,
dhe kur boshin e heshtur përpiqem mos ta has…
“A jam unë mikja jote?”- si erdhëm gjer këtu?
Ta dish thellë zemrës time janë gdhendur sytë e tu…
“Mos jam për ty e huaj?” ç’të them s’më mbetet më.
Gjithshka rreth nesh më duket e ngrysur dhe pa zë.
Sa shumë vlen ti për mua s’e ditke pra, vërtet??!!
Atëhere gjithë fjalorët duhen ndryshuar krejt
###############################################
Ndryshe
Ndryshe, sot gjithshka eshte ndryshe..,
Alternuar neper jeten drite e terr,
Tjeter eshte shikimi edhe puthja.
Tjeter, nje mendim qe rrugen merr.
Ndryshe…! Ti ke hyre ne zemren time.
Nuk e di se si, nga c’porte valle
Dhe cdo mates, busull humb kuptimin,
Si ta dija qe do ndjeja kaq shume mall!
Ndryshe vjen mengjesi, perkedheles,
Tingujt ndryshe rendin si ujvare...
E gjithe jeta si cdo dite merr rrjedhen,
Por … asgje nuk eshte si me pare…
########################################################
Me mungon e tashmja…
Më mungon e tashmja që po jetoj
اuditerisht pa logjike, gërshetohet me kujtesën
Dhe së bashku falsifikojnë dhe e zhbëjnë
Realitetin.
Cilat ngjarje sërish do të përcaktojnë
Pjesëmarrjen tonë në këtë jetë?
Cila karikaturë pasioni do të imitojë
Dashurinë?
Habitem me shpejtësinë e kotësisë
Nese ndihemi më të plogët se breshka.
Më të palëvizshëm se mali.
Në praninë e matematikës së ndjenjave?
#######################################################
Dite pa shpirt
Digjen qiej prej letre
Iluzione yjesish..
Fragmente pafundesish.
Deti i zi mbledh simbolet e lirise, madheshtise…
Hije çnjerezore infiltrojne deri ne kocke
Si shpirtra te keqinj
Pergjaken imazhe
Ne kujtese dhe ne mendime
Improvizim kotesish...
#####################################################
Kur nuk te takova…
Une nuk isha, ndersa ti derdhje lot,
Dhe lotet e qiellit binin mbi ty.
Shpirti me thyhej, sa shume s’e them dot,
Ne naten qe shtrihej ngadale mbi te dy.
Mungova, isha atje ku nuk doja.
Trishtuar, me duhej te recitoja gezim…
Nuk shihja as yje, as henen kundroja,
Teksa doja te rendja ku ish shpirtin tim.
Me mire, ndoshta, qe me lot nuk te pashe,
Me mire qe dhe ti me lot s’me pe mua.
Ne enderr me dhimbte, me vriste, pa fjale
Ajo largesi nga zemra qe dua.
Ne diten qe erdhi, nje diell me shihte
Trishtueshem, sikur te me thoshte me fal,
Qe s’u be aq i nxehte, sa te tera t’i shkrinte
Malet dhe rruget qe neve na ndane…