Pe: Eshte mir te jemi gjykues pa mendur mir.....
Po e kap temen ne nje koncept pak me te gjere per te dal pastaj tek ajo qe do te thote hapesja e temes...
Ne fillim ca eshte gjykimi dhe pse behemi gjykues?...
Gjykimi eshte nje mendim perfundimtar qe japim per nje person apo dicka...Gjykimi ne teresi te tij ka te perfshire marredheniet qe krijohen me personalitetin tone si njeri,dhe me ate qe perceptojme nga te tjeret,nje gjest,veprim,mendim...Mjaftojne keta gjera qe te na krijohet nje ''imazh'' gjykimi per secilin...Zakonisht gjykimi krijohet nga njerez siperfaqesor,duke kapur vec nje ane te asaj qe ndodh...
Pse behemi gjykues?..
Njeriu ne vetvete ne nje ane te personalitetit te tij ka te vena apo te krijuar disa parime,te cilat i sheh vec me syrin e tij,nqs nga nje rrethane e jashtme apo dicka qe i ben peshtypje ne nje ambjent tjeter,bie ne kundershtim me parimet e tij,ne keta rrethana njeriu behet gjykues...Aty fillon e shpreh mendimet e tij per dicka qe ka pare,qe nuk e pranon parimi i tij...
Tani per te dalur pak tek ajo cfare do te thote hapesja e temes,me shume se sa gjykim,mua me duket paragjykim...Pasi paragjykimi ne teresi eshte thjesht nje mendim i shprehur me te pare,nje mendim siperfaqesor,pa ditur me detaje ose me ne brendesi si kane rrjedhur gjerat...Keta qe ka permenduar Arfenilla,jane taman gjera qe hasim perdite,eshte e kote te themi,nuk behet ashtu nuk behet ashtu,pasi kush me pak kush me shume te gjithe gjykojme njeri-tjetrin...E drejte apo e gabuar,e dime se si eshte por eshte vete i ndertuar i tille njeriu,ske ci ben...