JetMir
Antarë i Respektuar
Pra, sipas meje mendoj që njeriu është vetëm një gjysëm pa dashuri dhe po e pati dhe dashurinë kompletohet dhe bëhet 1 i plotë.
Shpesh herë dashuria është një gjë shumë e madhe për njeriun që nuk mund të krahasohet me asgjë tjetër, pasi dashuria të jetë ngjitur në majat më të larta, ndodh që ajo shkatërohet dhe njeriu në këtë rast dëshpërohet shumë dhe mund të të shkatëron jetën bashkë me të.
Jemi ne njerëzit që e shkatëron veten duke dështuar, duke humbur çdo gjë, duke qenë të zhgënjyer etj., duke mos i dhënë vetes kurajo që çdo gjë do shkojë mirë dhe do vazhdojme më tujte sikur të na vjen.
Pra, është njeriu ai që shkatëron dashurinë apo është dashuria që e shkatëron njeriun?
Shpresoj që do tju pëlqejë kjo temë pak sa filozofike dhe pres mendimet tuaja.
Shpesh herë dashuria është një gjë shumë e madhe për njeriun që nuk mund të krahasohet me asgjë tjetër, pasi dashuria të jetë ngjitur në majat më të larta, ndodh që ajo shkatërohet dhe njeriu në këtë rast dëshpërohet shumë dhe mund të të shkatëron jetën bashkë me të.
Jemi ne njerëzit që e shkatëron veten duke dështuar, duke humbur çdo gjë, duke qenë të zhgënjyer etj., duke mos i dhënë vetes kurajo që çdo gjë do shkojë mirë dhe do vazhdojme më tujte sikur të na vjen.
Pra, është njeriu ai që shkatëron dashurinë apo është dashuria që e shkatëron njeriun?
Shpresoj që do tju pëlqejë kjo temë pak sa filozofike dhe pres mendimet tuaja.