! - !
Once upon a time...
Nga Orjona Tresa
Orjona Tresa, gazetare
Gjithkund flet përmes komunikacionit si shkencë, ndërsa zhbëjmë njëherësh anën njerëzore. Kjo është ajo që më vret më shumë tek raportet në fjalë, se me komunikacionin elektronik nuk kam asgjë, të kuptohemi. Është një e mirë e pafund që të zgjidh punë në mënyrë të menjëhershme, dhe këtë të mirë ia vlerësojmë gjithashtu. Por vetëm për punë ama, se për të tjerat të merr lumi pastaj!
Por sa vlerë ka e gjithë kjo, kur nuk gjen forcën që gjithë mllefin që ke me vete, të mos arrish t’ia thuash në sy atij që e meriton. Pse, a thua se marazi i përcjellë elektronikisht do të të lehtësojë shpirtërisht? Do të të zgjidhë ndonjë gjë? Përkundrazi, do të të fusë në një qerthull që gjithnjë e më shumë do të kesh nevojë të shfryhesh. Dhe e gjithë kjo nuk bën gjë tjetër, veçse të ngatërron mendërisht qëndrimet, e të nxjerr zbuluar në dhjetëra chat-e të tjera me të cilët mund të qash telashe po kaq të ngjashme sipas interesit që ju lidh. Sepse ndodh të ngatërrosh portat e të bësh lëmsh veten dhe palët. Dhe në fund, plot armiqësi, qejfmbetje, e deri marrëdhënie të këputura në mes. Ja kaq ishte! Çfarë fitove? Humbe një tjetër! Humbe dhe veten!
Të gjithë jemi përdorues interneti. Nuk i shpëtojmë dot. Ka një shpejtësi marramendëse dhe hipnotizuese që të përfshin. Nuk ke ç’i bën. E gjithë bota kështu funksionon paralel. Tundim është, por shiheni mirënë kuptimin që bart, sepse dëmtoni veten. Ruajuni, largojuni teknologjisë kur vjen puna për marrëdhënien intime, dhe do të ndiheni më mirë pas kësaj.#revistapsikologjia
Orjona Tresa, gazetare
Gjithkund flet përmes komunikacionit si shkencë, ndërsa zhbëjmë njëherësh anën njerëzore. Kjo është ajo që më vret më shumë tek raportet në fjalë, se me komunikacionin elektronik nuk kam asgjë, të kuptohemi. Është një e mirë e pafund që të zgjidh punë në mënyrë të menjëhershme, dhe këtë të mirë ia vlerësojmë gjithashtu. Por vetëm për punë ama, se për të tjerat të merr lumi pastaj!
Kjo ndodh pikërisht sepse një gjë të tillë e lejon teknologjia e ftohtë dhe pa ndjenja, interneti, ofertat budallaqe, që pavarësisht se sa të shtrenjta janë krahasuar me perëndimin, na tutin si popull që të mos kursehemi.
Por sa vlerë ka e gjithë kjo, kur nuk gjen forcën që gjithë mllefin që ke me vete, të mos arrish t’ia thuash në sy atij që e meriton. Pse, a thua se marazi i përcjellë elektronikisht do të të lehtësojë shpirtërisht? Do të të zgjidhë ndonjë gjë? Përkundrazi, do të të fusë në një qerthull që gjithnjë e më shumë do të kesh nevojë të shfryhesh. Dhe e gjithë kjo nuk bën gjë tjetër, veçse të ngatërron mendërisht qëndrimet, e të nxjerr zbuluar në dhjetëra chat-e të tjera me të cilët mund të qash telashe po kaq të ngjashme sipas interesit që ju lidh. Sepse ndodh të ngatërrosh portat e të bësh lëmsh veten dhe palët. Dhe në fund, plot armiqësi, qejfmbetje, e deri marrëdhënie të këputura në mes. Ja kaq ishte! Çfarë fitove? Humbe një tjetër! Humbe dhe veten!
Por artificialja mbetet artificiale, dhe asnjëherë nuk ka për të përcjellë ndjesinë reale. E çfarë tregon e gjithë kjo? Mungesë lirie, dashurie. Reflekton ftohtësi njerëzore. Një mur që ngrihet pak nga pak, dhe kur të merr pamjen thua pse ndodhi? A mund ta heshtësh veten, dashurinë kështu? Por nuk mund ta shtosh as përmes kësaj gjetjeje të shkencës. Sepse nuk ka asnjë të vërtetë që të lidh. Është e shtirë. Betejë e humbur.
Të gjithë jemi përdorues interneti. Nuk i shpëtojmë dot. Ka një shpejtësi marramendëse dhe hipnotizuese që të përfshin. Nuk ke ç’i bën. E gjithë bota kështu funksionon paralel. Tundim është, por shiheni mirënë kuptimin që bart, sepse dëmtoni veten. Ruajuni, largojuni teknologjisë kur vjen puna për marrëdhënien intime, dhe do të ndiheni më mirë pas kësaj.#revistapsikologjia
)