braziljania
Anëtar i Nderuar
Dashuria dhe urrejtja për hirë të Allahut
subhanehu ve teala
Dashuria për hirë të Allahut, subhanehu ve teala, dhe urrejtja për hirë të Allahut, subhanehu ve teala, është shtyllë e rëndësishme prej shtyllave të besimit, andaj besimtari duhet të kujdeset për këtë dhe t'i përkushtoj rëndësi, ngase në hadith të vërtetë thuhet se hallka më e fortë e besimit është të duash për hirë të Allahut dhe të urresh për hirë të Allahut. Për këtë Allahu, subhanehu ve teala, ka cekur shumë ajete në Kuran: "Besimtarët të mos i miqësojnë mosbesimtarët, e t'i lënë anash besimtarët. E kush bën atë, ai nga feja e Allahut nuk ka asgjë, përveç për qëllim ruajtja prej të keqës së tyre. Allahu ju tërheq vërejtjen me dënim prej Tij pse vetëm tek Allahu është e ardhmja" Sureja Ali Imran: 28
Disa komentues të Kur'anit thonë: "Besimtarët janë ndaluar t'i miqësojnë qafirat, qofshin ata farefis, miq që nga koha para Islamit apo shkaqe tjera të miqësimit dhe bashkëjetësës. Allahu, subhanehu ve teala, thotë: "në vend që të marrin besimtarët". Ky ajet aludon në atë se muslimanëve iu mjafton miqësimi i besimtarëve, duke mos iu dhëne përparësi para besimtarëve dhe kush e bën këtë është larg mbrojtjes dhe miqësisë së Allahut.
Kjo është e vepër e logjikshme, ngase miqësimi i besimtarit dhe miqësimi i armikut janë dy komponente të kundërta, nuk bashkohen vetëm se në rast mbrojtjeje prej tyre nga frika. Allahu lejoi miqësimin e tyre në rast se nuk mund të mbijetojë vetëm se me shtirje ose janë të robëruar, nuk mund të shprehin armiqësi ndaj tyre, atëherë lejohet bashkëjetesa formalisht, duke qenë zemra e mbushur me armiqësi dhe urrejtje, shpreson të largohet (anulohet) pengesa dhe të shpreh armiqësinë dhe urrejtjen, ashtu siç Allahu, subhanehu ve teala, thotë:"Me përjashtim të atij që dhunohet (për të mohuar) e zemra e tij është e bindur plotësisht me besim" Sureja En-Nahël: 106.
Ibën Abasi, radijallahu anhu, thotë: "Nuk është shtirja me vepër, por me gjuhë". Gjithashtu thotë: "Allahu i ndaloi besimtarët të sillen mirë dhe butë me jobesimtarët dhe t'i marrin për mbrojtës dhe miq, krahas besimtarëve vetëm nëse jobesimtarët janë ngadhënjyes, atëherë shprehim ndaj tyre butësi duke i kundërshtuar në fe. Argument për këtë është fjala e Allahut në suren Ali Imran ku thotë: "Mund të ju mbështeteni vetëm në qoftë se vetëm në qoftë se ndjeni rrezik prej tyre" (Ali Imran). Këtë e transmeton Ibën Xherri dhe Ibën Ebi Hatimi.
Allahu, subhanehu ve teala, thotë: "O ju që besuat, mos i zini për miq të ngushtë të tjerët jashtë mesit tuaj, ata nuk pushojnë së vepruari në dëm tuajin, u dëshirojnë çka u mundon juve. Urrejta kundër jush duket nga gojët e tyre, por ajo që fshehin në tyre, është edhe më e madhe. Ne pra, u kemi sqaruar faktet nëse ju i kuptoni" Sureja Ali Imran
subhanehu ve teala
Dashuria për hirë të Allahut, subhanehu ve teala, dhe urrejtja për hirë të Allahut, subhanehu ve teala, është shtyllë e rëndësishme prej shtyllave të besimit, andaj besimtari duhet të kujdeset për këtë dhe t'i përkushtoj rëndësi, ngase në hadith të vërtetë thuhet se hallka më e fortë e besimit është të duash për hirë të Allahut dhe të urresh për hirë të Allahut. Për këtë Allahu, subhanehu ve teala, ka cekur shumë ajete në Kuran: "Besimtarët të mos i miqësojnë mosbesimtarët, e t'i lënë anash besimtarët. E kush bën atë, ai nga feja e Allahut nuk ka asgjë, përveç për qëllim ruajtja prej të keqës së tyre. Allahu ju tërheq vërejtjen me dënim prej Tij pse vetëm tek Allahu është e ardhmja" Sureja Ali Imran: 28
Disa komentues të Kur'anit thonë: "Besimtarët janë ndaluar t'i miqësojnë qafirat, qofshin ata farefis, miq që nga koha para Islamit apo shkaqe tjera të miqësimit dhe bashkëjetësës. Allahu, subhanehu ve teala, thotë: "në vend që të marrin besimtarët". Ky ajet aludon në atë se muslimanëve iu mjafton miqësimi i besimtarëve, duke mos iu dhëne përparësi para besimtarëve dhe kush e bën këtë është larg mbrojtjes dhe miqësisë së Allahut.
Kjo është e vepër e logjikshme, ngase miqësimi i besimtarit dhe miqësimi i armikut janë dy komponente të kundërta, nuk bashkohen vetëm se në rast mbrojtjeje prej tyre nga frika. Allahu lejoi miqësimin e tyre në rast se nuk mund të mbijetojë vetëm se me shtirje ose janë të robëruar, nuk mund të shprehin armiqësi ndaj tyre, atëherë lejohet bashkëjetesa formalisht, duke qenë zemra e mbushur me armiqësi dhe urrejtje, shpreson të largohet (anulohet) pengesa dhe të shpreh armiqësinë dhe urrejtjen, ashtu siç Allahu, subhanehu ve teala, thotë:"Me përjashtim të atij që dhunohet (për të mohuar) e zemra e tij është e bindur plotësisht me besim" Sureja En-Nahël: 106.
Ibën Abasi, radijallahu anhu, thotë: "Nuk është shtirja me vepër, por me gjuhë". Gjithashtu thotë: "Allahu i ndaloi besimtarët të sillen mirë dhe butë me jobesimtarët dhe t'i marrin për mbrojtës dhe miq, krahas besimtarëve vetëm nëse jobesimtarët janë ngadhënjyes, atëherë shprehim ndaj tyre butësi duke i kundërshtuar në fe. Argument për këtë është fjala e Allahut në suren Ali Imran ku thotë: "Mund të ju mbështeteni vetëm në qoftë se vetëm në qoftë se ndjeni rrezik prej tyre" (Ali Imran). Këtë e transmeton Ibën Xherri dhe Ibën Ebi Hatimi.
Allahu, subhanehu ve teala, thotë: "O ju që besuat, mos i zini për miq të ngushtë të tjerët jashtë mesit tuaj, ata nuk pushojnë së vepruari në dëm tuajin, u dëshirojnë çka u mundon juve. Urrejta kundër jush duket nga gojët e tyre, por ajo që fshehin në tyre, është edhe më e madhe. Ne pra, u kemi sqaruar faktet nëse ju i kuptoni" Sureja Ali Imran