Lauri
Anunnak
Osvaldo Guerrieri tregon utopinë e Atlantropës: projekti me të cilin arkitekti Herman Sorgel, në fillim të shekullit të njëzetë, për të kapërcyer krizën ushqimore, pasi popullsia botërore po i afrohej 2 miliard njerëz, planifikoi të thajë Mesdheun për ta bërë atë një fushë të madhe.
Kjo është historia e pabesueshme e një arkitekti gjerman, i cili gjatë gjithë jetës së tij ndoqi një ide që, në varësi të dekadave, konsiderohej brilante, vizionare, e rrezikshme, e çmendur dhe, në kohët e fundit, shkencërisht e gabuar.
Sorgel ishte i shqetësuar për krijimin e një sistemi për të shmangur katastrofa të tilla njerëzore. Prandaj ideja e Atlantropa (që dikush më vonë e quajti Paneuropa).
Kjo është ajo që konsistonte në: bllokimi i ngushticës së Gjibraltarit dhe kështu ndalimi i ujërave të Atlantikut, dhe në ngushticën e Dardaneleve për të tharë Detin Mesdhe dhe për ta bërë atë pjellore. Operacioni do të kishte prishur mijëra metra vijë bregdetare, do të kishte bashkuar Siçilinë me Kalabrinë dhe Sardenjen me Korsikën....
Kjo është historia e pabesueshme e një arkitekti gjerman, i cili gjatë gjithë jetës së tij ndoqi një ide që, në varësi të dekadave, konsiderohej brilante, vizionare, e rrezikshme, e çmendur dhe, në kohët e fundit, shkencërisht e gabuar.
Sorgel ishte i shqetësuar për krijimin e një sistemi për të shmangur katastrofa të tilla njerëzore. Prandaj ideja e Atlantropa (që dikush më vonë e quajti Paneuropa).
Kjo është ajo që konsistonte në: bllokimi i ngushticës së Gjibraltarit dhe kështu ndalimi i ujërave të Atlantikut, dhe në ngushticën e Dardaneleve për të tharë Detin Mesdhe dhe për ta bërë atë pjellore. Operacioni do të kishte prishur mijëra metra vijë bregdetare, do të kishte bashkuar Siçilinë me Kalabrinë dhe Sardenjen me Korsikën....