Ne gjithe jeten time, njerzit i kam friksuar sepse menyra se si jetoj eshte po aq spontanee dhe e dlire sa dhe e papritur. Plot surpriza dhe vendime te marrme ne baz te momentit.
Schiena indietro e petto in fuori... hunda krenare perpjet dhe takat qe kercasin si paralajmerim.
I kam friksuar sepse nuk kan asnje lloj kontrolli tek une dhe i duket sikur i rreshkas nga duart.
Bjondja ime tallet dhe thot: sei un folletto iperattivo sotto crack.
Te tjere me shprehin lirshem qe pershtypja e pare ka qen se isha personi me arrogant dhe heartless qe mund te kishin takuar ndonjehere.
Ne familje gjithashtu, ama e din qe jam, cfare do lloj gjeje te ndodhe.
Ah... nuk dua te harroj ato qe kan pasur frik te me flisnin.
Ky mallkim me ndjek qe nga klasa e katert kur nxjenesja e dyt e dalluar (e para duhej te isha une detyrimisht) me thot: "oh c'lirim. Kemi bere tek a cift me vendos se cila nga gocat do te fliste sepse kishim frik. Ti rrifesh me gjithe cunat e shkolles dhe je e vetmja qe ke perballuar F. por ishim kureshtare sepse kemi degjuar qe do nisesh per ne Itali".
Ose ose E. ate mbazdite qe me thot "nuk di te te pershendes apo jo sepse ti nje dite te don dhe tjetren je e fyer per dicka qe nuk me tregon dhe me uleret vaffanculo".
Ose ose Renata qe pas 11 dite bashke ne plazh me thot me lot ne sy " me fal sepse diten e pare qe te pash, doja me te shkul floket sepse mu duk sikur silleshe kshu per pordhe. Kurre nuk do ta kisha imagjinuar qe do boje cmenduri per tme bere per te qeshur dhe do caje kemben te shkembi duke bo si sexy badbitch per nje koment idjot qe te beri njoni".
Dhe sa Renata me pas... dhe sa me fal me fal me fal me fal me fal me fal me pas.
Aq shum 'me fal' me ka degjuar ky shpirt sa qe kam filluar ti kerkoj falje njerezve parakohe per kush dhe cfare jam.
Nuk mund te them qe nuk takuar trima por nuk ishin cka une doja... ose me sakt, nuk dija cfare doja por dija cfare nuk doja.
Aq me teper kur tentonin te me blenin, te me habitnin me pasuri apo surpriza banale kundrra deshires time.
Si mund nje shpirt indipendent te fitohet me nje zinxhir floriri?!
Me besoni... kam tentuar te adaptohem per te mos humbur njerzit qe doja.
Kam hequr armaturen dhe kam zgjedhur te sillem ne formen me xhentile dhe sakrifikuese te mundur; per dashuri.
Dhe sado qe imazhi im ne pasqyre zbehej dite pas dite, mendoja se ja vlente dhe qe nuk ishte faji tyre qe nuk me kuptonin sepse une jam shume per kedo.
Atehere shita dhe pasqyren dhe evitova te shikoja ne cfare isha transformuar: ne nje person pa ngjyra, te nenshtruar per teket e te tjerve qe nuk diten ta vleresojne por qe e shkelen dhe e perdoren si nje farzolet qurrash.
Kisha perdor cdo energji per njerez perjetesisht te pakenaqur dhe te pangopur qe nuk diten kurre te gezojne asnje bukuri qe kjo jet na dhuron. Njerez banal qe presin qe e mira te vi nga qielli dhe qe ne vend te buzeqeshin ne mengjes sepse jan te rrethuar nga dashuria, ulerasin dhe mallkojne boten.
Zhgenjim, mos pranimi i realitetit, kriz identiteti, depresion, kriz identiteti, urrejtje, nje kov me lot, kriz identiteti, humbje, dhimbje, nje det me lot, tick nervoz, atak paniku, pa frym, lezionizem, urretje, pranim dhe nje pasqyre te re.
Oh sa me pelqen kjo pasqyra e re ?
Sikur ka filluar tme flasi perseri dhe te me thot qe tek une nuk ka asgje qe nuk shkon.
Schiena indietro e petto in fuori... hunda krenare perpjet dhe takat qe kercasin si paralajmerim.
I kam friksuar sepse nuk kan asnje lloj kontrolli tek une dhe i duket sikur i rreshkas nga duart.
Bjondja ime tallet dhe thot: sei un folletto iperattivo sotto crack.
Te tjere me shprehin lirshem qe pershtypja e pare ka qen se isha personi me arrogant dhe heartless qe mund te kishin takuar ndonjehere.
Ne familje gjithashtu, ama e din qe jam, cfare do lloj gjeje te ndodhe.
Ah... nuk dua te harroj ato qe kan pasur frik te me flisnin.
Ky mallkim me ndjek qe nga klasa e katert kur nxjenesja e dyt e dalluar (e para duhej te isha une detyrimisht) me thot: "oh c'lirim. Kemi bere tek a cift me vendos se cila nga gocat do te fliste sepse kishim frik. Ti rrifesh me gjithe cunat e shkolles dhe je e vetmja qe ke perballuar F. por ishim kureshtare sepse kemi degjuar qe do nisesh per ne Itali".
Ose ose E. ate mbazdite qe me thot "nuk di te te pershendes apo jo sepse ti nje dite te don dhe tjetren je e fyer per dicka qe nuk me tregon dhe me uleret vaffanculo".
Ose ose Renata qe pas 11 dite bashke ne plazh me thot me lot ne sy " me fal sepse diten e pare qe te pash, doja me te shkul floket sepse mu duk sikur silleshe kshu per pordhe. Kurre nuk do ta kisha imagjinuar qe do boje cmenduri per tme bere per te qeshur dhe do caje kemben te shkembi duke bo si sexy badbitch per nje koment idjot qe te beri njoni".
Dhe sa Renata me pas... dhe sa me fal me fal me fal me fal me fal me fal me pas.
Aq shum 'me fal' me ka degjuar ky shpirt sa qe kam filluar ti kerkoj falje njerezve parakohe per kush dhe cfare jam.
Nuk mund te them qe nuk takuar trima por nuk ishin cka une doja... ose me sakt, nuk dija cfare doja por dija cfare nuk doja.
Aq me teper kur tentonin te me blenin, te me habitnin me pasuri apo surpriza banale kundrra deshires time.
Si mund nje shpirt indipendent te fitohet me nje zinxhir floriri?!
Me besoni... kam tentuar te adaptohem per te mos humbur njerzit qe doja.
Kam hequr armaturen dhe kam zgjedhur te sillem ne formen me xhentile dhe sakrifikuese te mundur; per dashuri.
Dhe sado qe imazhi im ne pasqyre zbehej dite pas dite, mendoja se ja vlente dhe qe nuk ishte faji tyre qe nuk me kuptonin sepse une jam shume per kedo.
Atehere shita dhe pasqyren dhe evitova te shikoja ne cfare isha transformuar: ne nje person pa ngjyra, te nenshtruar per teket e te tjerve qe nuk diten ta vleresojne por qe e shkelen dhe e perdoren si nje farzolet qurrash.
Kisha perdor cdo energji per njerez perjetesisht te pakenaqur dhe te pangopur qe nuk diten kurre te gezojne asnje bukuri qe kjo jet na dhuron. Njerez banal qe presin qe e mira te vi nga qielli dhe qe ne vend te buzeqeshin ne mengjes sepse jan te rrethuar nga dashuria, ulerasin dhe mallkojne boten.
Zhgenjim, mos pranimi i realitetit, kriz identiteti, depresion, kriz identiteti, urrejtje, nje kov me lot, kriz identiteti, humbje, dhimbje, nje det me lot, tick nervoz, atak paniku, pa frym, lezionizem, urretje, pranim dhe nje pasqyre te re.
Oh sa me pelqen kjo pasqyra e re ?
Sikur ka filluar tme flasi perseri dhe te me thot qe tek une nuk ka asgje qe nuk shkon.
