Lauri
Anunnak
PERSIATJE
Bota e çdonejrit nga ne nis dhe përfundon te vetja
Ka disa sjellje të cilat mund të mos të jenë të ndaluara me ligj, por që nuk t’i lejon vetja.
Janë pikërisht ato që diferencojnë njeriun me integritet, atë që nuk e mundon frika, se çfarë mendojnë të tjerët për të dhe nuk vuan nga makthet e të qenit i rrethyar nga vështrime qortuese apo ëndje të sëmbuara nga zilija. Nuk ka rëndësi se çfarë bën dallimin me të tjerët, prioritare është respekti ndaj vetes, ndaj asaj që ke ndërtuar me kaq mund dhe sakrifica, asaj vetvete që të përfaqëson denjësisht. Jo gjithmonë duhet të presësh kritika dhe nënqeshje ironike, për të kuptuar se ajo që po bën është në kundërshtim me atë që presin të tjerët nga ju. Secili nga ne është i armatosur më një shqisë, që na mbron nga papajtueshmëria me veten dhe balancon ekuilibrat e prishur nga ndikimi i rrethanave dhe indicieve që përftohen në realitetin e sëmbimit të gjithçkaje në përpjekjen shteruese për dominim. Asnjë herë nuk biem në gabim nëse i përgjigjemi atij instinkti, nëse nuk lejojmë që një tendencë për risi apo ngulm për përformancë sfiduese, të na kthehet në bumerang. Përpjekja e një peshku për të fluturuar dhe një zogu për të notuar është përfundimi i një rezultat dëshpërues. Çdonjëri nga ne ka zhguallin e vet, brenda të cilit ai jeton, pa guxuar të provojë të dalë. Një liri e kërkuar me kaq insistim nuk është ajo për të cilën aspirojmë. Natyra na ka kyçur brenda vetes për të na mbrojtur nga çdo e papritur që na kërcënon nga jashtë. Të kurajshmit guxojnë për të gabuar dhe fajtorët për të fituar çfarë kurrë nuk mund të jetë e tyre, dhe... ne nuk kemi pse t’i jepemi ankimeve për gabimet tona, të cilat jo domosdoshmërisht na pafajsojnë ne.
A_Vataj
Bota e çdonejrit nga ne nis dhe përfundon te vetja
Ka disa sjellje të cilat mund të mos të jenë të ndaluara me ligj, por që nuk t’i lejon vetja.
Janë pikërisht ato që diferencojnë njeriun me integritet, atë që nuk e mundon frika, se çfarë mendojnë të tjerët për të dhe nuk vuan nga makthet e të qenit i rrethyar nga vështrime qortuese apo ëndje të sëmbuara nga zilija. Nuk ka rëndësi se çfarë bën dallimin me të tjerët, prioritare është respekti ndaj vetes, ndaj asaj që ke ndërtuar me kaq mund dhe sakrifica, asaj vetvete që të përfaqëson denjësisht. Jo gjithmonë duhet të presësh kritika dhe nënqeshje ironike, për të kuptuar se ajo që po bën është në kundërshtim me atë që presin të tjerët nga ju. Secili nga ne është i armatosur më një shqisë, që na mbron nga papajtueshmëria me veten dhe balancon ekuilibrat e prishur nga ndikimi i rrethanave dhe indicieve që përftohen në realitetin e sëmbimit të gjithçkaje në përpjekjen shteruese për dominim. Asnjë herë nuk biem në gabim nëse i përgjigjemi atij instinkti, nëse nuk lejojmë që një tendencë për risi apo ngulm për përformancë sfiduese, të na kthehet në bumerang. Përpjekja e një peshku për të fluturuar dhe një zogu për të notuar është përfundimi i një rezultat dëshpërues. Çdonjëri nga ne ka zhguallin e vet, brenda të cilit ai jeton, pa guxuar të provojë të dalë. Një liri e kërkuar me kaq insistim nuk është ajo për të cilën aspirojmë. Natyra na ka kyçur brenda vetes për të na mbrojtur nga çdo e papritur që na kërcënon nga jashtë. Të kurajshmit guxojnë për të gabuar dhe fajtorët për të fituar çfarë kurrë nuk mund të jetë e tyre, dhe... ne nuk kemi pse t’i jepemi ankimeve për gabimet tona, të cilat jo domosdoshmërisht na pafajsojnë ne.
A_Vataj