braziljania
Anëtar i Nderuar
Pasi lë qytetin “e hekurt” mes malesh, Poliçanin, do të ndalosh një copë herë në një fshat që shtrihet poshtëë këmbëve të malit Tomor, në Bogovë. Kjo është ndër komunat që shpesh i ngjan një vendi të shenjtë, ku vizitorë të shumtë nga e gjithë Shqipëria, vijnë dhe celebrojnë festat fetare, ditëlindjet dhe argëtohen. Uji i ftohtë që rrjedh nga thellësitë e Tomorit plak e të madhërishëm, mish i viçit dhe i qengjit, rritur në barin plotë trëndelinë, rakia e fortë dhe e mirë, mikpritja dhe bujaria e këtyre njerëzve, ka bërë që ky vend, jo vetëm të mos braktiset asnjëherë nga banorët e kësaj zone, por edhe të vizitohet ditë pas ditë nga njerëz të shumtë. Pikërisht këtë simbiozë të pikëtakimit të këtyre njerëzve nga qytete e zona të ndryshme, ndjen çdo vizitor kur shkel për herë të parë në këtë vend, sepse ai është një vend mitik, pasi si madhështi të tij ka malin e Tomorit, ku dhjetëra e dhjetëra pelegrinë çdo vit shkojnë festojnë me ditë të tëra, duke shijuar mrekullitë dhe shenjtërinë e këtij mali. Këtu në këtë zonë me një bukuri të rrallë natyrore, me një gjelbërim të përjetshëm stinor, gjen ritet, vdekjet gjë që janë lidhur në mënyrë të pazgjidhshme.
Jetesë në gëzim
Kur udhëton nëpër këtë zonë të komunës Bogovë, duke u ngjitur në fshatin Bargullas, Nishovë, Sirakë e Selan, menjëherë është e prekshme dhe e ndjeshme, bujaria, fisnikëria dhe shpirti i mirë i këtyre njerëzve. Tek fjalët: Mirë se erdhët; Bujrum; Na ka ardhur miku;… ndihet kultura, mirësjellja dhe afrimi i njerëzve, një kulturë e dukshme kjo, tepër njerëzore që i lidh ata me njëri-tjetrin. Qendra e komunës është aty buzë rrugës, ku njerëzit pleksen me banorë vendas, por edhe me kalimtarë, që ndalojnë zbresin nga makinat, pinë një kafe, një gotë ujë të ftohtë, pastaj vazhdojnë……
Jeta e këtyre njerëzve të gëzon, pasi të gjithë janë mirë dhe të gjithë e duan njëri-tjetrin. Një pjesë e fshatrave, punojnë tokën, një pjesë merren me tregti, në lokale ku presin e përcjellin njerëz të shumtë dhe një pjesë tjetër merret me tregtimin e pllakës së gurit në lartësitë e malit Tomor.
Këtu ka ende intelektualë, mësues që mësojnë rreth 300 nxënës. Ka ambulancë, me rreth 13 pika shëndetësore, ku në çdo fshat shërbejnë infermiere e mami.
Natyra përveç...
Si në një ishull interesant jetojnë disa familje në Jaupas, aty kanë tokat, pyjet, blegtorinë. Një vend që i lidh si një urë pasarele prej kohësh, është një vend interesant, të cilin e kanë lakmuar deri edhe biznesmenë nga Tirana për të blerë ca tokë, për ta kthyer në një fshat turistik. Po shpesh aty është hedhur ideja për një hidrocentral, ku nëpërmjet ujit të lumit Osum, mund t’i japësh energji gjithë Skraparit. Skraparllinjtë dhe një central elektrik që kanë, nuk e kanë braktisur, por përkundrazi i kanë dhënë jetë. ثshtë një fakt i vërtetë, që në zonat malore, jeta është boshatisur, por në Bogovë ndodh e kundërta, popullsia këtu ndryshon, ajo është në shtim, sepse dhe fëmijët që lindin, ata rriten aty dhe mësohen me dashurinë për vendin e tyre.
Dikur “mollë e ndalueme”
اfarë i mban njerëzit në Bogovë
ثshtë ky mal i madh, Tomori, që ushqen gjithë këta njerëz me bekimin e madh për Zotin, por dhe me tokën e tij bujare ku rriten, çaji, sherebeli, kërpudha shumë e shtrenjtë, salepi, trëndelina, rigoni e bari i shijshëm për bagëtinë, mishi e qumështi, që jo rrallë herë i shohim në tregje në të gjithë Shqipërinë. Vetëm me sherebelin që prodhon ky mal janë punësuar disa punëtorë në një punishte në Poliçan. Ky “monument” i madh i jep jetë komunës Bogovë dhe fshatrave përreth. Dikur Bogova ishte një mollë “e ndalume” ku i ishte hedhur një vello dhe bukuritë ia shihnin vetëm qeveritarët e mëdhenj. Ish-kryeministri i asaj kohe, Mehmet Shehu, kishte të drejtën të ishte gjahtari special në pyllin e madh e të bukur të Bogovës.
Jetesë në gëzim
Kur udhëton nëpër këtë zonë të komunës Bogovë, duke u ngjitur në fshatin Bargullas, Nishovë, Sirakë e Selan, menjëherë është e prekshme dhe e ndjeshme, bujaria, fisnikëria dhe shpirti i mirë i këtyre njerëzve. Tek fjalët: Mirë se erdhët; Bujrum; Na ka ardhur miku;… ndihet kultura, mirësjellja dhe afrimi i njerëzve, një kulturë e dukshme kjo, tepër njerëzore që i lidh ata me njëri-tjetrin. Qendra e komunës është aty buzë rrugës, ku njerëzit pleksen me banorë vendas, por edhe me kalimtarë, që ndalojnë zbresin nga makinat, pinë një kafe, një gotë ujë të ftohtë, pastaj vazhdojnë……
Jeta e këtyre njerëzve të gëzon, pasi të gjithë janë mirë dhe të gjithë e duan njëri-tjetrin. Një pjesë e fshatrave, punojnë tokën, një pjesë merren me tregti, në lokale ku presin e përcjellin njerëz të shumtë dhe një pjesë tjetër merret me tregtimin e pllakës së gurit në lartësitë e malit Tomor.
Këtu ka ende intelektualë, mësues që mësojnë rreth 300 nxënës. Ka ambulancë, me rreth 13 pika shëndetësore, ku në çdo fshat shërbejnë infermiere e mami.
Natyra përveç...
Si në një ishull interesant jetojnë disa familje në Jaupas, aty kanë tokat, pyjet, blegtorinë. Një vend që i lidh si një urë pasarele prej kohësh, është një vend interesant, të cilin e kanë lakmuar deri edhe biznesmenë nga Tirana për të blerë ca tokë, për ta kthyer në një fshat turistik. Po shpesh aty është hedhur ideja për një hidrocentral, ku nëpërmjet ujit të lumit Osum, mund t’i japësh energji gjithë Skraparit. Skraparllinjtë dhe një central elektrik që kanë, nuk e kanë braktisur, por përkundrazi i kanë dhënë jetë. ثshtë një fakt i vërtetë, që në zonat malore, jeta është boshatisur, por në Bogovë ndodh e kundërta, popullsia këtu ndryshon, ajo është në shtim, sepse dhe fëmijët që lindin, ata rriten aty dhe mësohen me dashurinë për vendin e tyre.
Dikur “mollë e ndalueme”
اfarë i mban njerëzit në Bogovë
ثshtë ky mal i madh, Tomori, që ushqen gjithë këta njerëz me bekimin e madh për Zotin, por dhe me tokën e tij bujare ku rriten, çaji, sherebeli, kërpudha shumë e shtrenjtë, salepi, trëndelina, rigoni e bari i shijshëm për bagëtinë, mishi e qumështi, që jo rrallë herë i shohim në tregje në të gjithë Shqipërinë. Vetëm me sherebelin që prodhon ky mal janë punësuar disa punëtorë në një punishte në Poliçan. Ky “monument” i madh i jep jetë komunës Bogovë dhe fshatrave përreth. Dikur Bogova ishte një mollë “e ndalume” ku i ishte hedhur një vello dhe bukuritë ia shihnin vetëm qeveritarët e mëdhenj. Ish-kryeministri i asaj kohe, Mehmet Shehu, kishte të drejtën të ishte gjahtari special në pyllin e madh e të bukur të Bogovës.
Ja u beme 3!