Lauri
Anunnak
Danton, burri që zhvarros gruan, Antoinette, duke e puthur dhe përqafuar për herë të fundit
Kjo nuk është thjeshtë një pikturë. Është një ngjarje e vërtetë dhe e rrallë, ngjethëse gjithashtu. Dashuri që nuk pranon ndarje. Shpirtra që kërkojnë të ndalin kohën, të ribëjnë çfarë fatalisht i përket vdekjes.
Burri që puth gruan e vdekur, Antoinette, pasi e ka zhvarrosur atë. Ajo nuk mund të ikte pa lamtumirën e tij tragjike. Një ndarje që mbeti ngjarje dhe u jetësua në art si shprehjen e pasionit të një burri, i cili i pamundur të ishte prezent, kur bashkëshortja humbi jetën gjatë lindjes, bashkë me fëmijën e tyre.
Kjo pikturë e francezit Joseph Sylvestre, jetëson një moment ngjethës, atë kur Danton puth kufomën e gruas së tij. Ai u kthye nga Belgjika, pak ditë pasi bashkëshortja kishte vdekur. E zhvarros në mes të natës trupin e të dashures për ta parë dhe puthur për herë të fundit.
Cili ishte Danton dhe gruaja e tij, Antoinette?
Në vitin 1780, ai u nis për në Paris dhe gjeti një punë si nëpunës falë avokatit të babait të tij. Më pas ai shkruan emrin e tij "d'Anton" me që mund ta bëjë atë të kalojë në serën e fisnikëve, si një aksesim për një klientelë klasi.
Kur ai jetonte dhe punonte në Paris, frekuentonte “Café du Parnasse”, përballë “Palais de Justice”, ku dashurohet me vajzën e pronarit, Antoinette. Një dashuri me shikim të parë, me një vajzë të bukur, të ëmbël, por edhe të pasur tashmë
Ata u martuan në vitin 1787, në kishën e Saint-Germain l'Auxerrois, përballë Luvrit, kisha e mbretërve të Francës.
Më 21 janar 1793, Danton nuk mori pjesë në ekzekutimin e mbretit Louis XVI, pasi ai ishte dërguar në një mision në Belgjikë. Dhe kur kthehet, ai ka dhimbjen të mësojë se gruaja e tij, e shtrenjta Antoinette vdiq në lindje dhe se fëmija nuk mbijetoi. Dantoni është edhe më i pangushëllueshëm, pasi do të kishte dashur të kishte si suvenir një bust të gruas së tij. Ai shkon të gjejë mikun e tij skulptorin Claude-André Deseine dhe porosit një bust për të shoqen. Ai e do të gjallë, qoftë edhe në një vepër arti.
Por çfarë të bëni kur modelja është e vdekur dhe e varrosur? Danton kishte gërmuar kufomën e gruas së tij në mes të natës, në mënyrë që skulptori të mund t'i vendoste asaj një maskë vdekjeje. Në këtë rast makabër, Dantoni e përqafon të ndjerën në krahë dhe e puth në buzë.
A nuk ishte romantike dhe tragjike njëherash? Ja burri, këtu është Dantoni. I zjarrtë dhe i shkathët, në një botë ku dashuria dhe vdekja, Erosi dhe Thanatosi janë përzier çuditërisht.
Bota është më e madhe se ne kujtojmë dhe arti është më shumë se si i tillë, sepse ka dashuri të tilla të mëdha që nuk pranojnë vdekjen të hyjë në mes.
Albert Vataj
Kjo nuk është thjeshtë një pikturë. Është një ngjarje e vërtetë dhe e rrallë, ngjethëse gjithashtu. Dashuri që nuk pranon ndarje. Shpirtra që kërkojnë të ndalin kohën, të ribëjnë çfarë fatalisht i përket vdekjes.
Burri që puth gruan e vdekur, Antoinette, pasi e ka zhvarrosur atë. Ajo nuk mund të ikte pa lamtumirën e tij tragjike. Një ndarje që mbeti ngjarje dhe u jetësua në art si shprehjen e pasionit të një burri, i cili i pamundur të ishte prezent, kur bashkëshortja humbi jetën gjatë lindjes, bashkë me fëmijën e tyre.
Kjo pikturë e francezit Joseph Sylvestre, jetëson një moment ngjethës, atë kur Danton puth kufomën e gruas së tij. Ai u kthye nga Belgjika, pak ditë pasi bashkëshortja kishte vdekur. E zhvarros në mes të natës trupin e të dashures për ta parë dhe puthur për herë të fundit.
Cili ishte Danton dhe gruaja e tij, Antoinette?
Në vitin 1780, ai u nis për në Paris dhe gjeti një punë si nëpunës falë avokatit të babait të tij. Më pas ai shkruan emrin e tij "d'Anton" me që mund ta bëjë atë të kalojë në serën e fisnikëve, si një aksesim për një klientelë klasi.
Kur ai jetonte dhe punonte në Paris, frekuentonte “Café du Parnasse”, përballë “Palais de Justice”, ku dashurohet me vajzën e pronarit, Antoinette. Një dashuri me shikim të parë, me një vajzë të bukur, të ëmbël, por edhe të pasur tashmë
Ata u martuan në vitin 1787, në kishën e Saint-Germain l'Auxerrois, përballë Luvrit, kisha e mbretërve të Francës.
Më 21 janar 1793, Danton nuk mori pjesë në ekzekutimin e mbretit Louis XVI, pasi ai ishte dërguar në një mision në Belgjikë. Dhe kur kthehet, ai ka dhimbjen të mësojë se gruaja e tij, e shtrenjta Antoinette vdiq në lindje dhe se fëmija nuk mbijetoi. Dantoni është edhe më i pangushëllueshëm, pasi do të kishte dashur të kishte si suvenir një bust të gruas së tij. Ai shkon të gjejë mikun e tij skulptorin Claude-André Deseine dhe porosit një bust për të shoqen. Ai e do të gjallë, qoftë edhe në një vepër arti.
Por çfarë të bëni kur modelja është e vdekur dhe e varrosur? Danton kishte gërmuar kufomën e gruas së tij në mes të natës, në mënyrë që skulptori të mund t'i vendoste asaj një maskë vdekjeje. Në këtë rast makabër, Dantoni e përqafon të ndjerën në krahë dhe e puth në buzë.
A nuk ishte romantike dhe tragjike njëherash? Ja burri, këtu është Dantoni. I zjarrtë dhe i shkathët, në një botë ku dashuria dhe vdekja, Erosi dhe Thanatosi janë përzier çuditërisht.
Bota është më e madhe se ne kujtojmë dhe arti është më shumë se si i tillë, sepse ka dashuri të tilla të mëdha që nuk pranojnë vdekjen të hyjë në mes.
Albert Vataj
se nuk t'a kam ndjek atë alegori 
xhan më shiko me një, me dy sy, 