Cdo gje nisi si nje perralle e bukur. Nje njeri i panjohur per mua. Nje bukuri e pashtershme dhe shume e mahnitshme me terhiqte drejt tij. Ai ishte i mistershem , dukej si nje njeri me shume sekrete ose me pervoje shume te madhe ne jete. Ai ishte njeri i drejte dhe shume kuptimplote , dukej se une isha me e thjeshta ose naivja me e madhe ne bote perballe tij. Pak nga pak filluam te njiheshim edhe pse ishim me bote te kunderta. Une e shikoja ne sy dhe perhumbesha aty , ato nuk flisnin me ze te larte, qendronin ne heshtje , ishin te mistershem , te ashper , sikur shprehnin dicka kundrejt meje. Nuk dija me si te veproja , isha ne kundershtim me veten , me dukej sikur shkrihesha perballe tij. Ai perpiqej te me provoknte me dinakerine e tij dhe e arrinte me se miri. Te gjithe kishin simpati per te dhe jo vetem aq... Tek ai kisha arritur te krijoja nje vend shume te rendesishem ne zemren e tij dhe une qe lodhesha por akoma nuk e kisha kuptuar. E doja dhe ai e kishte kuptuar me kohe. U tregova naive dhe e ceket ndoshta isha verbuar nga dashuri qe ndieja per te. Ishte shume mizore te mendoja se cfare mund te ndiente ai per mua. Nga guximi qe une kam, i thashe ne nje fare menyre se cfare ndjeja per te , por nuk mu duk shume i interesuar ose ndoshta nuk donte ta shprehte.
likeee it ?????????
likeee it ?????????