Doja te komentoja tek temat qe jane hapur per 8 marsin, por momentalisht lexova kete shperthim te kesaj gruaje. MEndoj se cdo fjale tjeter do ishte e kote.
LExim te kendshem qe shkakton analize te brendshme tek cdo kush.
Fjolla Spanca.
Zakonisht, nëpër ditë festash njerëzit i zbusin zemrat edhe nxjerrin pak gëzim për të tanë, pa përjashtim! Meqë 8 Marsi s’asht dhe s’ka si me qenë festë; sepse në thelb asht një moment shpërthimi; asht kërkesë a lutje, megjithatë na shtyen me u thellu i troh, n’vet-vete… Asht tmerrësisht e vështirë me jetu në nji botë burgu, për ma tepër me qenë GRU, në nji kohë ku trupi /mishi e tejkalon [pakufizueshmërinë] e shpirtin-t. Asht zor sepse bota jonë shkon tuj u ngushtu, kështu nuk i ban vend askurrkujt që asht ndryshe prej -kallëpit- i cili del si model i gatshëm brenda standardeve puth janë të preferueshme nga nji grup i vogël njerëzish pa ngjyra. Me qenë normal; asht jonormale; me qene e thjeshtë; asht turp; me qene vetja; s’je IN; mos me u grimu; s’je e kojshme; mos me u zhvesh; s’je e ngrënshme; me qene e shendosh; s’bahesh për modele; me u ba e zonja e vetes; je e përdalë; me luftu për familjen; s’je e ndershme … me u mbulu; fluturon prej shkollës, të perjashton shoqnija ose të vrasin me vesh fund; ai që të ka dhunu justifikohet se e ke tundue a provokue me rrit fëmije; shoqnija të sheh si te padobishme se rri në shpi – Kjo dit’ asht si me thanë nji shkundje për pluhunin e harresës; për gratë që luftojnë në të katër anët e dunjasë; për ato që e kanë çel derën; për gratë që nuk i shkelin gratë; për gruan që e njeh UNIVERSIN brenda vetes dhe nuk i then zemrat e grave tjera; për gruan që burrin e ka shok t’jetës; për gratë që në gjoks e mbajnë ylberin, atyne që i kane harru dhimbjet e jetojnë me hanë n’ball… asht përmendje e grave që luftojnë për shoqet e tyne, grave që burrat nuk i mendojnë për kafshë; grave që punojnë nëpër fusha e nëpër ara; që rrisin femijë e i edukojnë; grave që falin, grave që krijojnë jetë prej trupit të tyne; atyre që buzeqeshin kur u nxihet dielli dhe që dashunojnë përditë si me qenë herë e parë! Tan viti asht zgjim për gratë që refuzojnë me qenë “mall” për blemje! Gratë; nanat, motrat, bijat, shoqet, miket, t’dashtunat, bashkëjetueset e bashkëndërtueset e jetës!
/belkisa
LExim te kendshem qe shkakton analize te brendshme tek cdo kush.
Fjolla Spanca.
Zakonisht, nëpër ditë festash njerëzit i zbusin zemrat edhe nxjerrin pak gëzim për të tanë, pa përjashtim! Meqë 8 Marsi s’asht dhe s’ka si me qenë festë; sepse në thelb asht një moment shpërthimi; asht kërkesë a lutje, megjithatë na shtyen me u thellu i troh, n’vet-vete… Asht tmerrësisht e vështirë me jetu në nji botë burgu, për ma tepër me qenë GRU, në nji kohë ku trupi /mishi e tejkalon [pakufizueshmërinë] e shpirtin-t. Asht zor sepse bota jonë shkon tuj u ngushtu, kështu nuk i ban vend askurrkujt që asht ndryshe prej -kallëpit- i cili del si model i gatshëm brenda standardeve puth janë të preferueshme nga nji grup i vogël njerëzish pa ngjyra. Me qenë normal; asht jonormale; me qene e thjeshtë; asht turp; me qene vetja; s’je IN; mos me u grimu; s’je e kojshme; mos me u zhvesh; s’je e ngrënshme; me qene e shendosh; s’bahesh për modele; me u ba e zonja e vetes; je e përdalë; me luftu për familjen; s’je e ndershme … me u mbulu; fluturon prej shkollës, të perjashton shoqnija ose të vrasin me vesh fund; ai që të ka dhunu justifikohet se e ke tundue a provokue me rrit fëmije; shoqnija të sheh si te padobishme se rri në shpi – Kjo dit’ asht si me thanë nji shkundje për pluhunin e harresës; për gratë që luftojnë në të katër anët e dunjasë; për ato që e kanë çel derën; për gratë që nuk i shkelin gratë; për gruan që e njeh UNIVERSIN brenda vetes dhe nuk i then zemrat e grave tjera; për gruan që burrin e ka shok t’jetës; për gratë që në gjoks e mbajnë ylberin, atyne që i kane harru dhimbjet e jetojnë me hanë n’ball… asht përmendje e grave që luftojnë për shoqet e tyne, grave që burrat nuk i mendojnë për kafshë; grave që punojnë nëpër fusha e nëpër ara; që rrisin femijë e i edukojnë; grave që falin, grave që krijojnë jetë prej trupit të tyne; atyre që buzeqeshin kur u nxihet dielli dhe që dashunojnë përditë si me qenë herë e parë! Tan viti asht zgjim për gratë që refuzojnë me qenë “mall” për blemje! Gratë; nanat, motrat, bijat, shoqet, miket, t’dashtunat, bashkëjetueset e bashkëndërtueset e jetës!
/belkisa
..