Arsyet e mia te emigrimit i kan rrenjet e fella,fillojn qe ne shkolle,pasi mbarova klasen e 8te,lendet e tjera perveq historis piktures dhe muzikes,ishin per mua jo interesante,
dhe ne vit te par,mu ben keto lend aq bezdi sa ikja neper kalasa tjera,pershembull aty ku kishte per momentin histori apo muzik dhe vizatim,mesuesit filluan te silleshin keq me mua,nuk donin te me linin te mesoj vetem per ato lend qe deshiroja dhe i adhuroja me gjith zemer,dhe keshtu filloj sherri,ata me thonin qe un te shkoja ne klas me shoket dhe me shoqet,por un spranoja,doja te shkoja vetem aty ku deshiroja,dhe kshtu vazhdova disa jav,deri nje dit qe erdhi drejtori i shkolles dhe me ra me shplake,un u cova dhe e godita me stolin qe isha ulur dhe ai u rrezua,kshtu u perjashtova nga shkolla,po nuk u derzova,shkova ne tiran dhe doja te konkuroja per piktur dhe muzik,ne liceun artistik Jordan Misja,e fitova shkollen me rezultate te shkelqyera si ne piktuar ashtu dhe ne muzik, por linden disa probleme tjera,ishte viti 97-98 nuk kisha te aferm ne tiran,familja nuk ishte mir finacjarisht,dhe u detyrova ta le dhe kte rrug,me mbeti vetem rruga e Kurbetit,
u futa nja 9mi euro borxh,dhe ben nja dy viza me vllaun qe esht me i madh se un.dhe erdhem ne gjermani,e vetmja rrug qe mund te benim para ishte shitje ilegale,edhe pse ato ne te vertet jan shum me legale se shum kompani industriale,nejse gjithsesi me ardhjen ne kurbet ndryshuan shum gjera,ketu duhet te ishe vet i zoti vetes,per c´do gje,duhet te mesohesh te punosh me c´do lloj njeriu,me c´do lloj rrace,me njerez qe vijn dhe te qajn aman derman me ndihmo,duke qen Shqiptar me zemer Shqiptari,esht shum e veshtir,pasi ne nuk jemi nje popull shpirt keq,shpesher kam ndihmuar te tjeret dhe kam len veten keq,
pasi kalun 6 muaj vllau im u Arrestua,dhe ne momentin e arrestimit per fatin e keq te ti,
ndodhi diqka qe ai dhe un sdo ta harrojm leht,ne momentin e arrstimit,ai u godit nga mbrapa me nje letrik dore,nga nje polic civil,pa i treguar dekumentin qe esht i policis fare,
dhe vellau im pa e ditur qe esht polic nxjerr nje brisk te vogel dhe i drejtohet,ne moment qe polici ka pa briskun,ka nxjerr dekumentin e policis,dhe po ne ate moment vellau im e ka hedhur thiken posht,tani ne gjygj kerkonin spjegime,sesi erdhe puna tek carja,sepse vellau kishte pesuar carje pas veshit,dhe policet qe ne numir kishin qen me te shumt,dhe me nje
perfarsi shum me te madhe se nje emigrant,e kishin tregu ngjarjen sipas interesave te veta,dhe kishin then sikur ai ka nxjerr thiken i pari,edhe pse ata i kishin treguar dekumentin e policis kriminale,dhe pastaj e kishin goditur,pra per kete vellau im mori 9 vite Burg,dhe un ate dit kisha fat dhe shpetova,doja te kthehesha ne shqiperi,por ma kishte zen rrota bishtin,Andej Borxh,ktej peng,vellain qe un isha nisur nga shqiperia me te dhe smund ta bragtisja,keshtu mbeta ne udhkryq,nuk e dija ku te ja filloja,per te punuar pun normale duheshin letra,dhe te duhet nje pun shum e mir per te pasur mundesi te pakten te jetosh e le ma,te ndihmosh te pakten vallaun ne burg,kshtu prap se prap me ngeli vetem nje rrug,rruga e shitjes,po dhe kjo esht nje rrug shum shum e mbushur me rreziqe,
nga te gjitha anet ke rreziqe,tani kam gjetur nje stil te ri,dhe besoj qe po funksjonon,
besim tek vetvetja,gjithshka qe bej e bej me zemer,dhe me te drejt,nuk i them as njeriu hajde blej tek un,perkundrazi kush esht posht moshes i them ik se ste jap,kam fillu te bashkoj ca leke,dhe kam ven nje shifer si qellim,ne 2 vjet ajo ralizohet,dhe do kthehem ne Shqiperi e do jetoj vetem ne Shqiperi.