Nga Nina Cara
Ka studime të ndryshme që përditësohen e dalin me rezultate jo të njëllojta kur vjen fjala te dobia ose dëmi i konsumimit të mishit me shumicë. Por meshkujt e rrugëve shqiptare pak duan t’ia dinë. Ajo që duan është vetëm të hanë mish.
Zakonisht mishngrënësit kanë preferenca përsa u përket llojeve të mishit, por kur vjen puna te mishi femëror asnjë pjesë nuk duhet çuar dëm: çdo gjë bën punë, kokërdhokët, organet gjenitale, çantat, këpucët, gjoksi, fundet, fustanet, duart, flokët, modelet e flokëve, vija e penelit - të gjitha këto janë të ngrënshme për ta...
Më ndodh thuajse çdo ditë që sapo dal në mëngjes rrugëve për të shkuar në punë, vrulli e ankthi i mëngjesit për të qenë në kohë e në formë për të përballuar ditën copëzohet e transformohet disa herë në inat, zemërim, pafuqi e neveri përballë kalimtarëve meshkuj. Ata janë të të gjitha nuancave, moshave, dukjeve e dialekteve. Teksa të kalojnë afër ashtu mes dihatjesh të djersitura (që në pikë të mëngjesit!) duan me patjetër të të hanë diçka prej trupit. Kam vrarë mendjen shpesh se cili është reagimi i duhur ndaj "përdhunuesve" verbalë, por asnjëherë s’e kam gjetur. Kam menduar se duhet reaguar, e shpesh here jam përballur me lloje të ndryshme mishngrënësish në tentativë. Kam menduar se reagimi im do shpëtojë ditën e dikujt tjetër, ashtu siç shpeshherë kam shpresuar se reagimet e të tjerave mund të shpëtojnë ditën time. E reagimet e mishngrënësve të mbetur në tentativë janë të ndryshme: herë largohen me shpejtësi pa e kthyer kokën fare (një nga ato rastet kur shpreson se reagimi mund të sjellë ndryshim), herë me fjalë fyese e herë me dhunë edhe më të rëndë verbale që të bën të ndjehesh realisht e kërcënuar. Por ndjesia që dominon zakonisht është fyerja dhe pafuqia. Të ndjerit e objektifikuar pa bashkëpunimin tënd në mënyrë të vazhdueshme e vulgare teksa vrapon për t’u përballur me jetën si çdo qënie tjetër në këtë vend, bash kjo është ajo që të bën të ndjehesh e fyer. Ke pamundësinë e reagimit shpeshherë, e, në vend të tij, shpejtimi i hapave të bën të ndjehesh e pafuqishme. Dhe zemërimi rritet e rritet derisa dorëzohet për t’u kthyer në një itinerar reflektimi periodik mbi "përse"-të e "jo-përse"-të përgjatë një ecjeje të vetme.
Ajo që vë re dhe me trishton ende më fort është se kurrë askush tjetër nuk reagon. Njoh disa raste dhunimesh në rrugë, jo vetëm verbale, por edhe fizike, në dritë të diellit, në shesh të burrave, ku askush s’ka lëvizur as gishtin e vogël. Në biseda mes miqsh e të njohurish bëhen shpesh analiza shkaqesh, që nga ato sociologjike, kulturore, ekonomike, politike e duke vazhduar me ato që vijnë nga frustrimi i gjatë seksual i popullit tonë, mungesa e rendit, padija për shkak të padaljes, faji i vetë femrave për mënyrën se si vishen ("majë takave që në pikë të mëngjesit") etj. Por ajo që unë nuk di është nëse rezultatet e analizave informale mund të sjellin realisht emancipim të sjelljes. Tjetër gjë që nuk di në më takon të bëj është thirrja për reagim individual rast pas rasti, duke patur parasysh pasojat e përplasjes të "s’e di kujt" me "s’e di kë". E kjo në një vend ku njerëzit s’e kanë për gjë të vriten për një fjalë goje, në një vend ku ka dhe nga ato raste kur edhe polici në detyrë mund të të drejtojë një "psss!" teksa kalon rrugës në punën tënde.
Ajo që unë di është se kur ecën në rrugët e vendit tim e je femër (kërkoj ndjesë meshkujve), ti nuk je më një individ me karakteristika unike fizike, veshjeje, me rrezatim personaliteti nëpërmjet komunikimit joverbal me hapësirën. Nuk është e rëndësishme në je me shkollë a në je pa shkollë, punonjëse ndërtimi a punonjëse banke, nënë e re a nënë e vjetër, vajzë e gjatë apo e shkurtër – ti je thjesht një copë mishi ambulante.
Fjalë kyçe
O ta honksha...
Të kem të të shqyej...
Hajde të të...
Kasap pa licensë
Dietologe
Lopthi
Shtrydh
Lyp
Nata e parë e lirisë (huazuar nga fjalori Erotik i gazetës “E Për7shme”)
O motra të hëngsha...
Ta çaj...
Të thithsha...
P.S. Shënim i autores:
U kërkoj ndjesë gjithë meshkujve që lexojnë këtë shkrim, motrat, vajzat, bashkëshortet e nënat e të cilëve ecin nëpër rrugët e vendit tonë.
Ka studime të ndryshme që përditësohen e dalin me rezultate jo të njëllojta kur vjen fjala te dobia ose dëmi i konsumimit të mishit me shumicë. Por meshkujt e rrugëve shqiptare pak duan t’ia dinë. Ajo që duan është vetëm të hanë mish.
Zakonisht mishngrënësit kanë preferenca përsa u përket llojeve të mishit, por kur vjen puna te mishi femëror asnjë pjesë nuk duhet çuar dëm: çdo gjë bën punë, kokërdhokët, organet gjenitale, çantat, këpucët, gjoksi, fundet, fustanet, duart, flokët, modelet e flokëve, vija e penelit - të gjitha këto janë të ngrënshme për ta...
Më ndodh thuajse çdo ditë që sapo dal në mëngjes rrugëve për të shkuar në punë, vrulli e ankthi i mëngjesit për të qenë në kohë e në formë për të përballuar ditën copëzohet e transformohet disa herë në inat, zemërim, pafuqi e neveri përballë kalimtarëve meshkuj. Ata janë të të gjitha nuancave, moshave, dukjeve e dialekteve. Teksa të kalojnë afër ashtu mes dihatjesh të djersitura (që në pikë të mëngjesit!) duan me patjetër të të hanë diçka prej trupit. Kam vrarë mendjen shpesh se cili është reagimi i duhur ndaj "përdhunuesve" verbalë, por asnjëherë s’e kam gjetur. Kam menduar se duhet reaguar, e shpesh here jam përballur me lloje të ndryshme mishngrënësish në tentativë. Kam menduar se reagimi im do shpëtojë ditën e dikujt tjetër, ashtu siç shpeshherë kam shpresuar se reagimet e të tjerave mund të shpëtojnë ditën time. E reagimet e mishngrënësve të mbetur në tentativë janë të ndryshme: herë largohen me shpejtësi pa e kthyer kokën fare (një nga ato rastet kur shpreson se reagimi mund të sjellë ndryshim), herë me fjalë fyese e herë me dhunë edhe më të rëndë verbale që të bën të ndjehesh realisht e kërcënuar. Por ndjesia që dominon zakonisht është fyerja dhe pafuqia. Të ndjerit e objektifikuar pa bashkëpunimin tënd në mënyrë të vazhdueshme e vulgare teksa vrapon për t’u përballur me jetën si çdo qënie tjetër në këtë vend, bash kjo është ajo që të bën të ndjehesh e fyer. Ke pamundësinë e reagimit shpeshherë, e, në vend të tij, shpejtimi i hapave të bën të ndjehesh e pafuqishme. Dhe zemërimi rritet e rritet derisa dorëzohet për t’u kthyer në një itinerar reflektimi periodik mbi "përse"-të e "jo-përse"-të përgjatë një ecjeje të vetme.
Ajo që vë re dhe me trishton ende më fort është se kurrë askush tjetër nuk reagon. Njoh disa raste dhunimesh në rrugë, jo vetëm verbale, por edhe fizike, në dritë të diellit, në shesh të burrave, ku askush s’ka lëvizur as gishtin e vogël. Në biseda mes miqsh e të njohurish bëhen shpesh analiza shkaqesh, që nga ato sociologjike, kulturore, ekonomike, politike e duke vazhduar me ato që vijnë nga frustrimi i gjatë seksual i popullit tonë, mungesa e rendit, padija për shkak të padaljes, faji i vetë femrave për mënyrën se si vishen ("majë takave që në pikë të mëngjesit") etj. Por ajo që unë nuk di është nëse rezultatet e analizave informale mund të sjellin realisht emancipim të sjelljes. Tjetër gjë që nuk di në më takon të bëj është thirrja për reagim individual rast pas rasti, duke patur parasysh pasojat e përplasjes të "s’e di kujt" me "s’e di kë". E kjo në një vend ku njerëzit s’e kanë për gjë të vriten për një fjalë goje, në një vend ku ka dhe nga ato raste kur edhe polici në detyrë mund të të drejtojë një "psss!" teksa kalon rrugës në punën tënde.
Ajo që unë di është se kur ecën në rrugët e vendit tim e je femër (kërkoj ndjesë meshkujve), ti nuk je më një individ me karakteristika unike fizike, veshjeje, me rrezatim personaliteti nëpërmjet komunikimit joverbal me hapësirën. Nuk është e rëndësishme në je me shkollë a në je pa shkollë, punonjëse ndërtimi a punonjëse banke, nënë e re a nënë e vjetër, vajzë e gjatë apo e shkurtër – ti je thjesht një copë mishi ambulante.
Fjalë kyçe
O ta honksha...
Të kem të të shqyej...
Hajde të të...
Kasap pa licensë
Dietologe
Lopthi
Shtrydh
Lyp
Nata e parë e lirisë (huazuar nga fjalori Erotik i gazetës “E Për7shme”)
O motra të hëngsha...
Ta çaj...
Të thithsha...
P.S. Shënim i autores:
U kërkoj ndjesë gjithë meshkujve që lexojnë këtë shkrim, motrat, vajzat, bashkëshortet e nënat e të cilëve ecin nëpër rrugët e vendit tonë.
e jo per gje por jane te "fort" e u shtohen llafet kur jane ne grup.
