Eshte shume interesante kjo teme. Mendoj se nje pjese e mire e shqiptareve e kane provuar kete dashurine ne largesi, nese jo ne, prinderit e gjysherit tane po. Babai im ka emigruar dy here pa ne. Gjyshi ka vajtur ne Stamboll per shume vite dhe gjyshja e ka pritur. Kam pare shume filma Shqiptar qe e trajtojne me se miri kete teme, dhe ne baze te gjithe kesaj une jap pergjigjen Po, mund te funksionoje.
Nese eshte dashuri, distanca e larget nuk duhet te behet problem (nga syri i idealit). Nuk ka asgje me te keqe se te jesh i ndare me partnerin, e sidomos per periudha te gjata e ne dy vende te ndryshme te botes. Te mungon intiminiteti, buzeqeshja qe te terhoqi tek ai ne fillim. C'do gje qe e anashkaloje me pare tani e do.
Por ne opinionin tim, lidhja ne distance eshte nje test perfekt per te gjitha faktoret qe ndertojne nje mardhenie te forte dhe te vertete, duke menduar se kjo mardhenie eshte ndertuar me themel te forte perpara largimit. Te dy partneret hyjne duke ditur qe jane te perkushtuar dhe distanca nuk behet koha per feste.
Gjeja me kryesore ne nje dashuri ne largesi eshte besimi, edhe eshte pikerisht besimi qe testohet me shume sepse behet e pamundur qe partneret te kontrollojne njeri tjetrin. Nuk mund t'i bejne pyetje njeri tjetrit cdo minute, ose ta marin ne telefon cdo 5 minuta per te pare se cpo bejne. Nese beson dhe dashuron, je nje hap me prane mbijetimit te largesise.
Nje ceshtje tjeter e rendesishme eshte komunikimi, i cili behet puthjet, te berit dashuri, intimiteti. Zevendeson gjithcka qe nuk mund t'i beni njeri tjetrin. Te mbajturit ne kontakt dhe te ndash mendimet dhe perrallat e perditshme. Per mendimin tim nese je ne nje lidhje te forte, dashuria ne largesi mund te funksionoje.