Kresha
A pretty face can never trick me
Një popull që i qëndroi stuhive. Një popull që nëpërmjet bijve të vet më të mirë, qëndroi i palëkundur në përballje kundër shkrirjes dhe zhdukjes. Me tytën e pushkës. Ndërsa sot, me majën e lapsit, tmerrësisht, është nisur drejt shkrirjes dhe zhdukjes!
Avni Tafili
“...Jemi një popull, që quhet dhe njihet si shqiptar. Popull që ka zgjedhur urinë para poshtërimit, etjen para dorëzimit. Ka zgjedhur vdekjen para jetës nën strehën e të poshtërve. Sot, një popull që po zgjedh të vetin qoftë edhe i padrejtë! Dikur derdhej djersa për të vendosur gurin në vendin e vet. Ndërsa sot, derdhet djersa për të zhvendosur gurët! Jemi një popull që luftohet, tmerrësisht, dhe ndaj kësaj lufte të pavetëdijshëm. Një popull që i qëndroi stuhive. Një popull që nëpërmjet bijve të vet më të mirë, qëndroi i palëkundur në përballje kundër shkrirjes dhe zhdukjes. Me tytën e pushkës. Ndërsa sot, me majën e lapsit, tmerrësisht, është nisur drejt shkrirjes dhe zhdukjes! Shkrirje, duke u shkrirë në brumë të huaj, që dje, na luftuan të na e rrëmbejnë atë që sot, po e shkelim me këmbët tona! Zhdukje, duke zhdukur të kaluarën e lavdishme! Jo vetëm kaq. Sot, ky popull, nuk po tregohet i mëshirshëm ndaj bijve të vet; nuk po tregohet mirënjohës ndaj sakrificës së bijve të vet. Jo populli, por njerëzit që përfaqësojnë këtë popull! Por kush zgjodhi njerëz për prijatarë, njerëz që po përfaqësojnë pjesën më të ulët të një shoqërie njerëzore! Po mbyten nga lapsi mashtrues. Po rrënohen nga gjuha tradhtare. Një popull që i qëndroi stuhive, po lëkundet me erën e lehtë pranverore! Mos u kreno, zgjohu!...”
Avni Tafili
“...Jemi një popull, që quhet dhe njihet si shqiptar. Popull që ka zgjedhur urinë para poshtërimit, etjen para dorëzimit. Ka zgjedhur vdekjen para jetës nën strehën e të poshtërve. Sot, një popull që po zgjedh të vetin qoftë edhe i padrejtë! Dikur derdhej djersa për të vendosur gurin në vendin e vet. Ndërsa sot, derdhet djersa për të zhvendosur gurët! Jemi një popull që luftohet, tmerrësisht, dhe ndaj kësaj lufte të pavetëdijshëm. Një popull që i qëndroi stuhive. Një popull që nëpërmjet bijve të vet më të mirë, qëndroi i palëkundur në përballje kundër shkrirjes dhe zhdukjes. Me tytën e pushkës. Ndërsa sot, me majën e lapsit, tmerrësisht, është nisur drejt shkrirjes dhe zhdukjes! Shkrirje, duke u shkrirë në brumë të huaj, që dje, na luftuan të na e rrëmbejnë atë që sot, po e shkelim me këmbët tona! Zhdukje, duke zhdukur të kaluarën e lavdishme! Jo vetëm kaq. Sot, ky popull, nuk po tregohet i mëshirshëm ndaj bijve të vet; nuk po tregohet mirënjohës ndaj sakrificës së bijve të vet. Jo populli, por njerëzit që përfaqësojnë këtë popull! Por kush zgjodhi njerëz për prijatarë, njerëz që po përfaqësojnë pjesën më të ulët të një shoqërie njerëzore! Po mbyten nga lapsi mashtrues. Po rrënohen nga gjuha tradhtare. Një popull që i qëndroi stuhive, po lëkundet me erën e lehtë pranverore! Mos u kreno, zgjohu!...”
