"Specie" ne zhdukje...

Jeta

Anëtar i Respektuar
Pune, pune, pune... Probleme nga me ndryshmet... Papunesi... Varferi... e shume e shume si keto jane faktore te "zhdukjes" se njerezve te qeshur dhe optimiste. Keta te fundit jane specie ne zhdukje, sipas mendimit tim. Me shume se kurre me pare, kujtoj se kemi nevoje qe te shohim buzeqeshje ne fytyrat e njerezve.
 
Kemi hyre ne etapen e metalizimit te shoqerise. Njerezit shnderrohen ne kavie me frymemarrje qe punojne...punojne, ushqehen e shumohen dhe per te mbijetuar u duhet te paralizojne emocionet, pasionet, deshirat etj etj...

Une mbahem akoma gjalle :D por nuk e di sa do rezistoj...
 
"Optimizmi duhet ti karakterizoj gjithmon njerezit,optimizmi duhet te jet shoqerues i arritjeve ne cdo hap dhe cdo fush te jetes."

Problemet jetesore sot jan me te pranishme se kurr.Duke qen te preukupuar nga keto prebleme shpesh na rreshqet nga mendja lumturia dhe sa pak duhet per ta arritur ate.

Buzqeshja nuk mund te dhurohet apo te blihet,lumturia her iken e her vjen...Un vazhdoj te jem nje optimiste e pasheruar :)
 
eshte nje firme e anetareve te forumit,nuk e di se e kujt,qe thote:nje dite pa buzeqeshje eshte nje dite humbur!-me pelqen ver8 kjo............
jo ska pse indivdet qe qeshin te jene specie ne zhdukje,fakti qe po perballemi perdite me veshtiresi nga me te ndryshmet duhet te buzeqeshim..ne fund te do tuneli ka drite.....buzeqeshja eshte nje nga rrezet e kesaj drite!
nese nuk buzeqeshim,kete drite sdo ta gjeme kurre!
 
kush po flet per qeshje ktu ne forum vetem un gjermoni dhe nja 7 te tjere no koment qe jemi te qefit dhe qeshim se te tjeret serioza te mdhej un po sqesha 40 here ne dite do te thote qe jam smure se ska mundesi un vetem tu qesh rri :):):):)
 
Sa mire e ke thene..."specie" ne zhdukje.Po paguajme çmimin e perparimeve qe po ben bota.
Une personalisht jam duke u zhdukur dita dites,dita dites humbas buzeqeshjen time,optimizmin per shume gjera te jetes.
 
Nuk eshte se eshte kaq problematike gjendja sa te quhemi specie ne zhdukje!
Mund te them se ne krahasim me brezin e meparshem kemi me shume arsye per te qeshur!
Se qesh ose jo kjo varet nga cdo person dhe pretendimet qe ai ka per jeten.
Mua dhe nje jete e thjesht pa luxe me pelqen dhe pavarisht cdo problemi cdo dite i them vetes : -- ji optimiste dhe mos kerko ate qe se arrin dot!

Nuk e le veten asnjehere te bie pre e depresionit apo pesimizmit,,,fundja cdo njeri eshte doktor i vetes!
 
Sa mire e ke thene..."specie" ne zhdukje.Po paguajme çmimin e perparimeve qe po ben bota.
Une personalisht jam duke u zhdukur dita dites,dita dites humbas buzeqeshjen time,optimizmin per shume gjera te jetes.

po pse me goc???:(
 
Sa mire e ke thene..."specie" ne zhdukje.Po paguajme çmimin e perparimeve qe po ben bota.
Une personalisht jam duke u zhdukur dita dites,dita dites humbas buzeqeshjen time,optimizmin per shume gjera te jetes.

Qeshu rini....bota eshte e jotja :) :) :)

Po marrim ngjyren "gri" ndoshta ?????Sdo cuditesha... Behet me e lehte pershtatja e pasardhesve tane robota keshtu !!!Ne ju krijojme sfondin ata opaaaa dhe i cik do na japin portretet !! Tek e fundit dhe majmunat per te na lene radhen u shnderruan , te tjera pershtatshmeri fituan qe te na ngjanin....:shpata:
 
Mund te them se ne krahasim me brezin e meparshem kemi me shume arsye per te qeshur!

Aaaa me fal po ketu duhet te te kundershtoj. Kemi me shume arsye per t'u ankuar ne krahasim me brezin e meparshem, per t'u stresuar, per te rene ne depresion. Ndonjehere mospasja te ben te vleresosh edhe gjerat me te imta, t'u kuptosh vlerat e verteta. Kane pasur shume here me pak se ne, por nuk besoj se e njihnin kete stresin e "koheve moderne" qe po na karakterizon gjithmone e me shume. Gjyshet tona nuk kane lexuar libra, nuk kane qene te shkolluara (jo te gjitha), ama e gjenin fantazine dhe durimin per te na rrefyer nje histori. Prinderit tane jane rritur me vuajtje e sakrifica akoma me te medha, ama ata kujtojne nje femijeri te lumtur. Merr shembullin e femijerise tende, mos shko me tej. Jemi ushqyer me buke e vaj ulliri me pak kripe apo sheqer, buke me gjalp e me marmalate, kemi pire pije qe permbanin sasi te medha sheqernash e kur vjen puna nuk kemi vuajtur nga obeziteti.. as nuk e njihnim. Pse? Se e shfrytezonim kohen me ato lojera qe krijonim vete, pa shpenzuar asnje lek; mbi te gjitha, kishim shume miq! Tani shkak stresi behet nje loder e pablere, nje cante shkolle jo e modes (jo si e shoqeve), nje palester qe nuk paguan dot per femijen sepse nuk ke me besimin ta nxjerresh jashte per te luajtur, neper ate pisllek rrugesh e njerezish. Nuk kemi guximin as te hame nje darke me televizor mbyllur sepse na ze ankthi vetem nga ideja qe mund te humbasim ndonje lajm a ndonje thashethem. Nuk i perkushtohemi njeri-tjetrit, nuk degjojme, nuk besojme me askend. Jemi kthyer ne qenie materialiste e individualiste, e nuk i lejojme vetes as luksin per te ndare dicka me tjetrin.
Ndoshta e marrim jeten teper seriozisht..
 
Aaaa me fal po ketu duhet te te kundershtoj. Kemi me shume arsye per t'u ankuar ne krahasim me brezin e meparshem, per t'u stresuar, per te rene ne depresion. Ndonjehere mospasja te ben te vleresosh edhe gjerat me te imta, t'u kuptosh vlerat e verteta. Kane pasur shume here me pak se ne, por nuk besoj se e njihnin kete stresin e "koheve moderne" qe po na karakterizon gjithmone e me shume. Gjyshet tona nuk kane lexuar libra, nuk kane qene te shkolluara (jo te gjitha), ama e gjenin fantazine dhe durimin per te na rrefyer nje histori. Prinderit tane jane rritur me vuajtje e sakrifica akoma me te medha, ama ata kujtojne nje femijeri te lumtur. Merr shembullin e femijerise tende, mos shko me tej. Jemi ushqyer me buke e vaj ulliri me pak kripe apo sheqer, buke me gjalp e me marmalate, kemi pire pije qe permbanin sasi te medha sheqernash e kur vjen puna nuk kemi vuajtur nga obeziteti.. as nuk e njihnim. Pse? Se e shfrytezonim kohen me ato lojera qe krijonim vete, pa shpenzuar asnje lek; mbi te gjitha, kishim shume miq! Tani shkak stresi behet nje loder e pablere, nje cante shkolle jo e modes (jo si e shoqeve), nje palester qe nuk paguan dot per femijen sepse nuk ke me besimin ta nxjerresh jashte per te luajtur, neper ate pisllek rrugesh e njerezish. Nuk kemi guximin as te hame nje darke me televizor mbyllur sepse na ze ankthi vetem nga ideja qe mund te humbasim ndonje lajm a ndonje thashethem. Nuk i perkushtohemi njeri-tjetrit, nuk degjojme, nuk besojme me askend. Jemi kthyer ne qenie materialiste e individualiste, e nuk i lejojme vetes as luksin per te ndare dicka me tjetrin.
Ndoshta e marrim jeten teper seriozisht..


me vjen mire qe egziston dikush i tille ne kete forum...
E ke perfunduar si me doren time
 
duaaaaaaaaaaaaa fejmirineeeeeeeeeeeeeeee timeeeeeeeeeeeeeeeeee a mund te ma jape njeriiiiiiiiiiiiiiiii nuk dua te kem makine nuk dua te kem xbox nuk dua te kem cell dua te dergoj letra ne miqte e mi nuk dua sms ose mms.....vinte koha mezi prisja nje leter tani pfffffffffffffff....ne ate kohe vertet skishim shume por me ato qe kishim jetonim pa strese pa ankthe...sot duam me shume duam duam duam.....
 
Jam shume dakort me Mia, mabse une pak a shume hy me brezin a atyre qe femijerine e kam kaluar ne kohen e komunizmit dmthn , jo ne kohen e luksit , sic mund ta qujame sot , me makine , cel , ipod, etj etj . jo per kete mund tu siguroj qe e gjithe familja ime ka qene e lumtur , edhe pse ndoshta te lodhur ekonomikisht, sic ishte pjeserisht e mbare Shqiperia. kishte miqesi , kishte dashuri , ishte cdo gje perfekte, keto te keqija pjeserisht na i solli emigracioni , po behemi edhe ne si amerikanet vetem pune dite e nate.
Duke biseduar me plaken time kete vere , dhe po me shprehte pesimizmen e saj mbi kohet qe kishin ardhur,
Ca dreqin po me thoshte me duhet pasuria , dhe shetitjet neper europe , apo amerike , etj etj , nuk me zen gjumi i nates , duke menduar per femijet ne emigrim , ajo qe dua thoshte dua femijet e mi ketu afer , dhe sme duhet as pasuri dhe asgje , eshte e vertete qe kemi vuajtur por kemi qene te lumtur.
Edhe Shqiptaret kane filluar te ftohen shume njeri me tjetrin nuk eshte me si 7-8 vjet, secili shef punen e vete , dhe secili behet xheloz pse , ai ka dhe une skam , une mbaj mend para pak vitesh ne Itali mbizoteronte nje harmoni , mes shoqerise dhe qofte farefisit , dhe mblidheshin shpesh , per festa ditelindje , apo fundjave , kurse tani me sa me kane thene keto darka apo dreka , apo mbledhje te tilla ndodhin shume rralle.
Nuk po flas per vete ketu mqns nuk kam nga familja , dhe plus qe kam - tjeter qe jetoj ne nje vend te ftohte qofte nga kilima dhe qofte nga ajo shpirterore, dhe normalisht qe nuk pres ndonje ngrohtesi ketu .
Personalisht buzeqeshja me ka humbur ketu , jo se jam pesimist , por me mungon ajo harmonia femiljare, mbase e ka fajin edhe mosha , sepse ne femijeri nuk kishin kaq shume prekupime. por sidoqofte me mire do behet , mbase ? gjithe fajin e ka emigracioni, dhe bota kapitaliste, neper emigracion duhet punuar , sepse duhen paguar shtepite , duhet ngrene , uje , drita , gaz , etj etj kurse ne Shqiperi te pakten shtepite i kishim tonat , dhe edhe sikur te rrije pa pune ne nje fare menyre jetohej .
 
Aaaa me fal po ketu duhet te te kundershtoj. Kemi me shume arsye per t'u ankuar ne krahasim me brezin e meparshem, per t'u stresuar, per te rene ne depresion. Ndonjehere mospasja te ben te vleresosh edhe gjerat me te imta, t'u kuptosh vlerat e verteta. Kane pasur shume here me pak se ne, por nuk besoj se e njihnin kete stresin e "koheve moderne" qe po na karakterizon gjithmone e me shume. Gjyshet tona nuk kane lexuar libra, nuk kane qene te shkolluara (jo te gjitha), ama e gjenin fantazine dhe durimin per te na rrefyer nje histori. Prinderit tane jane rritur me vuajtje e sakrifica akoma me te medha, ama ata kujtojne nje femijeri te lumtur. Merr shembullin e femijerise tende, mos shko me tej. Jemi ushqyer me buke e vaj ulliri me pak kripe apo sheqer, buke me gjalp e me marmalate, kemi pire pije qe permbanin sasi te medha sheqernash e kur vjen puna nuk kemi vuajtur nga obeziteti.. as nuk e njihnim. Pse? Se e shfrytezonim kohen me ato lojera qe krijonim vete, pa shpenzuar asnje lek; mbi te gjitha, kishim shume miq! Tani shkak stresi behet nje loder e pablere, nje cante shkolle jo e modes (jo si e shoqeve), nje palester qe nuk paguan dot per femijen sepse nuk ke me besimin ta nxjerresh jashte per te luajtur, neper ate pisllek rrugesh e njerezish. Nuk kemi guximin as te hame nje darke me televizor mbyllur sepse na ze ankthi vetem nga ideja qe mund te humbasim ndonje lajm a ndonje thashethem. Nuk i perkushtohemi njeri-tjetrit, nuk degjojme, nuk besojme me askend. Jemi kthyer ne qenie materialiste e individualiste, e nuk i lejojme vetes as luksin per te ndare dicka me tjetrin.
Ndoshta e marrim jeten teper seriozisht..

Shume e vertete kjo qe ke thene.Atyre streseve qe ke permendur ti do i shtoja dhe stresin e atyre qe te mira materiale kane shume,por s'kane ngrohtesine e njerezve.
 
Titulli: "Specie" ne zhdukje...

Shume e vertete kjo qe ke thene.Atyre streseve qe ke permendur ti do i shtoja dhe stresin e atyre qe te mira materiale kane shume,por s'kane ngrohtesine e njerezve.

Nuk di pse kam pershtypjen se leku sikur e "ftoh" njeriun.
 
Pune, pune, pune... Probleme nga me ndryshmet... Papunesi... Varferi... e shume e shume si keto jane faktore te "zhdukjes" se njerezve te qeshur dhe optimiste. Keta te fundit jane specie ne zhdukje, sipas mendimit tim. Me shume se kurre me pare, kujtoj se kemi nevoje qe te shohim buzeqeshje ne fytyrat e njerezve.

Nuk besoj se jane keta faktoret. :)

Teknollogjia beri ate qe trurin e fiuten ne xhep,edhe ai eshte telefoni.

Nderkohe qe u arrit kjo,me te deshperuar do kete akoma.
 
Une qesh por me konsiderojne drru:p:D
Ej zot po qeshe te konsiderojne drru,po qave te konsiderojne melankolike:D
Nejse ka plote si une:):)
 
Te qenit NJERI
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Nje veshtrim, nje dashuri.

    Votat: 2 18.2%
  • 2-Agim shpërthyes

    Votat: 2 18.2%
  • 3-Për të voglën

    Votat: 1 9.1%
  • 4-Qiriu pa fjalë

    Votat: 3 27.3%
  • 5-Për të satën herë ….

    Votat: 1 9.1%
  • 6-Tik tak.

    Votat: 0 0.0%
  • 7-Nuk je më vetëm.

    Votat: 2 18.2%
Back
Top