Pakenaqesite tek vetja.....

T

triumfuesja

Anëtar i Respektuar
Shpesh here te tjeret na vleresojne,na komplimentojne e fjalet e tyre na bejne te ndihemi mire,madje me shume se mire ka raste,por ne vetvehte ndodh qe te ndihemi deshtake,te parealizuar.
Madje shpesh mendojme me komplimentoi se e ndjeu apo per te me bere qejfin???
Jemi vertet ata qe te tjeret na thone/cilesojne???
Sa te pakenaqur jeni ju me veten tuaj???
Eshte e vertete qe kur te tjeret ju ngrejne ne piedestal juve ndiheni ndoshta pertoke?


Ana tjeter e medaljes jane fyerjet,sharjet ose e verteta ???
Dikush ju quan deshtak dhe kjo ju merr kurajon qe ndjenit per vehten,por shpesh ne vetvehte dicka leviz dhe ndihesh me i forte se kurre per te ecur perpara,per te triumfuar.
Ndodh tek ju kjo ???Ndiheni me te forte moralisht kur dikush ju quan deshtak???
Ne nje fare menyre doni te triumfoni per te bindur te tjeret se mund te jeni dhe ju dikush dhe jo ai qe tjetri mendon.

Pyetja eshte cfare ne te vertete na ben te ecim perpara,te triumfojme ....???
Ti je nje deshtak apo ti je i paarritshem???

Ju mirepres ne diskutim !
 
mundohem gjithmone qe dukem mire, e kuptoj shume mire kur te tjeret me bejne komplimente se e ndiejne por eshe per te me bere qejfin ku kjo e fundit me ben te acarohem shume. nuk them se jam 100% i plotesuar ne vetevete mbase dhe se jam shume karagjoz (ne kuptimin e mire te fjales) po qe tek te tjeret kjo nuk shikohet keshtu, edhe une i komplimentoj te tjeret per ti bere qejfin.
ndihem shume mire me veten dhe me pelqen shume vetja.
 
qa dmth deshtak??...ka raste kur nihna keq me vetveten pra kur komplimentet e tjerve mbojn mu ni keq e jo mir, kur hy n'konflikt me veten teme, kur shikoj veten me syt e dikujt tjeter dhe nuk m'plq por ne shumicen e rasteve ndihem mir, kom lidh ni far lloj bese me veten teme dhe deri tash po shkon mir puna po...zakonisht fjalt e tjerve (qofshin komplimente apo ngrehje veshve) nuk osht qe m'prekin dhe m'ndryshojn shum edhe pse normal kur ti bon dikush qe ta don t'miren pak parasysh duhet mi marr...

ps: lene lene se e kuptova...deshtak = qe deshton (m'doket)...
 
Redaktimi i fundit:
KUR DIKUSH TE BEN NJE KOMPLIMENT DHE DIKUSH TJETER TE BEN PO ATE KOMPLIMENT DO TE THOT QE DICKA ECEN MIRE ME TY. kam neve re qe behem shum pesimiste kur nuk jam ne humor, kur sjam ne qejf ateher mund te them, e ce thot ky kete fjal sa me kalu rradh. tani qe me te me shajne eee dhe e kan bere per floket kur me marrin kot fare, kete pike po e kam te dobet, pastaj per gje tjeter skam degjuar .
 
Kur te te mbarojne pakenaqesite ndaj vetes, duhet te fillosh te behesh seriozisht merak per te. :D


Ti je nje deshtak apo ti je i paarritshem???

Besoj se keto ekstreme kane lidhje me karakterin te cilit i drejtohen.
Karakteri energjik e pozitiv, akuzen si deshtak e merr si nje nxitje per te luftuar me me shume vrull, pa rene ne pesimizem.

Gjithashtu komplimentin ti je i paarritshem e merr si nje shtytje per te shkuar me larg :D

Tema shume e bukur dhe ka shume per te thene ne te.

Une mendoj qe mjafton te me thone dicka, pavaresisht permbajtjes se saj. :)
 
zhgenjyy said:

Pyetja eshte cfare ne te vertete na ben te ecim perpara,te triumfojme ....???
Ti je nje deshtak apo ti je i paarritshem???
Click to expand...

Mendoj qe varet nga gjendja emocionale e momentit kur te thuhet ne je deshtak apo i paarritshem...Sigurisht kur nuk po kalon nje periudhe te mire dhe te tjeret te thone qe je nje deshtak,disa njerez kjo i demoralizon me shume.Por ka nga te tjere njerez,me karakter me te forte qe tek kjo shprehje gjejne shtysen per te rrimarre situaten ne dore.Kurse per ate fjalen je i paarritshem,mendoj qe jane te paket njerezit qe ta thone seriozisht... Por dhe kjo shprehje mund te influencoje negativisht tek nje person qe e konsideron veten te paarritshem dhe kur ja perforcojne edhe me shume,fillon dhe bie.E behet i arritshem shume shpejt pastaj...:D
 
zhgenjyy said:

Pyetja eshte cfare ne te vertete na ben te ecim perpara,te triumfojme ....???
Ti je nje deshtak apo ti je i paarritshem???

Ju mirepres ne diskutim !
Click to expand...

Shume e sakte, trajtimi i temes zhgenjyy :D

Ajo qe mua me ka dhene force kane qene stimulimet dhe inkurajimet qe me ka dhene familja qe kur kam qene studente e me pas edhe kur u rrita e qe u bera nje grua me burre :D

Komplimentat per mua jane nje miresjellje dhe nje vleresim qe i behet personit tim, por qe thelle thelle vetem une e di sesa i kam merituar keto komplimenta.

Nese njerzit qe dua do me thoshin deshtake, ky do ishte shkurajim, do ishte nje kllapi.

Deshtak dhe i paarritshem jane dy fjale qe ne menyra te ndryshme te bejne dem...njera te demoralizon dhe tjetra te ben arrogant dhe te mbush me fallsifitet.
 
booo kam sh pakenaqsi ndaj vetes...mgjth jam e paarritshme...:D

dmth qe komplimentat ose kritikat E te tjereve nuk ndikojn ne mendimet qe kam ndaj vetes...
 
ai qe me ben te ece perpara eshte inati ... une jam nje deshtak i paarritshem..... shpesh her edhe i paarritshem si deshtak
 
Me ben te ec perpara fakti se me mbeshtesin personat qe 'sme duan' e me kritikojne personat qe 'me duan'.......shpresoj ta kuptoni perse e them.........vetem kjo..Nuk kam pakenaqesi ndaj vetes,ndoshta ndonje te vockel,por sjam aq e madhe per te bere gabime te pafalshme! Deri tani jam shume e kenaqur me kaq sa kam 'arritur' !:)
 
Si pakenaqesi te vetja shoh se shpesh ndodh qe me shume skepticizem marr punet dhe me jo shume siguri, por me bejne te ec para dhe te triumfoj gjerat tjera te bukura qe me rrethojne. E sa per komlimentet i pelqej, por me mire te jene si thone ralle e permalle se sa ndonje shoqe apo shok apo edhe dikush tjeter i trete te te ti thote shume shpesh....e mar me shume si loje dhe jo sinqeritet ate se sa si nje kompliment.
 
Pe: Pakenaqesite tek vetja.....

Njeriu e ka ne ego te vet te jete gjithmone i pakenaqur nga cdo gje...Nuk di te ''ngopet''me asgje dhee jgithmone gjerat e te tjereve i duken sikur i shijojne me shume,e synon ti kete...Me pelqejne njerezit qe vleresojne veten por me kufi,pasi ''mbimbushja'' me veten krijon mendjemadhesi...Ndonjehere disa mangesi te tonat ne si vene re,jane pikerisht tjeret qe na i dallojne e varet sipas njerezve na i vene dhe ne dukje..Disa gjera mund te mos na pelqejne,ose dhe disa difekte te medha me veten tone...Shumicen e pakenaqesive qe kemi me veten ne i dime,ose bejme sikur i dime ose dhe i anashkalojme,kjo sepse ne gjithmone(edhe ato me modestet)e shohin veten si perfekte,e bejme gjithmone krahasime me tjeret...Pakenaqesi nga vetja nuk e di sa mund te kem,ose nuk kam,kete se di,me pelqen mendimii te tjereve dhe e vleresoj por kjo sdo te thote qe gjithmone me pelqen...Gjithsesi,kritikat i mirepres,me komplimentet si kam marredheniet mir,sme pelqejne,ose i dua me baza te forta e jo shume te shpeshta....
 
Une kam qen nga ato njerez qe nenvleresoja veten,e shaja veten e nese dikush me bente kompliment nuk e merrja seriozisht.
Njeriu nuk duhet ta nenvleresoje veten,njeriu nuk esht deshtak.
Njeriu te pamunduren e ben te mundur.
Mos lejoni asnje femer/mashkull te fuse hundet tek ju.
Ju jeni te bukur ashtu sic ju ka krijuar natyra:D.
 
Nganjehere te ndjehesh i pakenaqur me punen tuaj, sjell fryte te suksesit me shume. Nuk jane fjalet apo komplimentet e te tjereve ato qe me sjellin mua fat, me bejne te forte ose me te vendosur ne ndonje ceshtje. Eshte rezultati qe shoh me syte e mi, pas veshtiresive dhe fazave te veshtira neper te cilat kam kaluar. Eshte ajo drita ne fund te nje tuneli te te erret qe e shoh, ajo cfare me ben te ndjehem i kenaqur me ne fund.
Madje, une mendoj se vetkenaqesia ne nje far forme nganjehere eshte rezultat i shume deshtimeve ne jete. Padyshim qe njeriu jeton me shprese por, shpresa e gjate dhe lakmia e tepert jane te demshme shpesh here :D
 
Eshte normale te kesh pakenasi me veten. Sidomos kur e kupton qe gabon dhe ndihesh keq me mbrapa. Kjo eshte ajo ndjesia qe te jep ne nje far menyre ate shtysen per te kapercyer ate ngerçin qe ke me veten. Jane me fat me ata persona qe kan intuiten me teper te zhvilluar dhe reagojne aty per aty, te tjere me hapa me te ngadalte por perseri ka nje bashkebisedim me veten. Kjo ndihmon te kapercejm pengesat qe me kalimin e kohes kthehet ne vetbesim.

Nuk ka njeri te persosur, njeriu meson dhe pervetson ato qe i pershtaten. Eshte e sakte ajo qe thote Loveri, ndjesia e te pakunarit eshte gjithmon nje spunto si per te ti then vetes qe ke akoma per te dhene. 100% nuk arrihet kurre, mjfton qe ate 95% ta cosh tek 98%, gjithmon.

Sa per ata qe i tregojn perralla vetes qe nuk ndikohen nga njerez te tjere, i them qe perrallat tregohen der ne nje far moshe, me pas realiteti do apo nuk do te mbulon me nje mask tjeter. Te domosdoshme per te mbijetuar.
 
sasaksta said:
Jam i pakenaqur nga vetja te pjesa ndjeshmerise......mos te kisha ndjeshmeri do isha ma i lumtur
Click to expand...

Secili prej nesh e ka ate pjes
Kush me pak dhe shume me shume ?
Por ky nuk perben difekt sepse po te ishim te gjith "jo sensibel" , do jetonim duke vra njeri tjetrin
 
Mua tek vetja vetem shalet nuk me pelqejn ...po fus edhe cik hunden se ma ka bere Keti copa me koke qe kur ka lindur ?
Pastaj per te tjerat i kam si shpirt, zemer
 
sasaksta said:
Thjeshte do doja te mos ma ndjenjte per njeri dhe kaq
Click to expand...
Gabim
Perseri
Jan ndjenjat qe te bejn human

Pastaj... serjozisht... ti do doje vertet te ishe si ato qe 'ndoshta' mund te te ken lenduar?
Une personalisht jo... asicik.
 
Duhet të kyçeni ose të regjistroheni për t'u përgjigjur.

Konkursi Letërsisë

  • 1-Bëju.

    Votat: 11 40.7%

  • 2-Ankth mesnate.

    Votat: 3 11.1%

  • 3-Të dua ty.

    Votat: 8 29.6%

  • 4-Nje kujtim.

    Votat: 5 18.5%
See comments…
Back
Top