sweetzzinna
Dum spiro, spero くる
Peralla e Shqiponjes
Nj djalosh kishte dal pr gjah ne malet e Shqipris. Nj shqiponj fluturoi sipr tij, dhe u ndal n maj t nj shkrepi. Shqipja ishte jashtzakonisht e madhe dhe mbante n kthetrat e saj nj gjarpr.
Pas pak shqipja fluturoi prej shkrepit ku kishte çerdhen. Djaloshi u ngjit ather n maj te shkrepit, dhe gjeti n çerdhe zogun e shqiponjs q po luente me gjarprin e mbytur. Por gjarpri nuk ishte vrtet i mbytur. Befas ai lvizi, ngrejti kryet, nxori thimthin dhe bani me pickue zogun. N'at ças djaloshi nxori harkun, dhe vrau me shigjet gjarprin. Mandej ai mori zogun e shqiponjs dhe u nis kah shpia e vet. Befas ai ndigjoi mbi krye zhurmn e krahvet te shqiponjs.
"Pse ma grabite foshnjen?" thirri shqipja.
"Foshnja sht imja, sepse un e shptova nga gjarpri q ti nuk e kishe mbytur" u prgjegj djaloshi.
"Ma jep foshnjen time, dhe un t jap si shprblim mprehtsin e syvet t mi dhe fuqin e krahvet t mi. Ti do t jesh i pamposhtur dhe do t quhesh me emnin tim!"
I riu i dha shqiponjs zogun e vet. Kur u rrit zogu, ai i sillej mbi krye djaloshit, q tash ishte br burr. Me harkun e vet ai mbyti shum bisha t pyllit, dhe me shpatn e vet preu shum anmiq t vendit. Ndr t gjitha kto vepra shqipja i printe dhe e drejtonte.
I çuditur nga kto pun, populli e zgjodhi mbret gjahtarin trim. Ai (populli) e quajti Shqiptar, q do me than "Bir i shqiponjs", dhe mbretria e tij mori emnin Shqipri, q do me than "Vendi i shqiponjve."
Kjo perralle e lasht e popullit ton, esht marr nga libri:
"Tregime te mocme Shqiptare - Prralla e shqiponjs"
Nj djalosh kishte dal pr gjah ne malet e Shqipris. Nj shqiponj fluturoi sipr tij, dhe u ndal n maj t nj shkrepi. Shqipja ishte jashtzakonisht e madhe dhe mbante n kthetrat e saj nj gjarpr.
Pas pak shqipja fluturoi prej shkrepit ku kishte çerdhen. Djaloshi u ngjit ather n maj te shkrepit, dhe gjeti n çerdhe zogun e shqiponjs q po luente me gjarprin e mbytur. Por gjarpri nuk ishte vrtet i mbytur. Befas ai lvizi, ngrejti kryet, nxori thimthin dhe bani me pickue zogun. N'at ças djaloshi nxori harkun, dhe vrau me shigjet gjarprin. Mandej ai mori zogun e shqiponjs dhe u nis kah shpia e vet. Befas ai ndigjoi mbi krye zhurmn e krahvet te shqiponjs.
"Pse ma grabite foshnjen?" thirri shqipja.
"Foshnja sht imja, sepse un e shptova nga gjarpri q ti nuk e kishe mbytur" u prgjegj djaloshi.
"Ma jep foshnjen time, dhe un t jap si shprblim mprehtsin e syvet t mi dhe fuqin e krahvet t mi. Ti do t jesh i pamposhtur dhe do t quhesh me emnin tim!"
I riu i dha shqiponjs zogun e vet. Kur u rrit zogu, ai i sillej mbi krye djaloshit, q tash ishte br burr. Me harkun e vet ai mbyti shum bisha t pyllit, dhe me shpatn e vet preu shum anmiq t vendit. Ndr t gjitha kto vepra shqipja i printe dhe e drejtonte.
I çuditur nga kto pun, populli e zgjodhi mbret gjahtarin trim. Ai (populli) e quajti Shqiptar, q do me than "Bir i shqiponjs", dhe mbretria e tij mori emnin Shqipri, q do me than "Vendi i shqiponjve."
Kjo perralle e lasht e popullit ton, esht marr nga libri:
"Tregime te mocme Shqiptare - Prralla e shqiponjs"