Titulli: Ne jemi prinder te lumtur!
nuk me pelqen qe tema u deviju ne kte lloj forme ,
Duhet te kuptojm parimisht qe, nuk mund ti thuhet nje femije normal qe eshte anormal dhe vice versa , pikerisht per nga karakteristikat qe kane bejme dhe vecimin dhe ndasimin per vemendje. Mos u keqkupto nuk po bejme klasifikim materiesh , por per nga cilesite do na duhet ti vem nje emer dhe ky emer fatkeqsisht si tek un dhe tek ty nuk tingellon bukur (cte besh , e bardha e bardhe e zeza e zez)
Fat per ata qe e kuptojn shpejt dhe nuk ndalojne tek perceptimet e fjaleve dhe te stopohen tek ajo enderr e keqe duke hapur e mbyllur syte se me e keqja do kaloje por i jepen me shpirt e me thua qe te mundesoj gjithcka qe femia mos te ndjej presionin dhe te gezoj jeten .
E sa per tupen kape mesazhin aty e ke , lexoje dhe njehere. Deshira e madhe e nje njeriu qe jep gjithcka per te birin , nje baba qe uron me zemer dicka te bardhe per baballaret e tjer .
Përshëndetje Zhigo,
Fillimisht po e bëjë të qartë se nuk bëra një postim mbi mendimet e asnjërit nga anëtaret, por u nisa nga tema që është hapur dhe shpreha mendimin tim.
Nuk besoj që postimi im ka devijuar temën, nëse në ndonjë nga pjesët e kam devijuar më thuaj dhe do mundohem të e përmirësoj.
E para ju thoni që për shkak të karakteristikave të tyre krijohet ndarja në persona që janë normal dhe ata që nuk janë normal. Nuk kam parë deri më tani që autismi apo sindroma down janë element që duhet të i ndajnë dhe klasifikojnë njerëzit. Unë besoj në parim që njerëzit ndahen në njerëz të mirë dhe të keq , në kryes të veprave kriminale dhe delikte dhe në ata që respektojnë rregullat që shoqëria ofron, madje sot kemi ndarje në taksapagues dhe ata që nuk paguajnë taksa.
E dyta, në ndërlidhje më të parën, unë nuk e di që autismi ose sindroma down sot konsiderohen si sëmundje.
I sëmur mund të konsiderohet një person që ka probleme me frymarrje, me zemër apo komplikime të tjera në shëndet, por edhe në këtë rast ne nuk kemi të drejtë të i themi as bazuar në ligj por as moralisht një personi që nuk është normal. Një person për mua është normal çdo herë, dhe ndarja në normal dhe jo normal fyen rënd dinjitetin e secilit që ne i themi je JO NORMAL. E nëse i marrim dinjitetin çka i mbetet një individi? Një trup, thjeshtë një trup.
E treta, në ndërlidhje me të dytën, edhe aspekti gjuhësor "jo normal" sot nuk është i pranuar. Personat me sindromën down thonë që janë të veçantë sepse kanë një kromozom më shumë. Dhe unë ashtu i konsideroj të veçantë, po ashtu ata me autism kanë prirje për të zhvilluar aftësi dhe talente në pika të caktuara, ata janë të veçantë sepse i tillë ishte dhe Mozarti apo jo? I veçantë.
E katërta, unë nuk jam ndalur vetëm të përcaktimi gjuhësor, kam theksuar se kjo është fyerje për një person të konsiderohet jo normal vetëm pse ka nevoja të veçanta.
Ju lutëm, edhe kur një person kryhen një krim në masë, sot bota i jep mundësi për të u risocializuar, për të u kthyer si një anëtar i dobishëm i shoqërisë. Në Norvegji në vend të masave të burgimit të japin të lexosh libra, por sa larg është Norvegjia po ëndërroj me gjasë.
E pesta dhe e fundit fare, unë kam djalin e xhaxhait tim me sindromën down, gjeja e parë që njeriu duhet të bëjë është të i pranoj të tjerët ashtu si janë, të veçantë, të ndryshëm.
Nëse unë ndalem të koncepti se janë jo normal, atëherë a mundemi ne normalet me egon tonë nëse në fillim e konceptojmë dike ndryshe nga ne të e bindim vetën më pas që nuk kemi të bëjmë me ndryshime, por kemi të bëjmë me veçanti, fundja janë gjëra që nuk i përcaktojmë ne, mjaftojnë të i pranojmë dhe të i shohim ashtu si janë Tث VEاANTث.
